jola-lipka@wp.pl
Zadania dla zerówki na 25.06.2020
Tematyka zajęć: Pożegnania nadszedł czas. Czas pożegnania.
• Recytowanie wiersza Agaty Widzowskiej Pożegnanie przedszkola
– Lato się śmieje, czas na wakacje!
Pa, pa, zabawki! Żegnaj, przedszkole!
Zawsze będziemy o was pamiętać,
stawiając krzywe literki w szkole.
Starszak potrafi: budować wieże,
rozpoznać w książkach najdziksze zwierzę,
układać puzzle, kroić warzywa,
wie, że się pokłuć można w pokrzywach.
Zna pory roku, kierunki świata,
wie, że na miotle nie da się latać,
sam się ubiera, buty sznuruje,
mówi: „przepraszam, proszę, dziękuję”.
Umie zadzwonić na pogotowie,
wie, że się nie da chodzić na głowie,
zasady ruchu zna doskonale
i po ulicy nie biega wcale.
Lubi teatrzyk, śpiewa piosenki,
wie, czym się różni słoń od sarenki,
pieluch nie nosi ani śliniaka.
To są zalety dziecka starszaka.
– Kwiatek dla pani. Cmok dla maluchów.
Trochę nam smutno… Pa, pa, przedszkole!
Lecz czy będziemy mogli tu wrócić,
gdy nam się znudzi w tej nowej szkole…?
Kochanie dzieci ! Drodzy Rodzice!
Dziękuję Wam za wspólnie spędzony czas,
Za miłą pracę i radość, którą Wasze dzieci przynosiły do przedszkola (od razu by mnie poprawiały, że to zerówka, a nie przedszkole).
Nie tak wyobrażaliśmy sobie ten rok. Był on wyjątkowo trudny dla Państwa , dla dzieci i dla nas nauczycieli. Przecież najlepiej uczymy się przez wspólną zabawę, której zabrakło.
Mam nadzieję, że dzieci z radością rozpoczną naukę w klasie pierwszej. Trzymam za nich kciuki.
Serdeczne podziękowania dla prężnie działającej Trójki klasowej
p. Katarzyny Kałuskiej, p. Karoliny Cieślińskiej i p. Katarzyny Kocon
Współpracować z takimi dziewczynami to zaszczyt.
Zdrowych, słonecznych i bezpiecznych Wakacji.
Zadania dla zerówki na 24 .06.2020 r.
Tematyka zajęć: Pożegnania nadszedł czas. Wakacyjny pociąg
• Karta pracy, cz. 4, s. 75. Czytanie tekstu wyrazowo-obrazkowego o wakacjach. Kończenie kolorowania kredek według wzoru (rytmu) z poprzedniej karty.
•. Karta pracy, cz. 4, s. 76 (dla każdego dziecka). Rysowanie tego, co podobało się w przedszkolu. Wskazywanie obrazków zgodnie z kolejnością pór roku.
• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, s. 80. Ćwiczenia w czytaniu. Dzieci czytają samodzielnie lub z pomocą Rodzica
• Karta pracy, cz. 4, s. 77. Czytanie tekstu . Rozmowa na temat tego, co dzieci poznały w przedszkolu. Rysowanie słoneczek po śladach. Kolorowanie rysunków.
Karta pracy, cz. 4, s. 78
Zadania dla zerówki na 23 czerwca 2020
Tematyka zajęć: Pożegnania nadszedł czas. (Pocieszajki dla maluszków)
Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej pt. „Pocieszajki dla maluchów.”
Książka (str. 86–89)
Ada była bardzo dumna z tego, że po wakacjach pójdzie do szkoły. Będzie miała kolorowy plecak, a w nim książki, zeszyty i piórnik z przyborami. Bardzo chciała się nauczyć samodzielnie czytać, bo obiecała Olkowi, że w przyszłości to ona przeczyta mu bajkę na dobranoc, a nie odwrotnie. Na zakończenie ostatniego roku w przedszkolu zaproszono wszystkich rodziców, a młodsze grupy zadbały o niespodzianki: zaśpiewały pożegnalne piosenki i wręczyły starszakom samodzielnie przygotowane sadzonki drzewek szczęścia w małych doniczkach.
Grupa Ady odwdzięczyła się przedstawieniem teatralnym dla maluchów o misiu, który trafił do przedszkola i niczego nie potrafił robić samodzielnie: nie umiał sam jeść, ubierać się, wiązać sznurowadeł i budować domku z drewnianych klocków. Nie wiedział nawet, że przed jedzeniem trzeba myć łapki, ani nie znał słów: „proszę, dziękuję, przepraszam”.
Ten miś musiał się wszystkiego nauczyć w przedszkolu, a dzieci mu w tym pomagały. Był to teatrzyk kukiełkowy, w którym Ada przedstawiała postać dziewczynki o imieniu Basia. Tomek trzymał kukiełkę niedźwiadka, a Basia uczyła misia, jak należy myć łapki:
– O! Popatrz, misiu, tu jest łazienka,
wodą się zmywa farbę na rękach,
a ty masz łapki całe w powidłach,
więc musisz użyć wody i mydła!
Piotrek, Janek i Paweł poruszali kukiełkami zielonych żabek i śpiewali piosenkę:
Kum, kum, kum! Rech, rech, rech!
Było przedszkolaków trzech.
Hopsa, w lewo! Hopsa, w prawo!
Skaczą zwinnie. Brawo! Brawo!
Ucz się, misiu, z nimi ćwicz,
skacz i do dziesięciu licz!
Tu następowała wyliczanka do dziesięciu: jeden, dwa, trzy, cztery, pięć i tak dalej…
Potem na scenie pojawiły się symbole pór roku: słońce, bałwanek, kasztany i skowronek. Dzieci z młodszych grup doskonale wiedziały, które symbolizują wiosnę, lato, jesień i zimę. Na zakończenie przedstawienia wszystkie starszaki ukłoniły się pięknie i wyrecytowały
– Nie płaczcie, kochani, gdy nas tu nie będzie,
nasz wesoły uśmiech zostawimy wszędzie,
a gdy po wakacjach znajdziemy się w szkole,
będziemy wspominać kochane przedszkole!
Młodszym dzieciom bardzo podobało się przedstawienie, a po spektaklu wszyscy chcieli obejrzeć z bliska kukiełki. Ada stanęła pod oknem i przyglądała się swoim koleżankom i kolegom. Z jednej strony cieszyła się na myśl o szkole, z drugiej jednak czuła, że będzie tęsknić
. – Trochę mi smutno – powiedziała do Kasi. – Mnie też – odpowiedziała dziewczynka
. – Nauczyłam się tutaj pisać swoje imię: K A S I A – przeliterowała.
– A ja się nauczyłam sama korzystać z łazienki, bo jak byłam mała, to nie umiałam spuszczać wody – dodała Ada.
– Piotrek mi pokazał, jak bezpiecznie zjeżdżać ze zjeżdżalni i wspinać się po drabinkach.
– Mnie też!
– I umiemy już rozpoznawać kształty: kółka, trójkąty, prostokąty i kwa… kwa… – zająknęła się Kasia.
– Kwadraty – dokończyła Ada.
– Tak! Kwadraty!
– I co jeszcze?
– Pani pokazała nam, jak się kroi warzywa, tak żeby się nie skaleczyć.
– I już umiemy same zrobić sałatkę z majonezem – odparła z dumą Ada.
– A pamiętasz, jak lepiłyśmy pączki z piasku do naszej cukierni? Tomek ugryzł jednego i pani kazała mu szybko wypłukać buzię. – Cha, cha! Nigdy tego nie zapomnę. – I piekliśmy ciasto na Dzień Mamy, a wyszedł nam zakalec! – Pamiętam. Pani polała je rozpuszczoną czekoladą i powiedziała, że takie ciasto jada się we Francji. – Było bardzo dobre. Wszyscy prosili o dokładkę. Dziewczynki wymieniły jeszcze wiele wesołych wspomnień i obiecały sobie, że będą odwiedzać swoje przedszkole i ulubioną panią. Pożegnały się z innymi dziećmi, z kucharkami, panem „złotą rączką”, który potrafił naprawić każdą rzecz, a nawet z zabawkami. Przed wyjściem z przedszkola Ada położyła coś ukradkiem w swojej szafce w szatni. – Co tam zostawiłaś? – zdziwiła się mama. – Zostawiłam pudełko z pocieszajkami. – A co to są pocieszajki? – To są kolorowanki ze zwierzątkami. Powiedziałam pani, że jak jakiś maluch będzie płakał, to może mu dać taką kolorowankę i poprosić, żeby pomalował smutne zwierzątko. Ja też kiedyś płakałam za tobą w przedszkolu i wtedy pomalowałam krowę na żółto. Świeciła jak słońce i od razu mi było lepiej. – To wspaniały pomysł – mama spojrzała z podziwem na Adę i mocno ją przytuliła. – Pa, pa! Przedszkole! – powiedziała Ada. – Kiedyś cię odwiedzę.
• Rozmowa na temat opowiadania.
− Co przygotowała grupa Ady na pożegnanie przedszkola?
− Co przygotowali młodsi koledzy?
− Co robiły Ada i Kasia?
− Kogo pożegnała Ada?
− Co to były pocieszajki Ady?
− Gdzie je zostawiła?
• Karta pracy, cz. 4, s. 72. Odszukiwanie na obrazku piłek. Określanie ich położenia. Rysowanie po śladzie drogi piłki do bramki.
• Karta pracy, cz. 4, s. 73. Kończenie rysowania szlaczków. Dzielenie nazw obrazków na sylaby (lub na głoski)
• Karta pracy, cz. 4, s. 74. Oglądanie obrazków. Opowiadanie, co się na nich dzieje. Zastanawianie się i mówienie, co Ada robiła kiedyś, co robi teraz, a co będzie robić w przyszłości. Wymienianie kolorów kredek
Zadania dla zerówki na 22 czerwca
Tematyka zajęć: Wakacyjne podróże. (Słoneczny uśmiech)
• Wypowiedzi dzieci na temat ich wakacyjnych planów.
– Gdzie wybieracie się na wakacje?
– Gdzie chciałybyście wyjechać?
• Słuchanie wiersza Marioli Golc Słoneczny uśmiech
Nadchodzą wakacje, słoneczna pora.
Słoneczny uśmiech śle więc przedszkolak.
I tym uśmiechem ze słonkiem razem
ogrzeje wszystkie nadmorskie plaże.
Promienny uśmiech prześle też górom,
by się nie kryły za wielką chmurą.
Ma jeszcze uśmiech dla wszystkich dzieci.
Niech im w wakacje słoneczko świeci.
• Rozmowa na temat wiersza.
− Kto przesyłał uśmiechy?
− Komu przedszkolak przesyłał uśmiechy?
− Dlaczego przesyłał je dzieciom?
• Karty pracy, cz. 4, s. 68–69. Oglądanie zdjęć miejsc, w których Ada i Olek byli rok temu z rodzicami na wakacjach, opowiadanie o niektórych z nich. Rysowanie po śladzie drogi rodziny Ady nad morze.
• Karta pracy, cz. 4, s. 70. Rysowanie w ramce na górze karty, gdzie dziecko pojedzie na wakacje, a na dole – gdzie chciałoby pojechać na wakacje. Rysowanie po śladzie, bez odrywania kredki od kartki.
• Zagadki słuchowe dotyczące bezpieczeństwa podczas wakacji.
Dzieci słuchają zagadek Barbary Kosmowskiej, dopowiadają ich zakończenia – rozwiązania.
Wiem, że pan ratownik mnie nie zauważy,
dlatego nie kąpię się na niestrzeżonej… (plaży)
Kiedy płoną lasy, to giną zwierzęta,
dlatego dbam o to i o tym pamiętam,
by w lesie wszystkim żyło się dogodnie.
Z tego powodu nie bawię się… (ogniem)
Jeśli się zagubię w obcym dla mnie mieście,
wiem, co mam zrobić, wiem nareszcie!
Mogę zaufać pewnemu człowiekowi,
czyli panu… (policjantowi)
Gdy nie ma rodziców w domu,
to choć bardzo przykro mi,
nie otwieram obcym ludziom
do naszego domu… (drzwi)
Ze względu na żmije zawsze w lesie noszę
moje ukochane, gumowe… (kalosze)
Grzybobranie to grzybów zbieranie,
a nie ich jedzenie czy też smakowanie.
Dlatego po powrocie z lasu sięgam do grzybów pełnego… (atlasu).
Nie podchodzę do dzikich zwierząt,
bo choć są piękne i bajeczne,
bywają także dla ludzi bardzo… (niebezpieczne)
• Karta pracy, cz. 4, s. 71. Oglądanie rysunków schematycznych. Mówienie, na co powinno się zwracać uwagę na wakacjach. Rysowanie po śladzie, bez odrywania kredki od kartki.
Zadania dla zerówki na 10.06.2020 r.
Tematyka zajęć: Wakacyjne podróże (Lato na wakacjach).
• Karta pracy, cz. 4, s. 62. Słuchanie, dokąd podróżują ludzie podanymi środkami lokomocji. Naklejanie obok obrazków środków lokomocji obrazków odpowiednich miejsc.
• Karta pracy, cz. 4, s. 62–63 Kolorowanie na obu kartach wakacyjnego pociągu.
• Karta pracy, cz. 4, s. 63. Nawlekanie muszelek na nitkę według wzoru (rytmu).
Zadania dla zerówki na 09.06.2020 r.
Tematyka zajęć: Wakacyjne podróże. (Góralskie liczenie)
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
• liczy w zakresie 10,
• wymienia nazwy zwierząt i roślin charakterystycznych dla środowiska przyrodniczego obszarów górskich
Książka (s. 92–93) dla każdego dziecka. Czytanie tekstu pod obrazkami.
Ćwiczenia w dodawaniu i odejmowaniu. Liczmany, kartoniki z liczbami i znakami: +, −, = w Wyprawce plastycznej.
Zadanie 1.
Na hali, na hali
10 owiec juhas pasie.
Dwie w góry mu uciekły.
Ile teraz masz owiec, juhasie?
Układanie liczmanów, przeliczanie, układanie działania z liczb 10-2=8,
Podobnie robimy z pozostałymi zadaniami.
Zadanie 2.
Do zagrody 9 owiec
wpędził juhas młody.
Ale cztery starsze owce
uciekły z zagrody.
Policz teraz szybko mi
ile owiec w zagrodzie śpi?
Zadanie 3.
Na hali, na hali
raz się tak zdarzyło,
że do 7 starszych owiec
3 młode przybyły
Powiedz teraz mi
ile wszystkich owiec w zagrodzie śpi?
Zadanie 4.
Na łące pod górą
juhas owce pasie;
cztery czarne owce
i pięć białych hasa.
Ile wszystkich owiec jest w stadzie juhasa?
Malowanie gór farbami na pogniecionej kartce. Dla każdego dziecka: farby plakatowe, kartka, pędzelek, kartka z bloku technicznego. Dzieci formują z pogniecionego papieru pasmo górskie, przyklejają je na kartce z bloku technicznego; malują farbami plakatowymi na różne odcienie brązu; malują drzewa iglaste u podnóża gór.
Zadania dla zerówki na 08.06.2020 r.
Tematyka zajęć: Wakacyjne podróże. (Wakacje na Wybrzeżu)
Ważne w tym temacie;
Dziecko:
– wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
– wymienia kontynenty, wskazuje je na globusie,
– wykonuje pracę plastyczną według instrukcji,
– wycina różne kształty.
- Karta pracy, cz. 4, s. 60. Wykonanie łódki według instrukcji. Rysowanie po śladach.
- Słuchanie piosenki Lato na wakacjach
- Idzie lato poprzez pola,
roześmiane przyszło do nas,
do przedszkola.
Wita lato wszystkie dzieci:
„Na wakacje razem ze mną pojedziecie”.
Ref.: Na na na na na na na na na na na na,
już wakacji nadchodzi czas.
Witamy morze, jezioro, łąkę, rzekę, las,
bo wakacji nadchodzi czas!
- Więc walizki spakujemy,
plecak, piłkę i materac zabierzemy.
Z mamą, tatą, siostrą, bratem
po przygodę wyruszymy razem z latem.
Ref.: Na na na…
Pytania do piosenki
− O czym jest ta piosenka?
− Dlaczego lato wita wszystkie dzieci?
− Gdzie możemy spędzić wakacje?
− Dlaczego najprzyjemniejsze są wyjazdy latem?
- Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby „Wakacyjne podróże”. Książka (s. 84–85.)
Od samego rana tata, Olek i Ada planowali podróże wakacyjne. Zapomnieli o porannym myciu, a nawet o przebraniu się z piżam. Gdyby nie mama, zapomnieliby też o śniadaniu. Szczęśliwie mama przypomniała im o wszystkim. Kiedy byli już umyci, przebrani i najedzeni, wyjęła z szafy wielki globus i postawiła go na podłodze.
– Teraz możecie podróżować palcem po całym świecie.
– Super! – ucieszył się Olek.
Bez namysłu zakręcił globusem. Fruuu! Gdyby kula ziemska obracała się tak szybko, wszyscy dostaliby kręćka jakiegoś lub co najmniej zadyszki. Przed oczami Olka, Ady i taty mknęły kontynenty: Ameryka Północna i Ameryka Południowa, Afryka, Europa i zaraz Azja i Australia.
– Tu jedziemy! – Palec Olka zatrzymał rozpędzony świat namalowany na globusie.
– Australia, Sydney. Niezłe miejsce. Będzie fajnie. W Australii są kangury i koale.
– W Sydney chciałbym zobaczyć gmach filharmonii – wtrącił tata.
– A będzie tam gmach naszego przedszkola? – spytała Ada.
Olek spojrzał na siostrę z politowaniem. Przecież nikt nie podróżuje do przedszkola, które jest kilka metrów od domu. Zakręcił drugi raz. Jego palec wskazał państwo leżące w Ameryce Południowej.
– Brazylia. Dobry wybór – pochwalił tata.
– Są tam wspaniałe plaże. Chętnie poleżałbym sobie – przeciągnął się leniwie.
– Może i ja zaproponuję podróż? – mama zajrzała do salonu.
– Chciałabym pojechać z wami do Indii. Zawsze interesowała mnie Azja i jej kultura. Chociaż Afryka też jest ciekawa.
– No pewnie! Jedziemy do Kenii! Do parku z dzikimi zwierzętami. Zobaczymy słonie i żyrafy!
– zawołał Olek ożywiony wizją spotkania dzikiego słonia, a może i lwa.
– A będzie tam nasz park? – nieśmiało spytała Ada.
Wszyscy spojrzeli na nią jak na przybysza z kosmosu.
– Nasz park będzie czekał na ciebie w Polsce.
Teraz ja wybieram – powiedział tata. Energicznie zakręcił globusem. Niebieski kolor oceanów i mórz zmieszał się z zielonym, żółtym i brązowym – kolorami kontynentów. Adzie aż zakręciło się w głowie. Świat na globusie obracał się zbyt szybko. Co będzie, jeżeli palec taty trafi na głęboki ocean? Nie chciałaby spędzić wakacji na oceanie. Tam już z pewnością nie ma znajomego parku ni przedszkola ani placu zabaw z dużą okrągłą piaskownicą.
– Stany Zjednoczone. Waszyngton – zakomunikował tata.
– Jest tam plac zabaw? – spytała Ada.
– Naszego nie ma, są inne. Jest za to Biały Dom i..
. – Ale naszego domu tam nie ma – przerwała tacie Ada.
– Ja nie mogę! Chcesz jechać na wakacje czy nie? – zniecierpliwił się Olek.
– Chcę. Tylko nie tak daleko – bąknęła Ada.
– To gdzie? Wybieraj – podsunął jej globus.
Ada zamknęła oczy. ,,Niech los zdecyduje” – pomyślała i dotknęła palcem globusa.
– Tu! Cała rodzina wbiła wzrok w miejsce, które wskazał palec Ady. Mama i tata pierwsi gruchnęli śmiechem.
– Europa, Polska, Warszawa – podsumował Olek.
Ada westchnęła z ulgą. Jak to dobrze, że zdała się na los szczęścia. W Warszawie jest jej przedszkole i dom, i park, i znajomy plac zabaw. No i tuż pod Warszawą mieszkają ukochani dziadkowie. Co ważne, ich dom stoi w pobliżu lasu.
– Pojedziemy do babci i dziadka. Tam są bociany, dzięcioły, kukułki, żabki, biedronki, ślimaki, pszczoły – zachwalała Ada.
– Mrówki, komary i muchy – dorzucił ponuro Olek. Ale już po chwili śmiał się jak tata i mama. Nawet napad komarów nie odstraszyłby ani jego, ani Ady od podróży do dziadków. Podpatrywanie ptaków w towarzystwie dziadka, który zna setki ciekawostek o zwierzętach, to był najlepszy z wakacyjnych planów.
- Rozmowa na temat opowiadania.
− Co Olek, Ada i tata planowali z samego rana?
− Dzięki czemu mogli podróżować palcem po całym świecie?
− Jakie kontynenty były widoczne na globusie?
− Co wskazywał palec Olka?
− Co wskazywał palec taty?
− Gdzie chciała pojechać mama?
− Co wspominała cały czas Ada?
− Co wskazywał palec Ady? Gdzie ona chciała pojechać na wakacje?
- Zapoznanie ze sposobem wykonania pracy plastycznej Wakacje na Wybrzeżu.
Wyprawka plastyczna, karta 4, kartka z bloku technicznego, klej, farby plakatowe, pędzelek, kubeczek z wodą.
• Wypychanie z karty gotowych elementów.
• Malowanie kartki z bloku technicznego tak, aby była podzielona na trzy pasy: żółty (piasek na plaży), niebieski (morze), jasnoniebieski (niebo).
• Przyklejanie poszczególnych elementów w odpowiednich miejscach na wyschniętej, pomalowanej kartce.
Zadania dla zerówki na 05.06.20202 r.
Tematyka zajęć: Niby tacy sami, a jednak inni. (Moje uczucia)
Ważne w tym temacie ;
Dziecko:
• wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
• rozróżnia i nazywa emocje: przyjemne i nieprzyjemne,
Słuchanie tekstu Jolanty Kucharczyk Moje uczucia.
− Kiedy się złościmy? (Kiedy ktoś lub coś nie pozwala robić tego, co chcemy albo dostać tego, czego potrzebujemy, gdy ktoś chce nam wyrządzić krzywdę).
− Kiedy się smucimy? (Gdy żegnamy się z tym, co straciliśmy albo gdy godzimy się z tym, że niektórych rzeczy nie będziemy mieć).
− Kiedy się boimy? (Gdy czujemy zagrożenie, strach chroni nas przed nim, bo każe nam krzyczeć, uciekać, chować się lub walczyć).
− Kiedy się cieszymy? (Różne osoby cieszą inne rzeczy, zdarzenia).
− Kiedy się wstydzimy? (Gdy różnimy się czymś od innych i oni dają nam to odczuć; gdy nie spełniamy czyichś oczekiwań, nadziei, gdy przyłapano nas na czymś niewłaściwym).
− Kiedy zazdrościmy? (Gdy nie mamy tego, co mają inni – pojawia się wtedy w nas złość lub smutek, możemy czuć jedno i drugie).
• Słuchanie tekstu Jolanty Kucharczyk Moje uczucia.
Żal mi minionych wakacji,
urodzin, które już były,
i tego, że odwiedziny babci już się skończyły.
Smutno, że tata wyjechał,
mama tak mało ma czasu,
i złość mnie bierze,
że brat mój robi tak dużo hałasu.
Tu, w moim sercu, mieszkają uczucia:
miłość, radość i smutek.
Czasem jestem tak bardzo szczęśliwy,
lecz czasem także się smucę.
W kieszonce kasztan na szczęście o tym wciąż przypomina,
że wszystko, co jest tak smutne,
kiedyś z czasem przemija.
Zobacz, już się uśmiechasz,
bo znowu będą wakacje,
tata niedługo już wróci,
z mamą pójdziesz na spacer.
Po burzy zawsze jest tęcza,
po deszczu słońce znów świeci,
po chwilach trudnych i smutnych znowu szczęśliwe są dzieci.
• Rozmowa na temat tekstu.
− Co mieszka w sercu?
− Czy zawsze jest nam wesoło?
− Czy zdarza się, że coś was smuci?
− Czy zdarza się, że coś was złości?
Uczucia, emocje są czymś normalnym, naturalnym, co zawsze towarzyszy ludziom – dorosłym i dzieciom. Ale należy pamiętać o tym, że po burzy zawsze jest tęcza, po deszczu słońce znowu świeci, po chwilach trudnych i smutnych znowu szczęśliwe są dzieci.
• Rysowanie na kartkach tego, co cieszy dzieci, i tego, co je smuci.
• Karta pracy, cz. 4, s. 59. Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie rybek i fal po śladach. Kończenie rysowania rybek według wzoru. Kolorowanie ich.
• Wprowadzenie nazwy czerwiec na podstawie fragmentu wiersza Apolinarego Nosalskiego O dwunastu braciach.
Drogą do lasu idzie już czerwiec
z wiązanką chabrów
i dzbanem czernic.
Patrzy na łąkę mokrą od rosy
Już czas najwyższy na sianokosy.
− Jak nazywa się nowy miesiąc?
− Co to są sianokosy?
− Jak wyglądają chabry?
− Wymieńcie nazwy wszystkich miesięcy, zaczynając od czerwca.
Zadania dla zerówki na 04.06.2020 r.
Tematyka zajęć: Niby tacy sami, a jednak inni. (Dziwni goście)
Ważne w tym temacie ;
Dziecko:
• śpiewa piosenkę,
• wykonuje pracę plastyczną
Na początek zaśpiewaj piosenkę ,, Dziwni goście”
• Karty pracy, cz. 4, s. 56–57. Patrzenie na obrazek. Opowiadanie, co się na nim dzieje. Odszukiwanie na dużym obrazku przedmiotów, roślin umieszczonych na dole kart.
Wykonanie pracy Pożegnalny obrazek dla przyjaciela.
• Wypowiedzi dzieci na temat:
Kogo nazywamy przyjacielem?
Dzieci podają cechy przyjaciela,
Np.: dba o nas, jest pomocny, opiekuńczy, rozbawia nas, czujemy się przy nim bezpiecznie…
• Karta pracy, cz. 4, s. 58. Opowiadanie o tym, jak Olek i Ada obchodzili Dzień Dziecka. Układanie zdań o każdym obrazku. Ozdabianie pola z imieniem.
Praca plastyczna – Wykonaj dowolny rysunek dla przyjaciela
• Wykonanie papierowych pacynek paluszkowych. Wyprawka plastyczna, karta I, nożyczki, klej. Dzieci wycinają pacynki, sklejają je. Określają, jakie emocje są przedstawione na buziach Olka i Ady. Dzieci dobierają się w pary i próbują prowadzić dialogi, korzystając z wybranych pacynek.
Zadania dla zerówki na 03.06.20202r
Tematyka zajęć: Niby tacy sami, a jednak inni. (Co jest cięższe, a co lżejsze?)
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
- stosuje słowa: ciężki, lekki, cięższy od, lżejszy od, o takiej samej masie,
- porównuje masę przedmiotów umieszczonych na wadze szalkowej
- utrwala nazwy miesięcy
Co jest cięższe, a co lżejsze? – zabawy z zastosowaniem wagi szalkowej.( może to być wieszak , a na jego końcach zawieszamy torebki foliowe) Dziecko waży różne przedmioty , określa, co jest cięższe, a co lżejsze?
• Karta pracy, cz. 4, s. 55. Kolorowanie w każdej parze cięższego przedmiotu. Kończenie rysowania wag według wzoru.
• Słuchanie wiersza Ewy Małgorzaty Skorek Nazwy miesięcy – utrwalanie nazw miesięcy.
Jakie miesiące w roku mamy?
Czy wszystkie nazwy miesięcy znamy?
Komu nie sprawi trudu zadanie, niech rozpoczyna ich wyliczanie.
Powietrza dużo buzia nabiera
i na wydechu nazwy wymienia
− styczeń, luty, marzec,
kwiecień, maj, czerwiec,
lipiec, sierpień, wrzesień,
październik, listopad, grudzień.
* Jeśli za trudne było zadanie,
ćwicz dalej z nami to wyliczanie:
− styczeń, luty, marzec,
kwiecień, maj, czerwiec,
lipiec, sierpień, wrzesień,
październik, listopad, grudzień.
I. Masz skórę czarną, żółtą albo białą,
czy mieszkasz w Polsce, czy też w innym kraju,
to jesteś dzieckiem, tak jak ja,
i chcesz tak żyć, jak chcę żyć ja.
Ref.: Każde dziecko na świecie chce bezpiecznie żyć,
każde dziecko na świecie chce szczęśliwe być.
Chce mieć dobrych rodziców i dom chce własny mieć,
dobrze uczyć się, pięknie bawić się, przecież tak mało chce!
II. Niech żadne dziecko już nie będzie głodne,
niech widzi tylko sprawiedliwość, dobro.
Więc wszyscy w zgodzie muszą żyć,
na świecie pokój musi być.
Ref.: Każde dziecko…
III. Niech tu, na Ziemi, słońce zawsze świeci
i niech szczęśliwe będą wszystkie dzieci.
Bo przecież pięknie można żyć,
śnić tylko najpiękniejsze sny.
Ref.: Każde dziecko…
Pytania do tekstu piosenki
− Czego pragnie każde dziecko?
− Czy każde dziecko jest bezpieczne i szczęśliwe?
− Czy dzieci innych ras, mające inny kolor skóry, różnią się jeszcze czymś od was?
Zadania dla zerówki na 02.06.20202 r.
Tematyka zajęć: Niby tacy sami, a jednak inni. (Piłka dla wszystkich)
Ważne w tym temacie ;
Dziecko:
• wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
• jest tolerancyjne w stosunku do dzieci niepełnosprawnych,
• wykonuje pracę plastyczną,
• wymienia różnice i podobieństwa między dziećmi różnych ras.
https://www.youtube.com/watch?v=Mq5LVKj8pXQ
Piosenka ,,Dziwni goście”
I. Przyszła do mnie dziś pani Złość.
Krzyczy, że całego świata ma już dość!
Nogą głośno tupie i pięści pokazuje,
brzydkie miny stroi. O! O! O!
A za chwilę wszedł wielki Śmiech
i za brzuch się gruby trzyma, ech, ech, ech!
Tak się głośno śmieje, że łzy ze śmiechu leje,
i żartuje sobie: he, he, he!
Ref.: E e e emocje, tacy dziwni goście,
złoszczą, śmieszą, smucą, straszą nas.
Czy jest na to czas i pora, czy nie czas.
E e e emocje, czasem ich wyproście.
Bo i tak powrócą w inny czas,
jeszcze raz i jeszcze raz, i jeszcze raz.
II. Potem Smutek wpadł, tutaj siadł,
łzy mu kapią z mokrych oczu: kap, kap, kap.
Nic go nie ucieszy i nikt go nie pocieszy.
Smutku, przestań płakać, tak, tak, tak!
A na koniec: ciach! Wskoczył Strach!
Trochę boi się wszystkiego, ach, ach, ach!
Wielkie zrobił oczy i jak tu nie podskoczy!
Idź już, Strachu, sobie: sio, sio, sio!
Ref.: E e e emocje…
• Rozmowa na temat piosenki.
− O czym jest ta piosenka?
− Co oznacza słowo: emocje?
− O jakich emocjach jest mowa w piosence?
− Jakie emocje nas „odwiedzają”? Co się wtedy dzieje?
• Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Piłka dla wszystkich. Książka (s. 82–83)
Niepełnosprawny Franek z grupy Ady często śnił o tym, że gra w piłkę nożną. W snach nie siedział na wózku inwalidzkim, tylko biegał po boisku najszybciej z całej drużyny i strzelał najwięcej goli.
– Brawo, Franek! – krzyczeli kibice.
– To najlepszy zawodnik! – rozlegały się głosy.
Jednak gdy szczęśliwy i dumny Franek otwierał oczy, od razu uświadamiał sobie, że to był tylko sen, a on nigdy nie zostanie piłkarzem. Patrzył na swoje nogi, którymi nie mógł poruszać, i robiło mu się wtedy bardzo smutno. Ada przyjaźniła się z Frankiem i bardzo lubiła się z nim bawić. Pewnego dnia zauważyła, że chłopiec jest wyjątkowo radosny. Miał roześmiane oczy i wesoło pomachał do niej, gdy tylko pojawiła się w sali. Dziewczynka była ogromnie ciekawa, co jest tego przyczyną. Może dostał długo oczekiwany bilet do teatru? A może spełniło się jego marzenie o jeździe na koniu?
– Cześć! Nie uwierzysz, co się stało! – powiedział Franek, gdy Ada usiadła przy nim na dywanie
. – Opowiedz.
– W sobotę pojechałem z moim starszym kuzynem na mecz piłki nożnej. Grały drużyny z dwóch różnych szkół. Byłem bardzo blisko i mogłem obserwować każdy ruch zawodników!
– To świetnie. Ja nie przepadam za oglądaniem meczu, ale cieszę się, że ci się podobało
– odpowiedziała Ada.
– Mój kuzyn podwiózł mnie do ławki, na której siedzieli zawodnicy rezerwowi. I całe szczęście, bo bramkarz skręcił nogę w kostce i trzeba go było zastąpić. Wyobraź sobie, że nagle ktoś kopnął piłkę, a ja ją złapałem!
– Ojej! Zostałeś bramkarzem?
– Nie. Po prostu piłka wypadła poza boisko i leciała prosto na mnie. Chwyciłem ją i rzuciłem z powrotem jednemu z napastników.
– Brawo!
– A wtedy on na mnie nakrzyczał…
– Jak to nakrzyczał?
Powinien ci podziękować – zdziwiła się Ada
. – Niestety, nie. Powiedział, żebym się stamtąd wynosił, bo tylko przeszkadzam. A jego koledzy się śmiali i słyszałem, jak mówią o mnie „krasnal na wózku”.
– Prawdziwi sportowcy się tak nie zachowują! – zezłościła się Ada.
– Jeden z nich zaczął pokracznie chodzić i wskazywał na mnie palcem, a potem wszyscy śmiali się z moich butów. Chciałbym chodzić, nawet taki wykrzywiony, a ja przecież nie mogę chodzić wcale… Pomyślałem, że piłka jest nie dla mnie.
– Myślałam, że opowiesz mi o czymś wesołym. Jak cię zobaczyłam, wyglądałeś na szczęśliwego, a ta historia jest smutna – stwierdziła Ada.
– Bo jeszcze wszystkiego ci nie opowiedziałem! – uśmiechnął się Franek.
– Potem wydarzyło się coś wspaniałego! Ada była bardzo ciekawa, a Franek opowiadał dalej:
– Mój kuzyn bardzo się zdenerwował i zdecydował, że zabierze mnie z tego boiska, chociaż mecz rozgrywał się dalej. Kiedy odjeżdżałem, usłyszałem dźwięk gwizdka. Kapitan drużyny przerwał mecz i zwołał wszystkich zawodników. Nie słyszałem, co do nich mówił, ale po chwili dogonił nas, a za nim przybiegła reszta drużyny. Powiedział do mnie tak: „Jako kapitan Niebieskich chciałem cię przeprosić za zachowanie moich kolegów. Oni zresztą zrobią to sami”. I wtedy każdy z piłkarzy podszedł do mnie i podał mi rękę. Widziałem, że było im wstyd. Zapytali, jak mam na imię i co mi właściwie dolega.
– To dobrze, bo już chciałam się wybrać z Olkiem na to boisko i im dokopać! – powiedziała stanowczo Ada.
– Chciałaś ich zbić? – spytał zaskoczony Franek.
– Nie, dokopać im kilka goli. Jak się zdenerwuję, to potrafię kopnąć tak mocno jak stąd do Krakowa! – To szkoda, że cię tam nie było – zaśmiał się chłopiec.
Franek opowiedział Adzie ciąg dalszy tej historii. Zawodnicy dowiedzieli się, że chłopiec doskonale zna zasady gry w piłkę nożną, bo razem z tatą ogląda każdy ważny mecz. Zaproponowali Frankowi, żeby został sędzią, dali mu gwizdek i posadzili na honorowym miejscu, z którego miał świetny widok na całe boisko. Od tej chwili chłopiec bacznie obserwował grę, dawał sygnały zawodnikom, a nawet zadecydował o jednym rzucie karnym. Okazało się, że jest bardzo dobrym i uważnym sędzią i nikt nie powiedział o nim „sędzia kalosz”, czyli taki, który się nie zna na grze i ciągle się myli.
– I wiesz, co mi powiedzieli na pożegnanie? – zakończył opowieść Franek.
– Powiedzieli, że skoro mam niesprawne nogi i nie mogę grać w piłkę nożną, to przecież mam sprawne ręce i mogę grać w koszykówkę. Mój tata dowiedział się, kto prowadzi drużynę koszykarską dla zawodników na wózkach, i od jutra zaczynam treningi. A ja myślałem, że piłka jest nie dla mnie.
– Piłka jest dla wszystkich! – powiedziała Ada.
– Zobaczysz, kiedyś przyjdę na mecz koszykówki. Ty będziesz najlepszym koszykarzem, a ja będę piszczała najgłośniej ze wszystkich kibiców.
• Rozmowa na temat opowiadania.
− Co śniło się Frankowi?
− O czym opowiadał Adzie?
− Jak zachowywali się chłopcy?
− Co zrobił ich kapitan?
− Kim został Franek na meczu?
− Co powiedzieli chłopcy Frankowi na pożegnanie?
− Co będzie ćwiczył Franek?
− Jak oceniacie zachowanie chłopców na początku, a jak potem, po rozmowie z kapitanem?
• Ćwiczenie w czytaniu- książka s. 82-83
• Wyjaśnienie pojęcia tolerancja. Tolerancja oznacza cierpliwość i wyrozumiałość dla odmienności. Jest poszanowaniem cudzych uczuć, poglądów, upodobań, wierzeń, obyczajów i postępowania, choćby były całkowicie odmienne od własnych albo zupełnie z nimi sprzeczne. Współcześnie rozumiana tolerancja to szacunek dla wolności innych ludzi, ich myśli i opinii oraz sposobu życia.
• Karta pracy, cz. 4, s. 54. Rysowanie siebie w swoim ulubionym ubraniu, ze swoją ulubioną zabawką. Kolorowanie ramki swoim ulubionym kolorem. Samodzielne pisanie swojego imienia (swoich imion) i nazwiska
Praca plastyczna – Dzieci z różnych stron świata.
Zadania dla zerówki na 01.06.2020 r.
Tematyka zajęć: Święto rodziców. (Festyn)
Ważne w tym temacie;
Dziecko:
– wypowiada się zdaniami rozwiniętymi
– dokonuje analizy i syntezy wyrazów
– wykonuje ćwiczenia w kartach pracy
• Karta pracy, cz. 4, str. 53. Rysowanie szlaczków po śladzie, a potem – samodzielnie. Rysowanie po śladach rysunków. Kolorowanie rysunków dużych misiów na brązowo, a małych misiów – na różowo.
Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Festyn.
• Rozmowa na temat festynu.
− Co to jest festyn?
− Z jakiej okazji organizuje się festyn?
• Słuchanie opowiadania. Książka (str. 78–81)
Na rodzinny festyn do przedszkola Ady przyszło wiele rodzin, między innymi mama i tata Ady oraz Olek. „Święto rodziców” okazało się dobrym pomysłem i okazją do wspólnej zabawy. Całe przedszkole było udekorowane obrazkami namalowanymi przez dzieci oraz kwiatami. W ogródku postawiono dodatkowe ławki, leżaki i miękkie pufy do siedzenia. Dzieci wymyśliły wiele śmiesznych konkurencji, w których brali udział dorośli. Zaczęło się od zagadek, potem były zawody w podrzucaniu piłki głową, co okazało się ulubionym zajęciem niektórych tatusiów. Przedszkolaki zorganizowały pokaz puszczania baniek mydlanych, które wirowały w powietrzu, mieniąc się wszystkimi kolorami tęczy. Najwięcej śmiechu wywołała ogromna bańka, która osiadła na nosie jednego z rodziców – minęło sporo czasu, zanim pękła! Tata Ady i Olka wygrał konkurs w skakaniu na jednej nodze dookoła karuzeli i chociaż w trakcie spadł mu lewy but, nie poddawał się do końca.
– Brawo! – krzyczała Ada.
– Tato! Tato! – dopingował Olek.
Następnie odbył się konkurs drużynowy z udziałem dorosłych i dzieci. Liczyły się zręczność i refleks. Każdy rodzic otrzymał plastikową butelkę, a zadaniem dzieci było jak najszybsze napełnienie jej wodą i zakręcenie. Ach, ile było przy tym radości! Wszyscy się nawzajem pooblewali, jakby to był śmigus-dyngus. Na szczęście pogoda była wspaniała i słońce szybko wysuszyło zmoczone ubrania.
Mama Ady i Olka zajęła pierwsze miejsce w konkursie nadmuchiwania balonów. W ciągu minuty nadmuchała aż trzy i nawet zdążyła je zawiązać na supeł.
Nagle rozległo się potężne trrrach! To jeden z balonów pękł i wystraszył siedzące na dachu gołębie.
– Myślałem, że wystrzeliłaś z armaty! – zażartował tata.
– To dlatego, że kiedyś grałam na trąbce i mam silne płuca – wyjaśniła mama.
Później odbył się konkurs na rodzinne śpiewanie piosenek. Och! Nie każdy potrafi śpiewać. Niektórzy bardzo fałszowali, ale zupełnie się tym nie przejmowali. Przecież wcale nie trzeba być najlepszym we wszystkim. Najważniejsze to umieć się śmiać nawet z samego siebie. Jednak najwięcej radości wywołały wyścigi z surowym jajkiem trzymanym na łyżce. Dorośli starali się zachować równowagę w czasie biegu, a dzieci piszczały z emocji! Bum! Jajko już leżało na ziemi. Bach! Drugie jajko wylądowało na bucie jednego z ojców.
– Cały trawnik zamienił się w jajecznicę! – zachichotał Olek.
– To są jajka sadzone – stwierdziła Ada.
Zwycięzcy w różnych konkurencjach otrzymali nagrody zrobione przez dzieci: papierowe sowy z przyklejonymi ruchomymi oczami, świeczki ozdobione suszonymi kwiatkami lub muszelkami, kamienie pomalowane jak biedronki i zakładki do książek. Każdy, kto zgłodniał, mógł się poczęstować pysznym ciastem i owocami, ale najsmaczniejsze okazały się owsiane ciasteczka, które przedszkolaki upiekły razem z paniami kucharkami.
Na zakończenie rodzinnego festynu dzieci przygotowały część artystyczną, a Ada wyrecytowała wierszyk:
Gdy na Księżyc się wybiorę,
to spakuję do walizki
moją mamę oraz tatę,
bo nie mogę zabrać wszystkich.
Z mamą będę liczyć gwiazdy
i rysować złote słońce,
z tatą zrobię prawo jazdy
na talerze latające.
Na Księżycu dom postawię
dla mamy kwiat w ogrodzie
tacie gwiezdną dam golarkę,
by się mógł ogolić co dzień.
Więc, gdy lecieć chcesz w nieznane,
zabierz tatę oraz mamę!
Ada otrzymała wielkie brawa, a potem rozpoczęła się loteria. W losowaniu nagrody głównej wzięli udział wszyscy zaproszeni goście. Każdy chciał wygrać, ale przecież to niemożliwe, żeby wygrali wszyscy. Dzieci trzymały kciuki i czekały, aż pani dyrektor odczyta zwycięski numer.
– Wygrywa los z numerem 1865! – Hura! To nasz! – krzyknął uradowany Olek.
– Mamy szczęście! – pisnęła Ada.
Nagrodą główną były bilety do teatru dla całej rodziny. Pozostali uczestnicy wylosowali nagrody pocieszenia w postaci książek.
– Trzeba to uczcić! – zaproponowała mama.
– Tylko nie każcie mi już dzisiaj skakać na jednej nodze! – zaśmiał się tata.
Tego dnia Ada i Olek byli bardzo dumni ze swoich rodziców. Chociaż są dorośli, mają wspaniałe poczucie humoru i można się z nimi świetnie bawić.
• Rozmowa na temat opowiadania.
− Z jakiej okazji odbywał się festyn w przedszkolu Ady?
− Kto z rodziny Ady przybył na festyn?
− Jaki konkurs wygrał tata Olka i Ady?
− Na czym polegał konkurs drużynowy – dorośli z dziećmi?
− W jakim konkursie mama Olka i Ady zajęła pierwsze miejsce?
− Jakie inne konkursy odbyły się jeszcze podczas festynu?
− Jakie nagrody przygotowały dzieci?
− Czym częstowali się goście?
− O kim Ada recytowała wiersz?
− Czym zakończył się festyn?
• Czytanie tekstu w książce. Książka (str. 78–81)
Zadania dla zerówki na 29 maja
Tematyka zajęć: Święto rodziców. (Wokół mamy i taty)
Ważne w tym temacie
Dziecko:
• dzieli słowa na sylaby, głoski,
• wypowiada się rozwiniętymi zdaniami,
• Karta pracy, cz. 4, s. 51. Odwzorowanie kwiatków dla mamy. Rysowanie po śladach rysunków róż.
• Karta pracy, cz. 4, s. 52. Oglądanie obrazków. Odszukiwanie i zaznaczanie 10 różnic miedzy nimi.
• Układanie zdań o rodzicach. Liczenie słów w wybranych zdaniach.
Np.: Mama to mój największy skarb. (5)
Niech tata żyje sto lat! (5)
Życzę mamie i tacie, aby byli zdrowi, szczęśliwi. (8)
Mamo, tato kocham was. (4)
• Dzielenie na sylaby lub głoski nazw obrazków przedstawiających prezenty dla rodziców.
róża, tort, krawat, kawa, pudełko…
róża
tort
krawat
kawa
pudełko
• Rozwiązanie zagadki o konwalii.
Dobrze ją znamy z prześlicznej woni,
kwitnie dzwonkami, ale nie dzwoni (konwalia).
• Rozmowa na temat konwalii.
− Jak wygląda roślina?
− Ile dzwonków jest na jednej łodyżce?
− Gdzie rosną konwalie?
− Czy można je zrywać?
Konwalia majowa jest rośliną leczniczą i ozdobną, nie jest już rośliną chronioną. Występuje często w lasach niemal całej Polski, ale można ją również hodować. Jej głównym walorem są niewielkie kwiaty o charakterystycznym zapachu i dzwonkowatym kształcie.
Możecie wykonać dowolne kwiatki np. takie
Zadania dla zerówki na 28 maja
Tematyka zajęć: Święto rodziców. (Mój tata)
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
• rozwijanie sprawności manualnej,
• wypowiada się zdaniami rozwiniętymi
• Rozmowa na temat – Jak dzieci pomagają rodzicom?
− Czy pomagacie rodzicom w domu? W czym?
− Czy powinniście pomagać rodzicom? Dlaczego?
• Karta pracy, cz. 4, s. 49. Opowiadanie o tym, jak Olek i Ada pomagają rodzicom. Przedstawianie za pomocą rysunku sposobów, w jakie dzieci pomagają rodzicom. Rysowanie po śladzie serduszek, kolorowanie ich.
Mama biega po pokojach
ze ścierką,
z odkurzaczem,
z froterką.
Tata biega po pokojach
z fajką,
z książką
z pomysłami.
A ja siedzę szczęśliwa
w pokoju, gdzie lalka Rozalka,
zeszyty do pierwszej klasy, atlasy…
Gdy w domu
– tatuś i mama,
nie jestem sama.
• Rozmowa na temat wiersza
− Co robi mama?
− Co robi tata?
− Gdzie jest dziewczynka?
− Dlaczego jest szczęśliwa?
• Karta pracy, cz. 4, s. 50. Kolorowanie rysunku bukietu dla mamy. Rysowanie po śladzie drogi Olka i Ady do mamy.
Zadania dla zerówki na 27 maja
Tematyka zajęć: Święto rodziców. (Jak mama i tata)
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
- stosuje słowa: wysoki, niski,
- stosuje słowa: wyższy od, niższy od, takiego samego wzrostu,
Piosenka ,,Gdzie jest tata?”
- „Gdzie jest tata?” – pyta brat.
„Gdzie jest tata?” – pyta siostra.
„Gdzie jest tata?” – pytam ja,
a odpowiedź znam już sam.
Tata w pracy jest, tata w pracy jest,
bo pracuje całe dnie.
A ja wyślę mu zaraz sms,
że pobawić już się z nim chcę.
Ref. Muszę czekać do soboty, wtedy z tatą mamy swój czas
na zabawy i na psoty to sobota jest w sam raz.
Muszę czekać do niedzieli na rowery, spacer i las,
byśmy w świat swój polecieli to niedziela jest w sam raz.
- Kiedy tata chwilę ma,
rozmawiamy w internecie.
Tata dobrze wie,
że z nim wszystko robić chcę.
Kiedy w pracy jest, kiedy w pracy jest,
gdy pracuje całe dnie,
to wysyłam mu wtedy myśli swe,
by już wrócił i spotkał mnie!
Ref.: Muszę czekać…
- Karta pracy, cz. 4, s. 46. Czytanie zdań z N. lub samodzielnie. Rysowanie swojej mamy i swojego taty. Nazywanie kwiatów.
- Karta pracy, cz. 4, s. 47. Kolorowanie ubrań tej osoby z pary, która jest wyższa. Naklejanie zdjęć odpowiedniego kwiatu.
- Karta pracy, cz. 4, s. 48. Wyklaskiwanie podanego rytmu, w powtarzaniu tekstu za Rodzicem Określanie, w którą stronę zwrócone są serduszka. Naklejanie brakujących serduszek. Rysowanie po śladach dużych serduszek. Rysowanie w ich wnętrzu małych serduszek.
- Wypowiedzi dzieci na temat Co lubią moi rodzice? Dzieci określają, co lubi mama, co lubi tata, ale odpowiedzi podają, dzieląc dane słowa na sylaby. Np.: chłopiec mówi, że jego mama lubi cze-ko-la-dę, a tata cias-to.
Zadania dla zerówki na 26 maja
Tematyka zajęć: Święto rodziców. (Mama i tata).
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
• wypowiada się rozwiniętymi zdaniami,
• recytuje wiersz,
• wykonuje prezent dla bliskich
Na początek piosenka – Tango dla mamy.
https://www.youtube.com/watch?v=yE3UE-cuXX8&list=RDyE3UE-cuXX8&start_radio=1&t=43
I. Bardzo wcześnie wstaje mama, jeszcze słońce mocno śpi.
Cicho krząta się po domu, gdy my mamy słodkie sny.
Tylko zapach świeżej kawy nie chce dłużej dać mi spać,
budzik dzwoni z całej siły, a więc pora wstać.
Ref.: Kochana mamo, nie możemy żyć bez ciebie,
jesteś jak słońce na niebie, bez którego ginie świat.
Kochana mamo, my tak bardzo cię kochamy,
nie możemy żyć bez mamy,
więc na zawsze z nami bądź.
II. Bo tylko mama zna najczulsze w świecie słowa
i tylko mama nam wybaczyć jest gotowa.
Kochana mamo, przyjmij od nas dziś życzenia:
stu lat w zdrowiu i spełnienia wszystkich marzeń życzę ci.
Ref.: Kochana mamo…
III. Tak niedawno do przedszkola prowadziłaś, mamo, mnie,
teraz przyszedł czas na szkołę, każdy dobrze o tym wie.
Zegar bije co godzinę, szybko mija dzień za dniem
i choć jestem coraz starszy, bardzo kocham cię.
Ref.: Kochana mamo…
Nauka wiersza Jadwigi Koczanowskiej Mama i tata.
• Zabawa Moja mama jest…, a mój tata jest… Dzieci kończą zdania (poszukiwanie jak największej liczby określeń przymiotnikowych),
• Słuchanie wiersza.
Mama i Tata to świat nasz cały,
ciepły, bezpieczny, barwny, wspaniały,
to dobre, czułe, pomocne ręce
i kochające najmocniej serce.
To są wyprawy do kraju baśni,
wakacje w górach, nad morzem, na wsi,
loty huśtawką, prawie do słońca
oraz cierpliwość co nie ma końca.
Kochana Mamo, Kochany Tato
dzisiaj dziękować chcemy Wam za to,
że nas kochacie, że o nas dbacie
i wszystkie psoty nam wybaczacie.
• Rozmowa na temat wiersza.
− Kim dla dzieci jest mama i tata?
− Za co dzieci dziękują rodzicom?
• Kończenie rozpoczętych zdań
– Moi rodzice są kochani, bo…
− Pomagam rodzicom w…
− Lubię być w domu, bo…
− Z tatą najchętniej robię…
− Z mamą najchętniej robię…
• Karta pracy, cz. 4, s. 44–45. Łączenie pierwszych głosek z nazw rysunków. Rysowanie dla Olka i Ady prezentów, których nazwy powstały z połączenia głosek. Rysowanie po śladach.
Zrób laurkę dla mamy, albo narysuj dla niej jakiś rysunek, pokaż jak mocno ją kochasz.
Zadania dla zerówki na 25 maja
Tematyka zajęć: Łąka w maju. (Wiosenna łąka)
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
– rozpoznaje i nazywa rośliny i zwierzęta żyjące na łące,
– dokonuje analizy i syntezy wyrazów (ćwiczenia w czytaniu).
Karta pracy, cz. 4, s. 43. Odszukanie na obrazku ukrytych zwierząt. Nazywanie ich. Określanie, dlaczego trudno było je odszukać. Oglądanie zdjęć. Słuchanie nazw produktów z roślin zielnych.
Jeśli macie ochotę wybierzcie się z Rodzicami na łąkę.
• Poszukiwanie roślin i zwierząt.
• Opisywanie ich rzeczywistego wyglądu.
• Obserwowanie zachowania owadów, słuchanie wydawanych przez nie odgłosów.
• Obserwowanie roślin poruszanych wiatrem, rozpoznawanie ich i nazywanie.
• Oglądanie wybranych roślin lub zwierząt przez lupę.
• Zbieranie znanych roślin w celu wykonania zielnika.
• Robienie bukietów z kwiatów.
Popatrzcie jeszcze raz na rysunki w książce s. 74-77 .Czy wasza łąka jest tak samo piękna?
Spróbujcie ją namalować, albo narysować. Poćwiczcie czytanie pod ilustracjami.
Zadania dla zerówki na 22 maja
Tematyka zajęć: Łąka w maju. (Wiosna na łące)
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
• śpiewa piosenkę,
• wykonuje papierową biedronkę,
• wymienia części ciała biedronki.
Zaśpiewaj piosenkę ,,Wiosna na łące”
A to ciekawostki na temat biedronek.
https://www.youtube.com/watch?v=Mcx_JLGNhnc
• Karta pracy, cz. 4, str. 42. Liczenie pszczół. Łączenie pszczół z obrazkiem plastrów, do których lecą. Kończenie kolorowania plastrów miodu. Oglądanie zdjęć. Słuchanie nazw produktów, które otrzymujemy dzięki pszczołom.
• Rozmowa na temat budowy biedronki.
Duże zdjęcie/obrazek biedronki. Rodzic na zdjęciu/ilustracji pokazuje części ciała biedronki, nazywa je (pancerz, pod nim skrzydła, głowa, oczy, aparat gębowy, nogi, czułki).
• Ćwiczenia logorytmiczne. Rób to, o czym mówi wiersz.
Dziecko porusza się zgodnie z tekstem wypowiadanym przez Rodzica.
Zrób do przodu cztery kroki,
i rozejrzyj się na boki.
Tupnij nogą raz i dwa,
ta zabawa nadal trwa.
Teraz w lewo jeden krok,
przysiad, i do góry skok.
Zrób do tyłu kroków trzy,
by koledze otrzeć łzy
Klaśnij w ręce razy pięć,
na klaskanie też masz chęć!
Wokół obróć się, raz dwa,
piłka skacze hop-sa-sa.
Ręce w górę i na boki,
zrób zajęcze cztery skoki.
Gdy się zmęczysz, poleż sobie,
i wyciągnij w górę nogę.
Praca plastyczna – Biedronka. Mogą być takie, albo wg własnych pomysłów. Przyślijcie zdjęcia swoich prac. Pozdrawiam Was serdecznie.
Zadania dla zerówki na 21 maja
Tematyka zajęć: Łąka majowa. (Motyle i kwiaty)
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
– rozwiązuje zagadki o tematyce wiosennej
– wie, że sześcian (foremny) ma sześć ścian w kształcie przystających kwadratów,
– ustawia sześciany według wielkości: od najmniejszego do największego i na odwrót,
– dokonuje analizy i syntezy wyrazów (ćwiczenia w czytaniu),
• Rozwiązywanie zagadek Bożeny Formy: Mieszkańcy łąki.
Wiosną i latem się pojawia,
kiedy ranek nastaje
jej kropelki są na kwiatkach,
listkach i na trawie. (rosa)
Na niebie jej barwy
pięknie się mienią,
jak most ogromny
łączy niebo z ziemią. (tęcza)
Błyszczący na jej plecach
płaszczyk czerwony,
czarnymi kropkami
pięknie ozdobiony. (biedronka)
Rozciąga policzki
jak woreczki małe.
Zimowe zapasy
przenosi w nich całe.
Na czas mroźnej zimy,
gromadzi je w norze.
Ma miłe futerko, znacie go może? (chomik)
Ma barwne skrzydła,
fruwa nad łąką
i bardzo lubi,
gdy świeci słonko. (motyl)
Jak się ten owad nazywa?
Przez cały dzień pracuje.
Na plecach nosi ciężary,
kopiec wielki buduje. (mrówka)
• Karta pracy, cz. 4, s. 38. Słuchanie opowiadania o cyklu rozwojowym motyla. Numerowanie kolejnych obrazków za pomocą kropek (lub liczb). Oglądanie zdjęć motyli. Słuchanie ich nazw. Opowiadanie o najciekawszym motylu.
• Ćwiczenia w czytaniu. Wyprawka plastyczna – obrazki – karta G, wyrazy- karta N (biedronka, konik polny, ważka, stokrotka, mak), nożyczki, kartka, klej. Dzieci oglądają obrazki. Nazywają zwierzęta i rośliny na nich przedstawione. Dobierają do nich wyrazy – ich nazwy. Naklejają wyrazy z obrazkami na kartkach.
• Karta pracy cz. 4, s. 39. Nazywanie zwierząt przedstawionych na zdjęciach. Otaczanie pętlą owadów. Dokańczanie rysunku motyla według wzoru
Zabawy z sześcianem. • Przypomnienie cech kwadratu.
• Karta pracy, cz. 4, s. 40. Oglądanie sześcianów. Określanie różnic i podobieństw między nimi. Oglądanie rozłożonego sześcianu – jego siatki. Liczenie kwadratów. Rysowanie na każdej ścianie innego owada. Oglądanie obrazków sześcianu w różnym położeniu.
• Ćwiczenia w określaniu wartości logicznej zdań.
Czy to prawda, czy to fałsz? Gdy odgadniesz, sygnał dasz.
− Konik polny w wodzie gra.
− Żaba dwie głowy ma.
− Biedroneczki są w kropeczki.
− Motyle mają ciepłe czapeczki.
− Stokrotka jest czerwona.
− Ważka jest większa niż wrona…
• Kolorowanka Łąka w maju. Wyprawka plastyczna – karta L
• Karta pracy, cz. 4, s. 41. Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie motyla po śladach. Kolorowanie rysunku. Rysowanie po śladzie drogi motyla do stokrotki.
Zadania dla zerówki na 20 maja
Tematyka zajęć: Łąka w maju. (Barwa ochronna)
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
• wypowiada się rozwiniętymi zdaniami,
• wymienia rośliny i zwierzęta spotykane na łące,
• wykonuje pracę plastyczną,
• dostrzega piękno majowej przyrody.
• Karta pracy, cz. 4, str. 36−37. Oglądanie obrazka. Określanie, co dzieje się na łące w maju. Oglądanie zdjęć zwierząt, nazywanie ich.
• Słuchanie piosenki Wiosna na łące (sł. i muz. Jolanta Kucharczyk).
https://www.youtube.com/watch?v=814z9Tpphkw
I. Dziś na łąkę przyszła Wiosna
w kwiecistej sukience,
budzi maki i stokrotki,
jaskry i kaczeńce.
Ref.: Ptaki trele wyśpiewują,
świeci ciepłe słońce,
w rosie kąpią się biedronki.
Wiosna już na łące!
II. Świerszcz zielone stroi skrzypce,
da dziś pierwszy koncert.
Tańczą pszczoły i motyle,
żabki i chrabąszcze.
Ref.: Ptaki…
III. Tak się wszyscy cieszą wiosną,
tańczą i śpiewają,
nawet krecik wyszedł z norki,
z myszką pląsa żwawo.
Ref.: Ptaki…
Rozmowa na temat tekstu piosenki.
− Kto przybył na łąkę?
− Co zaczęło się dziać na łące, kiedy przyszła wiosna?
− Co to znaczy, że świerszcz stroi skrzypce?
− Wymień mieszkańców łąki, o których jest mowa w piosence.
Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej- Zaremby Zabawa w chowanego.
(Książka, str. 74- 77)
• Przedstawienie bohaterów opowiadania: żaby, biedronki, konika polnego, motyla cytrynka.
Za lasem płynie strumyk, za strumykiem rozpościera się łąka, na łące rosną zielona trawa i stokrotki o biało-żółtych kwiatach. I jeszcze wiele innych kolorowych kwiatów i zielonych roślin. Pewnego dnia biedronka, żabka, konik polny i motyl cytrynek bawili się na łące w chowanego.
– Jeden, dwa, trzy… – mała biedroneczka odliczyła do dziesięciu i rozejrzała się dookoła. – Zaraz was znajdę – zawołała, pewna siebie.
Po chwili wykrzyknęła radośnie: – Widzę cię, żabko! Siedzisz pod liściem mlecza!
Biedronka sfrunęła na liść i zajrzała pod spód. Coś takiego! Żabki tam nie było. Wszędzie tylko zielone źdźbła trawy i liście roślin łąkowych tak samo zielone jak żabka.
„To nie ten liść” – pomyślała i przeniosła się na sąsiedni, a potem na kolejny. O! Coś zielonego mignęło jej przed oczami! Biedronka rozpostarła małe skrzydełka. – Mam cię, koniku polny! Siedzisz między koniczynkami! Widzę cię! Zaraz będziesz zaklepany – ucieszyła się z odkrycia.
– I hop! – biedroneczka usiadła na listku koniczyny.
„Znowu nic?” – nie mogła się nadziwić, że pośród zieleni nie ma nawet śladu konika polnego. – Zdawało mi się – westchnęła, jednak już po chwili uśmiechnęła się szeroko. „Cytrynka na pewno znajdę. Jest większy od konika polnego i ruchliwszy od żabki” – pomyślała.
Wzbiła się w górę, żeby objąć wzrokiem całą łąkę. Żółty kolor przyciągnął jej uwagę.
– Jest! Widzę cię, motylku!
Już po chwili siedziała na płatku stokrotki. Jednak to był tylko kwiat, a dookoła – tysiące podobnych. Czy któryś z nich był motylem cytrynkiem? Z pewnością nie.
– Żabka, konik polny i motylek poszli sobie, a mnie zostawili – powiedziała rozczarowana biedronka. Zrobiło się jej bardzo przykro, że przyjaciele tak z nią postąpili.
– Mylisz się, biedroneczko – odezwał się mądry ślimak. – Twoi przyjaciele wciąż są na łące. Trudno znaleźć zieloną żabkę i zielonego konika polnego pośród zielonej trawy. Niełatwo też wypatrzyć żółtego motyla, gdy łąka żółci się od kwiatów. Tak jednak powinno być. Barwa chroni twoich przyjaciół przed niebezpieczeństwem. Ci, którzy na nich polują, mają wielki kłopot z odróżnieniem motyla od kwiatka albo konika polnego czy żabki od zielonych liści.
– To prawda – z zieleni wyskoczyli roześmiani przyjaciele biedronki: żabka i konik polny.
– Najprawdziwsza prawda – potwierdził motylek cytrynek i wyfrunął z kępy żółtych jaskrów. – Nie przejmuj się, biedroneczko, że nas nie znalazłaś. Teraz ja będę szukał. Ukryj się dobrze. Żabka i konik polny też.
Biedronka ucieszyła się z takiej zamiany. Ale gdzie znaleźć kryjówkę? Dookoła tyle zieleni. Czerwona biedronka w czarne kropki będzie widoczna z daleka.
Szczęśliwie brzegiem rzeki szła uśmiechnięta od ucha do ucha Ada. Usiadła na skraju łąki, żeby odpocząć. Miała na sobie czerwone spodenki w czarne kropeczki.
Biedroneczka aż wstrzymała oddech z zachwytu. – Lecę – powiedziała sobie. Skrzydełka, choć małe, poniosły ją na skraj łąki. Usiadła leciutko na pięknych spodniach dziewczynki i… znikła.
A może wciąż tam siedzi. Jak myślicie?
• Rozmowa na temat opowiadania.
− W co bawili się: żabka, konik polny, biedronka i motylek cytrynek?
− Dlaczego biedronka nie mogła odnaleźć przyjaciół?
− Co to jest barwa ochronna?
Ubarwienie ochronne czy maskujące polega na upodobnieniu się barwą ciała do środowiska życia danego zwierzęcia. Ubarwienie ochronne jest rozpowszechnione wśród zwierząt, takich jak niedźwiedź polarny, pasikonik, rzekotka drzewna.
Praca plastyczna. Wyprawka plastyczna karta nr. 23
• Wycinanie z karty pasa w kolorze zielonym. Składanie pasa według instrukcji.
• Przyklejanie wiosennych kwiatów – naklejek według instrukcji (od do najmniejszych).
Kwiaty są na oddzielnej karcie, to są naklejki. Na karcie z naklejkami też jest nr. 23
Zadania dla zerówki na 19 maja
Tematyka zajęć: Moja ojczyzna. (Dania też leży w Europie)
Ważne w tym temacie;
Dziecko:
– wypowiada się zdaniami rozwiniętymi
– wie, że Hans Christian Andersen pisał baśnie dla dzieci (duński pisarz)
• Pokazanie na mapie Europy – Danii. Mapa Europy, flaga Danii. Rodzic wskazuje Danię na mapie Europy, podaje nazwę jej stolicy – Kopenhaga. (Dania należy do UE). Pokazuje flagę Danii.
Flaga Danii
Hans Christian Andersen – duński pisarz
Słuchanie opowiadania na podstawie baśni Hansa Christiana Andersena
,,Księżniczka na ziarnku grochu.”
Był sobie pewnego razu książę, który chciał się ożenić z księżniczką, ale to musiała być prawdziwa księżniczka. Jeździł więc po całym świecie, żeby znaleźć prawdziwą księżniczkę, lecz gdy tylko jakąś znalazł, okazywało się, że ma jakieś „ale”.
Księżniczek było dużo, jednak książę nigdy nie mógł zdobyć pewności, że to były prawdziwe księżniczki. Zawsze było tam coś niezupełnie w porządku. Wrócił więc do domu i bardzo się martwił, bo tak ogromnie chciał mieć za żonę prawdziwą księżniczkę.
Pewnego wieczoru była okropna pogoda; błyskało się i grzmiało, a deszcz lał jak z cebra; było strasznie. Nagle ktoś zapukał do bramy miasta i stary król wyszedł otworzyć. Przed bramą stała księżniczka. Ale mój Boże, jakże wyglądała, co uczyniły z niej deszcz i słota! Woda spływała z włosów i sukienki, wlewała się strumykiem do trzewiczków i wylewała się piętami, ale dziewczynka powiedziała, ze jest prawdziwą księżniczką.
„Zaraz się o tym przekonamy” – pomyślała stara królowa, ale nie powiedziała ani słowa, poszła do sypialni, zdjęła całą pościel, na spód łóżka położyła ziarnko grochu i na nim ułożyła jeden na drugim dwadzieścia puchowych materaców, a potem jeszcze dwadzieścia puchowych pierzyn. I na tym posłaniu miała spać księżniczka. Rano królowa zapytała ją, jak spędziła noc.
− O, bardzo źle – powiedziała księżniczka – całą noc oka nie mogłam zmrużyć! Nie wiadomo, co tam było w łóżku. Musiałam leżeć na czymś twardym, bo mam całe ciało brązowe i niebieskie od sińców. To straszne! Wtedy mieli już pewność, że była to prawdziwa księżniczka, skoro przez dwadzieścia materaców, dwadzieścia puchowych pierzyn poczuła ziarnko grochu. Taką delikatną skórę mogła mieć tylko prawdziwa księżniczka. Książę wziął ja za żonę, bo teraz był pewny, że to prawdziwa księżniczka, a ziarnko grochu oddano do muzeum, gdzie jeszcze teraz można je oglądać, o ile go ktoś nie zabrał. Widzicie, to była prawdziwa historia.
• Rozmowa na temat utworu.
− Z kim chciał ożenić się książę?
− Jak wyglądała księżniczka, która pewnego dnia zapukała do bramy miasta?
− Jak królowa chciała się przekonać, czy jest to prawdziwa księżniczka?
− Czy dziewczyna okazała się prawdziwą księżniczką
Inne popularne bajki autora
Brzydkie kaczątko
Calineczka
Królowa Śniegu
Nowe szaty cesarza
Popatrzcie czy wśród swoich książeczek znajdziecie jakąś baśń Andersena.
Zadania dla zerówki na 18 maja
Tematyka zajęć: Moja ojczyzna. (Mieszkamy w Europie)
Ważne w tym temacie;
Dziecko:
– wypowiada się zdaniami rozwiniętymi
– wymienia nazwy wybranych państw należących do Unii Europejskiej
– bierze udział w interaktywnym quizie o Polsce
• Karta pracy, cz. 4, str. 34–35.
Oglądanie mapy Europy. Słuchanie nazw państw europejskich – sąsiadów Polski. (Szarym kolorem zaznaczone zostały kontynenty Azji i Afryki) Kolorowanie flagi Polski. Określanie, w którą stronę są zwrócone. Oglądanie obrazków flag. Nazywanie samodzielnie lub z pomocą Rodzica państw UE, do których one należą. Kolorowanie rysunków flag według wzoru. Oglądanie obrazków innych flag.
https://www.youtube.com/watch?v=Dxy1Z-8dV8M- filmik o państwach należących do UE, symbole UE
Wyjaśnienie skrótu UE; zapoznanie z nazwami państw należących do Unii Europejskiej. Omówienie flagi UE (symbol wszystkich państw należących do Unii Europejskiej, ma 12 gwiazdek, bo na początku należało do niej 12 państw).
Interaktywny quiz o Polsce – Rodzic musi pomóc w czytaniu poleceń https://wordwall.net/pl/resource/1764007/test-wiedzy-o-polsce
Zadania dla zerówki na 15 maja
Tematyka zajęć: Moja ojczyzna. (Warszawska syrenka)
Ważne w tym temacie;
Dziecko:
- śpiewa piosenkę – Syrenka
- wykonuje małą mapę Polski,
- wskazuje na mapie Polski: Warszawę, Bałtyk, Tatry, Wisłę
- słucha hymnu polskiego
Na początek piosenka – Syrenka
• Słuchanie hymnu Polski – Mazurka Dąbrowskiego.
Link do hymnu https://www.youtube.com/watch?v=ioUutRw9WeQ
− Wyjaśnianie, w jakich okolicznościach można go usłyszeć.
− Omówienie zasad zachowania się podczas słuchania i śpiewania hymnu; ponowne wysłuchanie hymnu w postawie na baczność i w ciszy.
Mapa Polski – pokaż na mapie: Warszawę, Wisłę, góry Tatry, Morze Bałtyckie
• Ćwiczenia w czytaniu. Wyprawka plastyczna – karta N. Wycinanie obrazków i zdań. Układanie zdań do obrazków. Odczytywanie ich.
Zdania:
W wazonie jest bukiet bzu.
Olek je jajko ugotowane na twardo.
Ada rysuje upragnionego kotka.
To stokrotki, maki a dookoła trawa.
Ada niesie jej ulubione bazie – kotki.
To hulajnoga Ady, a tam rower Olka.
Można wydrukować i plasteliną oznaczyć Wisłę, Warszawę, góry i morze.
Zadania dla zerówki na 14 maja
Tematyka zajęć: Moja ojczyzna. (Stolica, Wisła, syrenka.)
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
• wie, że porównując ilość płynów w naczyniach, nie należy sugerować się jego wyglądem,
• wie, że płyny występują w butelkach: 0,5l, 1l, 1,5l,
Karta pracy, cz. 4, str. 30−31. Określanie, co zwiedzali w Warszawie Olek, Ada, mama i tata z rodzicami mamy. Oglądanie zdjęć warszawskich syrenek. Rysowanie po śladach rysunków bez odrywania kredki od kartki.
• Układanie zdań z podanymi słowami. Wyrazy: stolica, Wisła, syrena
• Zapoznanie z miarą płynów.
Rodzic pokazuje butelki – 0,5l, 1l, 1,5l. Mówi dziecku, że miarą pojemności płynów jest 1l – 0,5l to jest połowa 1l, a 1,5l – to litr i jeszcze połowa litra.
• Sprawdzanie ilości napojów w dwóch różnych butelkach (jedna niska i szeroka, a druga – wąska i wysoka) za pomocą wspólnej miary. Butelki z wodą, kubek. Dzieci przelewają do kubka wodę z jednej butelki, a potem z drugiej butelki i liczą, ile kubków wody było w jednej, a ile w drugiej butelce, Określają, gdzie wody było więcej (było tyle samo).
• Karta pracy, cz. 4, str. 32–33. Oglądanie zdjęcia, zwracanie uwagi na poziom soku w szklankach.
Można zrobić takie doświadczenie, jeśli Rodzice mają jeszcze cierpliwość.
Praca plastyczna – Nasze godło. (Wyprawka plastyczna)
Zadania dla zerówki na 13 maja
Tematyka zajęć: Moja ojczyzna. (Zakochany w syrenie)
Ważne w tym temacie ;
Dziecko:
– wypowiada się całymi zdaniami
– wie, jak powstała Warszawa
– wykonuje pracę plastyczną
• Słuchanie opowiadania. Książka (str. 72–73)
Ada wróciła z tatą z przedszkola i od razu zaczęła opowiadać o wydarzeniach dnia.
− Dzisiaj rysowaliśmy Syrenkę – powiedziała.
− Taki stary samochód? – zdziwił się Olek, który wiedział wszystko o dawnych modelach samochodów takich jak trabant, syrenka i warszawa.
− Sarenkę? – zapytała mama, która w tym czasie miksowała truskawki i nie dosłyszała głosu córeczki. − Ojejku, nikt mnie nie rozumie – westchnęła Ada i rozwinęła swój rysunek.
− Syrenka warszawska! Kobieta z ogonem ryby i z tarczą − zawołał Olek. − Znam ten pomnik, bo byliśmy tam z klasą.
− Jeśli chcesz, to opowiem ci legendę o tym pomniku i o powstaniu Warszawy − zaproponowała Ada. − Chcę.
Ada wyjęła jedną ze swoich małych lalek i owinęła jej nogi wstążką, tak, żeby przypominała ogon ryby. Zaczęła opowiadać:
− W pewnej wiosce żyła sobie piękna syrena, która nie była zwykłą dziewczyną, bo zamiast nóg miała płetwę. Mieszkała w rzece Wiśle. Czasami wychodziła na brzeg, żeby rozczesać włosy… − Ada udawała, że rozczesuje lalce blond czuprynę. – Syrenka pięknie śpiewała i czarowała swoim głosem rybaków.
Ada odszukała drugą lalkę, której kiedyś obcięła włosy, podała ją Olkowi i powiedziała:
− To będzie rybak. Ma na imię Wars.
− Ja mam go udawać?
− Tak.
− I co mam robić? – zapytał Olek.
− Masz być zakochany – wyjaśniła Ada.
− Ja?
– Tak! Wars zakochał się w syrenie i uratował ją przed innymi rybakami. Oni zarzucili na nią sieci, bo chcieli ją zanieść królowi, żeby dostać dużo pieniędzy. Zatkali sobie uszy, żeby nie słyszeć jej śpiewu.
− A co by się stało, gdyby usłyszeli?
− Ten, kto ją usłyszał, wchodził do rzeki i już nigdy nie wracał. Zwykli ludzie nie mogą żyć pod wodą.
− Wiem. Ludzie mają płuca, a ryby skrzela. Dzięki temu ryby mieszkają pod wodą. I ta twoja syrena też.
Ada przyniosła z kuchni pustą siatkę po cebuli, która przypominała sieć i wrzuciła do niej swoją lalkę. − Uratuj mnie, piękny rybaku, a zaśpiewam ci najpiękniejszą pieśń na świecie! – powiedziała.
− Nie śpiewaj mi, bo wpadnę do Wisły i nie wrócę! Zatkałem sobie uszy – powiedział Olek.
− Ojej! Już dawno wyjąłeś sobie zatyczki z uszu i dlatego jesteś zakochany. Taka jest legenda, a my się tylko bawimy. Ratuj syrenę!
− Zakradnę się nocą, kiedy inni rybacy będą spali i rozetnę sieci. Będziesz mogła wrócić do Wisły.
− Pospiesz się, bo nie mogę żyć długo bez wody! – pisnęła Ada. Olek wyplątał syrenę z cebulowej sieci i powiedział:
− Jesteś wolna. Możesz wracać do domu.
− Dziękuję ci, dzielny rybaku? Jak masz na imię?
− Olek. − Przecież się bawimy! – przypomniała Ada.
− No dobrze… mam na imię Wars. A ty, jak masz na imię, piękna panno?
− Jestem Sawa. Widziałam cię wiele razy na brzegu rzeki.
− Przychodziłem tu łowić ryby, ale zawsze czekałem na ciebie. Jesteś taka piękna.
− Och! Rybacy tu biegną! Zobaczyli, że mnie uwolniłeś! Nie wyjdę już na brzeg Wisły, chyba, że waszej wiosce będzie groziło wielkie niebezpieczeństwo. Wtedy was obronię! Żegnajcie!
− Żegnaj! – powiedział Olek.
− Przecież ty masz iść ze mną, bo mnie kochasz – przypomniała Ada.
− Idę z tobą, Sawo! – zawołał Olek.
Po chwili obie lalki wylądowały pod tapczanem, który udawał rzekę Wisłę. Ada opowiadała dalej:
− Wars i Sawa zniknęli pod wodą, i nikt ich już nie widział. Na miejscu wioski powstało miasto Warszawa, w którym mieszkamy – zakończyła.
− Wiesz co, może pójdziemy w sobotę z mamą i tatą obejrzeć pomnik Syrenki nad Wisłą? Sprawdzimy, czy ma skrzela.
− Mówiłeś, że byłeś tam z klasą.
− Ale chcę iść jeszcze raz.
− Hm… ty chyba naprawdę zakochałeś się w tej Sawie – zachichotała Ada.
Rozmowa na temat opowiadania.
− O czym dowiedziała się Ada w przedszkolu?
− Kto pomógł jej przedstawić legendę?
Karta pracy, cz. 4, str. 29. Rysowanie po śladach rysunku Syreny i fal.
Czytanie tekstu w książce. Książka (str. 72–73).
Zadania dla zerówki na 12 maja
Tematyka zajęć: Moja miejscowość, mój region. (Kim jesteś ?)
Ważne w tym temacie;
Dziecko:
– wypowiada się na temat wiersza
– wie, że jest Polakiem
-wymienia nazwy miesięcy
• Karta pracy, cz. 4, str. 27. Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie po śladach spirali – dużych i małych.
• Słuchanie wiersza Ewy Stadtmüller „Kim jesteś?”
Czy wiesz, kim jesteś? − To oczywiste!
Co ci jest bliskie? − Znaki ojczyste.
Ojczyste barwy − biało–czerwone.
Ojczyste godło − orzeł w koronie.
Ojczyste w hymnie − mazurka dźwięki,
no i stolica − miasto syrenki.
I jeszcze Wisła co sobie płynie:
raz na wyżynie, raz na równinie,
i mija miasta prześliczne takie…
− Już wiesz, kim jesteś?
− Jestem Polakiem.
• Rozmowa na temat wiersza.
− Co jest bliskie osobie z wiersza?
− Jakie znaki ojczyste?
− Kim jest osoba z wiersza? A wy, kim jesteście?
• Karta pracy, cz. 4, str. 28. Czytanie całościowe zdania To mapa Polski. Czytanie samodzielne napisów odszukanych w naklejkach: Wisła, stolica, Bałtyk, Tatry. Naklejanie ich w odpowiednich miejscach na mapie.
− Co to jest Bałtyk?
− Gdzie się znajduje?
− Jak nazywa się stolica Polski?
Oglądanie godła. Kolorowanie rysunku godła według wzoru. Kolorowanie flag, żeby wyglądały jak flaga Polski.
• Słuchanie fragmentu wiersza Apolinarego Nosalskiego O dwunastu braciach – maj. Gałązka bzu.
Wreszcie się zjawia
maj wystrojony
i bzu przynosi
pełne brzemiona.
Przez całe ranki,
całe wieczory
gra na fujarce
z wierzbowej kory.
Pytania do wiersza
− Jak nazywa się nowy miesiąc?
− Jaki miesiąc był przed nim? Jaki będzie po nim?
− Gałązki, jakiego krzewu przynosi nam maj?
− Co dzieje się w przyrodzie w maju?
Powtarzamy nazwy wszystkich miesięcy.
Zadania dla zerówki na 11 maja
Tematyka zajęć: Moja miejscowość, mój region. (Album mojej miejscowości)
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
– wykonuje ilustrację ,,Moja miejscowość”
– zna swój adres zamieszkania
– śpiewa piosenkę ,,Najpiękniejsze miejsce świata”
Na początek możesz zaśpiewać piosenkę z poprzedniego tygodnia,, Najpiękniejsze miejsce świata”
• Karta pracy, cz. 4, str. 25. Rysowanie po liniach od obrazków dzieci do zdjęć miejscowości, w których mieszkają. Rysowanie po śladzie drogi babci i dziadka do domu.
Zapytaj mamę lub tatę o dokładny adres zamieszkania. Dobrze byłoby, gdybyś go pamiętał(a)
Posłuchaj wierszyka ,,Droga do przedszkola”:
Codziennie wczesnym rankiem,
zawsze drogą tą samą,
do przedszkola maszeruję
razem z moją mamą.
Mijam skrzyżowanie
sklepy, park i szkołę,
potem kilka domów
i widzę przedszkole.
Chociaż jestem mały
to swój adres znam.
Do domu potrafię
drogę wskazać sam.
• Karta pracy, cz. 4, str. 26. Określanie, co przedstawiają zdjęcia. Odszukanie w naklejkach zdjęć podobnych krajobrazów i naklejenie ich obok odpowiednich zdjęć. Rysowanie takiego samego rysunku po prawej stronie, jaki jest po lewej stronie. Określanie, co znajduje się w rogach rysunków.
Narysuj ilustrację: ,,Moja miejscowość”.
Zadania dla zerówki na 8 maja
Tematyka zajęć: Moja miejscowość, mój region. (Najpiękniejsze miejsce świata)
Dziecko:
– wypowiada się całymi zdaniami
– rozpoznaje herb najbliższej okolicy
– wykonuje pracę plastyczną
• Karta pracy, cz. 4, str. 23. Dziecko czyta z Rodzicem (lub samodzielnie) nazwy miejscowości. Następnie rysuje znak + pod napisami miasto lub wioska, jeżeli dane zdjęcie przedstawia elementy miasta lub wsi. Dziecko koloruje rysunki.
Herb naszej miejscowości
Oglądanie herbu miejscowości, z której pochodzą dzieci.
Wyjaśnianie znaczenia herbu
Krótki filmik dla Rodzica i dziecka https://www.youtube.com/watch?v=2R9ppEz1WSI
To herby Stoczka i Węgrowa
• Wykonanie pracy plastycznej – karta pracy, cz. 4, str. 24.
Oglądanie herbów różnych miast. Rysowanie herbu miejscowości dzieci albo jego wmyślenie.
• Samodzielne działanie dzieci: rysowanie wnętrza herbu, wydzieranie z papieru w odpowiednich kolorach małych kawałeczków, naklejanie ich na konturach herbu.
• Karta pracy, cz. 4, str. 24 (ciąg dalszy). Rysowanie po śladzie drogi Ady i taty do domu.
Zadania dla zerówki na 7 maja
Tematyka zajęć: Moja miejscowość, mój region. (Miejsca, które znam)
Ważne w tym temacie;
Dziecko:
– dodaje i odejmuje w zakresie 10,
– układa i odczytuje działania dotyczące dodawania i odejmowania,
– wykonuje zadania w kartach pracy.
Dla dzieci, które mają problem z zapamiętaniem cyferek proponuję te filmiki.
https://www.youtube.com/watch?v=JlXSMBAFt-A
Ćwiczymy dodawanie i odejmowanie na liczmanach.
| 3+2= | 7-5= |
| 6+1= | 8-4= |
| 4+4= | 6-3= |
| 7+2= | 9-7= |
| 8+1= | 10-8= |
| 5+5= | 4-3= |
Karta pracy, cz. 4, str. 21. Dzieci rysują po śladach. Określają, który rysunek kojarzy się z ich otoczeniem
Karta pracy, cz. 4, str. 22. Kolorowanie ramki zdjęcia przypominającego miejscowość dziecka. Kolorowanie rysunku
Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, str 75. Liczenie, o ile kratek środki kwiatów są oddalone od linii. Rysowanie pod linią kwiatów, których środki są oddalone o tyle samo kratek.
Zadania dla zerówki na 6 maja
Tematyka zajęć: Moja miejscowość, mój region. (Małe miasteczko)
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
• wypowiada się całymi zdaniami,
• wymienia różnice między miastem a wsią,
• dostrzega i nazywa zmiany, jakie zaszły w najbliższej okolicy
Na początek piosenka ,,Najpiękniejsze miejsce świata”
https://www.youtube.com/watch?v=iVG0iRLjMqE
1. Są na całym świecie miasteczek tysiące
i są też wioseczki jak z bajeczki.
Tutaj bloki różne, biurowce, wieżowce,
tam domki, łąki, pola, rzeczki.
Ref. A ja mieszkam właśnie tu, tutaj tulę się do snu.
Tutaj swoje mam radości i troski.
Każde drzewo tutaj znam, każdą drogę tu i tam.
To jest mój kawałek Polski.
Najpiękniejsze miejsce świata, w prawo, w lewo, w tył i w przód!
Taki to mój mały cud!
2. Słychać tu tramwaje i gwar na chodnikach.
Gdzieś indziej, jak gdaczą sobie kurki.
W jednym miejscu śmiechy, a w drugim muzyka,
a w trzecim cicho płyną chmurki.
Ref.: A ja mieszkam…
3. Ktoś pokochał morze lub dom nad jeziorem.
Ktoś góry, gdzie czystej wody zdroje.
Ktoś pokochał ciszę i gwiazdy wieczorem.
Ja także kocham miejsce swoje.
Ref.: A ja mieszkam…
• Rozmowa na temat piosenki.
− O jakim miejscu jest piosenka?
− Jakie ono jest?
− Co to znaczy, że mamy „swój kawałek Polski”?
• Słuchanie wiersza Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby „Małe miasteczko”.
W małym miasteczku nie ma wieżowców,
schodów ruchomych ni zoo,
lecz drzew tu więcej, kwiatów i ptaków,
które śpiewają wesoło.
Dokoła rynku stoi rząd domów
w siedmiu kolorach tęczy;
ruch jest nieduży, spokojnie, miło,
czasami pszczoła zabrzęczy.
Czyste powietrze pachnie zielenią,
na niebie świeci słoneczko,
wszędzie jest blisko, ludzie się znają,
dbają o swoje miasteczko
• Rozmowa na temat wiersza.
− Jak wygląda małe miasteczko?
− Jakie są plusy mieszkania w małym miasteczku?
• Wskazywanie różnic między miasteczkiem (wsią), a dużym miastem np.:
spokojnie, dużo zieleni, nie ma smogu, mało hałasu…(małe miasto/wioska);
dużo hałasu, smog, pojazdy, dużo osób… (duże miasto).
Wybierzcie się na spacer po okolicy.
Zadaniem dzieci na spacerze jest
− oglądanie i porównywanie budynków mieszkalnych,
− zwracanie uwagi na budownictwo jedno- i wielorodzinne,
− zachęcanie do obserwacji zmian jakie zaszły w najbliższej okolicy,
− przestrzeganie zasad bezpieczeństwa i przepisów ruchu drogowego.
• Karta pracy, cz. 4, str. 20. Dzieci rysują szlaczki po śladach, a potem – samodzielnie. Następnie naklejają w ramce widokówki, zdjęcia albo rysują ważne miejsca ze swojej miejscowości. Rysują po śladzie, bez odrywania kredki od kartki.
Zadania dla zerówki na 5 maja
Tematyka zajęć: Dbamy o przyrodę. (Lis i lornetka).
Ważne w tym temacie,
Dziecko:
– wypowiada się zdaniami rozwiniętymi
– dba o przyrodę
• Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Lis i lornetka. Książka (str. 66–69).
Przedszkolaki bardzo lubią wycieczki. Odwiedziły już zoo, ogród botaniczny i Muzeum Lalek. Tym razem grupa Ady wybrała się do lasu na lekcję przyrody, bo nauka w terenie jest znacznie ciekawsza niż zwykłe opowieści. Dzieci koniecznie chciały obejrzeć paśniki dla zwierząt. W świecie zwierząt nastąpiło wielkie poruszenie.
– Schowajcie się! – krzyknął płochliwy zając. – Idą tu małe człowieki!
– Nie mówi się człowieki, tylko ludzie – poprawiła go łania, spokojnie przeżuwając młode pędy drzew iglastych.
– Na pewno zaatakują kijkami nasze mrowiska! – pisnęły przerażone mrówki. – Kiedyś wielki dwunożny człowiek podeptał nasze całe królestwo!
– Pobiegnę wywęszyć, jakie mają zamiary – oznajmił lis i ruszył przed siebie, wymachując puszystą kitą.
– Boimy się hałasu – pisnęły zajączki, tuląc się do uszatej mamy.
– Tydzień temu ludzkie istoty zostawiły w lesie pełno śmieci: puszki, sreberka po czekoladzie i butelki! – krzyknął oburzony borsuk. – Chyba nie wiedzą, że kiedy słońce rozgrzeje zbyt mocno szklaną butelkę, to może wywołać pożar lasu!
– To straszne! – oburzyła się wiewiórka. – Zaraz przygotuję pociski z orzechów i będę nimi rzucać. Pac! Pac!
W tej samej chwili zza drzew wyłonił się jeleń i dostojnym krokiem zbliżył się do paśnika.
– Witam państwa – przywitał się. – Słyszałem, że boicie się ludzi. Powiem wam, że bać się należy myśliwych, którzy mają strzelby, ale nie ludzkich dzieci, bo one mają dobre serca.
– Tiuu, tiuu! My znamy te maluchy! – odezwały się ptaki. – Zimą sypią dla nas ziarenka i szykują słoninkę w karmnikach, żebyśmy nie zamarzły z głodu.
Nadbiegł zziajany lis i, łapiąc oddech, wysapał:
– Kochani, nie ma się czego bać! Te człowieki to bardzo miłe stworzenia.
– Nie mówi się człowieki, tylko ludzie – po raz drugi odezwała się łania.
– No dobrze, ludzie. Duże stworzenie w spódnicy mówiło do nich „moje kochane przedszkolaki” czy jakoś tak… Urządzili sobie piknik na polanie, a potem posprzątali wszystkie śmieci. Na trawie nie został ani jeden papierek po kanapkach, ciastkach i cukierkach. Wszystkie butelki po sokach i pudełeczka po jogurtach wyrzuciły na parkingu do wielkiego kosza na śmieci.
– A nie krzyczały? – szepnęły wciąż wystraszone zajączki.
– Ależ skąd! One dobrze wiedziały, że w lesie trzeba być cicho, żeby nas nie płoszyć.
– O! To znaczy, że szanują nas i las – powiedziała do rymu pani zającowa.
– Szanować las najwyższy czas! – odpowiedziały chórem zwierzęta.
Tego dnia dzieci wróciły z wycieczki bardzo zadowolone. Nauczycielka pochwaliła wszystkie za to, że w lesie zachowywały się tak, jak należy: nie hałasowały, nie niszczyły mrowisk i norek, nie zrywały żadnych roślin bez zgody pani i pięknie posprzątały po zakończonym pikniku.
– A może narysujecie to, co najbardziej zapamiętaliście z dzisiejszej wycieczki? Zrobimy wystawę o lesie.
– Tak! Chcemy!
– Ja namaluję wiewiórkę – ucieszyła się Zuzia.
– I ptaszki.
– A ja narysuję mech – postanowił Jacek.
Pani rozdała dzieciom kartki, kredki i farby. Sama też postanowiła coś namalować. Powstały prawdziwe dzieła sztuki: drzewa iglaste oświetlone słońcem, wiewiórka, ślady kopytek, zielona polana i ptaszki na gałęziach. Jacek namalował czarną plamę i oznajmił wszystkim, że to jest nora niedźwiedzia. Ada narysowała lisa trzymającego w łapkach jakiś dziwny przedmiot.
– Co to jest? – zapytała Kasia. – To jest lis – odpowiedziała Ada, chociaż uznała, że bardziej przypomina psa niż lisa.
– A co on trzyma?
– Lornetkę – odpowiedziała Ada.
– Lornetkę? Przecież lisy nie używają lornetek – stwierdził Piotrek. – Nie widziałem tam żadnego lisa. – A ja widziałam – odparła Ada. – Cały czas nas podglądał!
– Naprawdę?
– Naprawdę. Ciągle nas obserwował, a zza drzewa wystawała jego ruda kita.
– To dlaczego nam nie powiedziałaś?
– Nie chciałam go spłoszyć. Widocznie sprawdzał, czy umiemy się dobrze zachować w lesie.
– Pewnie, że umiemy! – stwierdził Piotrek.
Nauczycielka zebrała wszystkie obrazki i przyczepiła je do specjalnej tablicy.
– Jaki tytuł nadamy naszej wystawie? – zapytała dzieci.
Było wiele propozycji, ale najbardziej spodobał się wszystkim pomysł Ady: „Czas szanować las”. Jednak największe zdziwienie wywołał rysunek nauczycielki.
– Dlaczego pani powiesiła pustą kartkę? – zdziwiły się dzieci.
– Ona nie jest pusta – uśmiechnęła się tajemniczo pani.
– Przecież pani nic nie narysowała…
– Narysowałam w wyobraźni. Mój rysunek przedstawia leśną ciszę.
Oj, nasza pani zawsze nas czymś zaskoczy!
Rozmowa na temat opowiadania.
− Jak zwierzęta przyjęły obecność dzieci w lesie?
− Dlaczego zwierzęta bały się dzieci?
− Co powiedziały o dzieciach zwierzęta, które je obserwowały: jeleń, ptaki, lis?
− Co zrobiły dzieci po powrocie do przedszkola
− Kogo narysowała Ada? Dlaczego?
− Co narysowała pani? Co przedstawiał jej rysunek?
Książka str. 66-67. Dziecko lub Rodzic czyta głośno teksty umieszczone pod ilustracjami do opowiadania.
DZIEŃ FLAGI
Książka str. 70-71. Dziecko lub Rodzic czyta głośno teksty umieszczone pod ilustracjami .
Dzień Flagi Rzeczypospolitej Polskiej to polskie święto obchodzone 2 maja, wprowadzone na mocy ustawy z 20 lutego 2004 roku, by propagować wiedzę o Polskiej tożsamości oraz symbolach narodowych. Flaga składa się z dwóch poziomych pasów: białego i czerwonego. Pierwszy symbolizuje czystość i niepokalanie, drugi – odwagę i waleczność. Oficjalnie flaga została uznana za symbol narodowy w 1919 roku, w rok po uzyskaniu przez Polskę niepodległości.
Zadania dla zerówki na 4 maja
Tematyka zajęć: Dbamy o przyrodę. (Hodowla hiacyntów)
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
• odczytuje instrukcję, zakłada hodowlę hiacyntów,
• dba o przyrodę (nie śmieci, nie łamie gałęzi…)
Karta pracy, cz. 4, str. 18. Łączenie śmieci z odpowiednimi pojemnikami. Rysowanie butelek i słoików po śladach. Wyjaśnienie znaczenia słowa recykling.
Rodzic czyta wiersz ,,Dbaj o przyrodę”, a dziecko powtarza.
Kochamy naszą planetę,
przecież na niej mieszkamy,
chcemy, by była piękna,
dlatego o nią dbamy.
Nie zaśmiecamy lasów,
w nich żyją zwierzęta,
to nasi przyjaciele,
każdy z nas o tym pamięta.
Chcemy mieć czystą wodę,
w jeziorach i oceanach,
by słońce świeciło ,
Karta pracy, cz. 4, str. 19. Olek i Ada zakładają hodowlę hiacyntów.
Oglądanie rysunków Ady i ich rozszyfrowywanie. Dzieci podają, jakie czynności należy wykonać: − przygotować doniczkę z ziemią, − włożyć do doniczki cebulkę hiacynta, − podlać roślinę i umieścić w słonecznym miejscu, − podlewać hiacynta co kilka dni. Uzupełnianie rysunków tulipana według wzoru.
Rysowanie na temat: Jaki piękny jest świat! Dziecko przedstawiaj na rysunku piękno przyrody – roślin, zwierząt. Narysujcie wiosenny obrazek.
Zadania dla zerówki na 30 kwietnia
Tematyka zajęć: Dbamy o przyrodę. (Ochroń przyrodę).
Ważne w tym temacie
Dziecko:
– śpiewa piosenkę ,,Ochroń Ziemię”
– wykonuje papierowy pojemnik na śmieci
– segreguje śmieci
– wypowiada się zdaniami rozwiniętymi
• Wyjaśnianie słów lasy to płuca Ziemi.
Lasy to płuca Ziemi, bo produkują tlen, którym oddychamy, zatrzymują także pył i kurz, oczyszczają powietrze, a drzewa iglaste wydzielają olejki eteryczne.
Ćwiczenia prawidłowej wymowy . Dziecko powtarza za rodzicem. Można sprawdzić, jak szybko zapamiętuje treść wierszyka.
Ziemia, ziemia to nasza planeta.
Dbamy o czyste powietrze.
Nie chcemy śmieci na leśnej łące.
Precz z dymem, który zasłania słońce.
Praca plastyczna Segregujemy śmieci. Wyprawka plastyczna, karta 21, klej, nożyczki, kredki.
• Oglądanie rysunków pojemników służących do segregowania śmieci.
• Wycinanie z karty elementów pojemników.
• Kolorowanie pojemników na odpowiednie kolory, w zależności od rodzaju śmieci, jakie należy do nich wrzucać (przedstawione na rysunkach).
• Składanie i sklejanie pojemników zgodnie z instrukcją
Karta pracy, cz. 4, str. 16.
Oglądanie sytuacji przedstawionych na obrazkach. Układanie o nich zadań. Przedstawianie ich za pomocą liczmanów. Rysowanie po śladzie drogi Olka, Ady i dziadka do lasu.
Karta pracy, cz. 4, str. 17. Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie po śladach. Rysowanie tulipanów po śladach, bez odrywania kredki od kartki. Kolorowanie ich.
Zadania dla zerówki na 29 kwietnia
Tematyka zajęć: Dbamy o przyrodę. (Jak dbać o przyrodę).
Ważne w tym temacie
Dziecko:
• segreguje obrazki kwiatów według koloru, wielkości, kształtu,
• liczy w dostępnym mu zakresie.
Karty pracy, cz. 4, str. 14–15.
Oglądanie obrazków. Ocenianie, czy Olek i Ada są przyjaciółmi przyrody. Rysowanie, jak dzieci dbają o przyrodę. Słuchanie nazw roślin chronionych przedstawionych na zdjęciach.
• Nauka piosenki wczorajszej Ochroń Ziemię
Wyprawka plastyczna karta – H (Należy wyciąć kwiaty po liniach).
Klasyfikowanie z użyciem kart logicznych. Dostrzeganie cech wspólnych danych roślin i cech je różniących.
Segregowanie obrazków ze względu na jedną cechę.
Rodzic mówi i pyta: − Przyjrzyj się kartom.
Co jest na nich przedstawione?
− Jak można je rozdzielić? (Dziecko podaje różne propozycje, np. osobno duże kwiaty, osobno małe kwiaty; rozdzielanie według kształtów kwiatów)
− Rozłóż karty na dwie grupy tak, aby w jednej z nich były obrazki dużych kwiatów, a w drugiej – małych kwiatów.
– Teraz np. Rozłóżcie karty według kolorów.
– Rozłóżcie karty według przedstawionych na nich kształtów kwiatów.
Segregowanie obrazków ze względu na dwie cechy np.
Dziecko wybiera kartę przedstawiającą: małe żółte kwiaty róży, dużą czerwoną różę itd.
• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, str. 74.
Opowiadanie o tym, co się dzieje na obrazku. Rysowanie w prawym górnym rogu słoneczka, w lewym górnym rogu – chmurki, w prawym dolnym rogu – żabki, a w lewym dolnym rogu – kwiatka
Zadania dla zerówki na 28 kwietnia
Tematyka zajęć: Dbamy o przyrodę.( Strażnicy przyrody)
Ważne w tym temacie
Dziecko:
• wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
• wypowiada się na temat dbania o lasy,
• układa schematy i modele słów: hamak, Hubert,
• rozpoznaje i nazywa poznane litery,
• rysuje po śladach rysunków.
Link do piosenki https://www.youtube.com/watch?v=3oEy3cS29W8
I. Mieszkamy na wielkiej kuli. Ta kula to nasza Ziemia.
Dorośli ciągle na tej Ziemi chcą wszystko zmieniać.
Wycinają drzewa, śmiecą na leśnej łące,
czarny dym z kominów leci i zasłania słońce.
Ref. Ref.: Ochroń Ziemię, bądź jej przyjacielem.
Ty i ja – jest tu dzieci wiele.
Im więcej nas, tym dla Ziemi lepszy czas. (2x)
II. Gdy wszystkie na świecie dzieci zadbają o piękno Ziemi,
to wszystko skończy się szczęśliwie, nic się nie zmieni.
W ogromnym kosmosie Ziemia się nie zgubi,
gdy ją każdy mały człowiek nauczy się lubić.
Ref. Ref.: Ochroń Ziemię, bądź jej przyjacielem.
Ty i ja – jest tu dzieci wiele.
Im więcej nas, tym dla Ziemi lepszy czas. (2x)
Pytania do piosenki
− Co to znaczy, że mieszkamy na wielkiej kuli?
− Czym jest Ziemia? Dlaczego musimy o nią zadbać?
− Czy wszyscy dorośli są przyjaciółmi Ziemi?
− Co oznaczają słowa piosenki: „W ogromnym kosmosie Ziemia się nie zgubi, gdy ją mały człowiek zacznie lubić?”
• Karty pracy, cz. 4, str. 12–13.
Słuchanie wiersza Agaty Widzowskiej Strażnicy przyrody. Kolorowanie rysunków zwierząt.
− Co robiły dzieci w lesie?
− Co mówiły zwierzęta o dzieciach?
− Jak wy zachowujecie się w lesie?
Wprowadzenie literki H, h
Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, str. 70.
Rodzic pyta: − W czym leżał Olek? − Czy przyjemnie jest leżeć w hamaku?
• Analiza i synteza słuchowa słowa hamak. Dzieci dzielą słowo hamak na sylaby oraz na głoski. Liczą, ile w słowie jest sylab i ile głosek. Wyróżniają pierwszą głoskę. Następnie wymieniają inne słowa rozpoczynające się głoską h (herbata, hotel, huta…) oraz mające ją w środku (juhas, bohater…).
Podział wyrazu hamak na sylaby ha – mak
Podział wyrazu hamak na głoski h-a-m-a-k
Głoska H, h jest spółgłoska , dlatego ma kolor niebieski.
Analiza i synteza wyrazu Hubert
Podział na sylaby Hu – bert
Podział n głoski H – u – b – e – r – t
Wypychamy literki H, h z Wyprawki plastycznej i układamy sylaby
ha – ah
ho – oh
he – eh
hi – ih
hy – yh
hu – uh
• Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, str. 70–73.
Proszę podzielić sobie prace z literką na kilka dni, bo jest dużo pracy w tych ćwiczeniach.
Zadania dla zerówki na 27 kwietnia
Tematyka zajęć: Wiosna na wsi. (Wiosenne prace na wsi.)
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
– wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
– rozpoznaje i nazywa wybrane narzędzia ogrodnicze potrzebne na wsi, wyjaśnia ich zastosowanie,
– czyta metodą sylabową
Rozmowa na temat wiosennych prac na wsi.
• Karta pracy, część 4, str. 10. Oglądanie strony gazety ze zdjęciami przedstawiającymi prace na wsi. Określanie, co to za prace. Rysowanie w każdym kolejnym polu o jedną łopatę więcej niż w poprzednim.
Pole
Na polach rozpoczęły się prace: orka, bronowanie kultywatorami gleby oraz jej wałowanie, a następnie siew i sadzenie roślin. − Dawniej nie było traktorów.
– Co wykorzystywano do prac polowych?
– Co robią ludzie w ogródkach?
– Co jest im potrzebne do pracy?
Sad
W sadzie wiosną (w marcu) właściciele przycinają gałęzie drzew i krzewów, opryskują drzewa, bielą wapnem ich pnie.
− Dlaczego są wykonywane takie prace?
Zwierzęta wiejskie
Rolnicy przez cały rok codziennie muszą dbać o zwierzęta. Np. krowy muszą być dojone kilka razy dziennie.
− Czy praca rolnika jest łatwa?
• Karta pracy, część 4, str. 11. Rysowanie narzędzi ogrodniczych po śladach. Czytanie z Rodzicem lub samodzielnie ich nazw. Łączenie rysunków z nazwami. Rysowanie w każdym kolejnym polu o jedne grabie mniej niż w poprzednim.
• Ćwiczenia w czytaniu. Szukamy karty G w Wyprawce plastycznej : zdjęcia: grabi, wideł, motyki, sekatora, łopaty(wycinamy obrazki) oraz odnajdujemy kartę N: tam będą podpisy do ilustracji i też wycinamy. Potem dziecko dobiera nazwy do obrazków narzędzi ogrodniczych. Najlepiej będzie po ułożeniu wszystko wkleić na kartkę.
• Kolorowanie rysunku Praca w ogrodzie. Wyprawka plastyczna, karta M– kolorujemy starannie kredkami.
Pamiętajcie o utrwalaniu literki ż, Ż i ćwiczeniach w czytaniu.
Zadania dla zerówki na 24 kwietnia
Tematyka zajęć: Wiosna na wsi.(Na podwórku).
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
– śpiewa piosenkę
– rozwiązuje zagadki o zwierzętach
– wykonuje pracę plastyczną (Wyprawka plastyczna, malowanka wodna – Kura i kurczątka)
Można zacząć od piosenki ,,Na podwórku”
Zapoznanie z wybranymi popularnymi przysłowiami, których bohaterami są zwierzęta; wyjaśnienie ich znaczenia.
Gdyby kózka nie skakała, toby nóżki nie złamała.
Zapomniał wół, jak cielęciem był.
Pasuje jak wół do karety.
Nie kupuj kota w worku.
• Karta pracy, cz. 4, str. 9. Oglądanie obrazka, odszukiwanie na nim śladów zwierząt. Łączenie obrazków zwierząt z ich śladami. Czytanie z Rodzicem lub samodzielnie nazw zwierząt. Naklejanie zdjęć zwierząt w odpowiednich miejscach.
A teraz zagadki o zwierzętach.
Lubi głośno gdakać, kiedy zniesie jajko.
Każdy wie, że jest stałą kurnika mieszkanką. (kura)
Zakręcony ogonek, śmieszny ryjek ma
„Chrum, chrum – głośno woła – kto jedzenie da?” (świnka)
Na przykład łaciate, w oborze mieszkają.
Pasą się na łąkach, zdrowe mleko dają. (krowy)
Nie pieje, nie gdacze, tylko głośno kwacze.
Po stawie pływa. Jak się nazywa? (kaczka)
Grzebień ma na głowie, swoim głośnym pianiem
wszystkich wczesnym rankiem budzi na śniadanie. (kogut)
Wykonajcie malowankę wodną z Wyprawki plastycznej ,,Kura i kurczątka”
Zadania dla zerówki na 23 kwietnia
Tematyka zajęć: Wiosna na wsi. (Tyle stóp, tyle kroków).
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
– dostrzega, że – mimo różnic w ułożeniu – drogi są nadal tej samej długości,
– mierzy dywan stopa za stopą, krokami,
– utrwala poznane litery.
Ćwiczenia ortofoniczne na podstawie wiersza ,,Podwórkowa awantura’’.
Kura gdacze, kaczka kwacze
– goni kurę mokrą raczej.
Gęś też syczy, kogut pieje.
Gwałtu! Rety! Co się dzieje?
Ryczy krowa, świnia kwiczy,
a indyk się rozindyczył.
Kot mysz goni, głośno miauczy.
– Dość awantur! Już wystarczy!
Tak pies Burek głośno szczeka
i już słychać go z daleka.
Koza meczy: mee, mee, mee…
– Czego psisko mądrzy się?
Dla ochłody – wiadro wody
poleją na głowy, brody!
Wyszły z mody awantury!
A sio, gęsi, a sio, kury!
– Powiedziała, co wiedziała,
białą brodą pokiwała,
pochyliła nisko rogi.
– Cisza! Spokój! Zejść mi z drogi!
Awantura się skończyła,
bo ta koza groźna była.
Pytania do wiersza
− Które zwierzęta brały udział w podwórkowej awanturze?
− Jakie zwierzę próbowało je uspokoić? W jaki sposób to zrobiło?
Teraz możecie zaśpiewać piosenkę ,,Na podwórku”
Długi, krótki – ćwiczenia w mierzeniu długości. • Ćwiczenia dotyczące zrozumienia stałości miary.
Osiem patyczków do liczenia w dwóch różnych kolorach.
Rodzic układa z patyczków dwie drogi (każda składa się z czterech patyczków w tym samym kolorze, np. droga czerwona i droga żółta). • Dwie drogi równoległe.
Patyczki powinny być takiej samej długości, moje nie są.
_ _ _ _
− Czy obie drogi mają taką samą długość? Jedna z dróg zakręca.
− Czy teraz drogi mają taką samą długość?
− Dlaczego uważacie, że czerwona droga jest dłuższa?
− Jak można udowodnić, że są tej samej długości? (Drogi mają taką samą długość, bo nadal są te same cztery patyczki, tylko przesunięte).
• Mierzenie szerokości dywanu stopa za stopą. Dziecko mierzy szerokość dywanu, stawiając stopę przed stopą (palce jednej stopy dotykają pięty drugiej stopy) i głośno licząc , potem Rodzic
− Dlaczego wyszły wam różne wyniki?
− Z czym jest związana długość waszych kroków? (Ze wzrostem).
• Pokaz linijki, miarki krawieckiej. Rodzic mierzy linijką długość dywanu.
• Karta pracy, cz. 4, str. 7. Olek i Ada zastanawiają się, która tasiemka jest dłuższa. Zastanówcie się, jak to sprawdzić. Kolorowanie tasiemek. Kończenie rysowania kurcząt według wzoru. Kolorowanie trzeciego kurczęcia, licząc od prawej strony.
• Karta pracy, cz. 4, str. 8. Kolorowanie tak samo puzzli ze zdjęciami dorosłych zwierząt i ich dzieci. Nazywanie mam i ich dzieci. Czytanie całościowe nazw zwierząt przedstawionych na zdjęciach. Naklejanie ich zdjęć w odpowiednich miejscach.
Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, str. 68. Czytanie tekstu indywidualnie przez dziecko. Odszukiwanie zdjęć zwierząt i naklejanie ich w odpowiednich miejscach.
Zadania dla zerówki na 22 kwietnia
Tematyka zajęć: Wiosna na wsi. (Uparty kogut).
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
• wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
• rozpoznaje i nazywa wybrane zwierzęta z wiejskiego podwórka,
• układa schematy i modele słów: żubry, Żaneta,
• rozpoznaje i nazywa poznane litery
Link do piosenki ,,Na podwórku” https://www.youtube.com/watch?v=An265-G0WOs
I. Na podwórku na wsi
jest mieszkańców tyle,
że aż gospodyni trudno zliczyć ile.
Ref.: Kury, gęsi i perliczki,
i indyki, i indyczki.
Jest tu kwoka z kurczętami,
mama kaczka z kaczętami.
Piękny kogut Kukuryk
i kot Mruczek, i pies Bryś.
Więc od rana słychać wszędzie: kukuryku, kwa, kwa, gę, gę,
hau, hau, miau, miau, gul, gul, gul
– podwórkowy chór.
II. Koń kasztanek w stajni,
a w oborze krowa,
tam w zagrodzie owce
i brodata koza.
Ref.: Kury, gęsi i perliczki…
III. A tu są króliki:
i duże, i małe,
łaciate i szare,
i czarne, i białe.
Ref.: Kury, gęsi i perliczki…
Pytania dotyczące tekstu piosenki.
− Gdzie mieszkają zwierzęta, o których jest mowa w piosence?
− Jakie zwierzęta mieszkają w wiejskiej zagrodzie?
Rodzic rozmawia z dzieckiem na temat wyglądu, zwyczajów i charakterystycznych głosów, które wydają wymienione w piosence zwierzęta.
UWAGA ! TERAZ KARTY PRACY NR.4
• Karta pracy, cz. 4, str. 3. Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie po śladzie drogi kury do kurnika.
Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej -Zaremby Uparty kogut.
Książka (str. 62–65) Dziecko słucha opowiadania, ogląda ilustracje.
Rodzina Ady i Olka wybrała się do cioci na wieś. Wszyscy byli zachwyceni celem podróży. Tylko mama wydawała się trochę zakłopotana i lekko zaniepokojona.
– Nie pamiętam, kiedy ostatnio byłam na wsi. Chyba bardzo dawno temu. Czy będą tam wszystkie wiejskie zwierzęta? – wypytywała tatę.
– Oczywiście, jak to w gospodarstwie. Będą krowy i cielęta. Świnie i prosięta. A zamiast koni i źrebiąt – dwa traktory. Traktorów chyba się nie obawiasz? – spytał żartem tata.
Mama tylko się uśmiechnęła. – Oczywiście. Nawet rogaty baran mnie nie wystraszy. Jestem supermamą.
– Będą też kury, gęsi, kaczki, indyczki. Zgroza – ciągnął tata żartobliwym tonem. Samochód wjechał na podwórko. Ada i Olek pierwsi przywitali się z ciocią i wujkiem i natychmiast zaczęli się rozglądać za zwierzętami.
– Lola ma szczeniaki! Mogę się z nimi pobawić? – spytał Olek i już był przy kudłatej kundelce i czwórce jej szczeniąt. Ada nie mogła do niego dołączyć, ponieważ ma uczulenie na sierść. Wybrała się więc na spacer po podwórku
. – Ko, ko, gę, gę, kwa, kwa – witały ją kury i kurczęta, gęsi i gąsięta, kaczki i kaczęta. Ada z powagą odpowiadała im: „dzień dobry”, „witam państwa”, „przybijemy piątkę?”.
– Ojej, jaka piękna kózka! – Ada usłyszała zachwycony głos mamy.
– To koźlątko. Ma zaledwie kilka dni – powiedział wujek.
– Prześliczny maluszek – stwierdziła z podziwem mama. Koźlątko nie poświęciło mamie uwagi, za to kury podniosły wielki krzyk na jej widok. Obgdakały ją z każdej strony… i sobie poszły. Został jedynie kogut. Wbił wzrok w barwną sukienkę mamy w duże czerwone koła i patrzył jak zauroczony.
– Lubi czerwony kolor – stwierdziła z zadowoleniem mama.
– Hm, obawiam się, że wręcz przeciwnie – powiedział tata. Kogut nastroszył pióra i nieprzyjaźnie zatrzepotał skrzydłami.
– Nie przepada za czerwonym. Kiedyś wskoczył mi na głowę, bo byłam w czerwonym kapeluszu – powiedziała ciocia. – Ale to zdarzyło się tylko raz – dodała uspokajająco.
Po chwili wszyscy z wyjątkiem mamy zapomnieli o kogucie. Uparte ptaszysko nie odstępowało jej na krok.
– Idź sobie – odpędzała go, jednak kolor czerwony na sukience przyciągał uparciucha jak magnes.
– Nie bój się, mamo – Ada dodała mamie otuchy.
– Dam sobie radę. – Mama bohatersko przeszła między kaczkami, kurami, minęła nawet gąsiora, ale gdy spojrzała za siebie, ponownie ogarnął ją niepokój. Kogut wciąż był tuż-tuż i wojowniczo stroszył pióra.
– Bywa uparty jak oślątko – westchnęła ciocia. – Wracaj do kurnika, uparciuchu.
– No właśnie! – powiedziała stanowczo mama. Obie, mama i ciocia, weszły do domu. Niezadowolony kogut grzebnął pazurem i wrócił do kurnika. Tymczasem tata z wujkiem założyli na głowy kapelusze z siatką na twarz i poszli zajrzeć do uli w sadzie.
Ada unikała pszczół od czasu, gdy minionego lata została użądlona w stopę. Wolała przechadzać się pośród żółtych kaczuszek, które nie żądlą i są mięciutkie. Nawet nie zauważyła upływu czasu. Zbliżała się właśnie pora dojenia krów, więc ciocia poszła przygotować dojarki. Olek wciąż bawił się ze szczeniętami, a tata i wujek zapomnieli o wszystkim, tak bardzo zajęli się sprawdzaniem pszczelich uli. Znudzona mama postanowiła do nich dołączyć. Jednak żeby dotrzeć do furtki prowadzącej do sadu, musiałaby przejść obok kurnika. Co będzie, jeśli kogut ją zobaczy? Wolała tego uniknąć. Postanowiła przechytrzyć nieprzyjaznego ptaka i przedostać się do sadu przez płot.
Jakież było zdziwienie Ady, gdy zobaczyła mamę wspinającą się na ogrodzenie. Pokonanie płotu, kiedy ma się na sobie odświętną sukienkę, nie jest łatwe, jednak mamie się to udało. Co prawda w rajstopach poleciało oczko, a sukienkę lekko rozdarła, ale kto by się tym przejmował.
– Oczko ci ucieka, łap je! – zażartował tata na widok żony.
– To nic takiego. Wykiwałam koguta – powiedziała szeptem, zadowolona z siebie mama. Chwilę później Ada zobaczyła koguta, który bez trudu przefrunął nad płotem i wylądował w sadzie.
• Rozmowa na temat opowiadania.
− Czy mama Olka i Ady była wcześniej na wsi?
− Z kim bawił się Olek? − Co robiła Ada?
− Jaki ptak zainteresował się mamą? Dlaczego?
− Czym zajęli się tata z wujkiem?
− Jak mama przechytrzyła koguta? Czy jej się to naprawdę udało?
Książka (str. 62–65) Dziecko słucha tekstu czytanego przez Rodzica lub próbuje czytać samodzielnie.
Karty pracy, cz. 4, str. 4–5. Nazywanie zwierząt, które grupa Ady zobaczyła na wsi w gospodarstwie agroturystycznym. Odszukiwanie zwierząt znajdujących się w pętlach na dużym obrazku.
Wprowadzenie literki Ż, ż
Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, str. 64–65.
− Jakim zwierzętom przyglądają się Olek, Ada i dziadek?
− Czy żubry żyją wolno?
• Analiza i synteza słuchowa słowa żubry
Dzieci dzielą słowo żubry na sylaby żu- bry
i na głoski ż-u-b-r-y. Liczą, ile w słowie żubry jest sylab, a ile głosek.
|
ż |
u | b | r |
y |
Następnie wymieniają inne słowa, w których
głoskę ż słychać na początku (żaba, żurek, żyrafa…),
w środku (leżak, jeżyny, kałuża…)
Rodzic zwraca uwagę, że głoska ż na końcu słowa jest często słyszana jak głoska sz, np. w słowie garaż
• Budowanie schematu słowa Żaneta.
|
Ż |
a | n | e | t |
a |
Literki Ż,ż są w wyprawce plastycznej do wypchnięcia. Pobawcie się w układanie sylab z nową literką.
ża , żo, że, żi, żu ,ży
aż, oż, eż, iż, uż, yż
Zadania dla zerówki na wtorek 21 kwietnia
Tematyka zajęć :Wiosenne powroty. Sąsiad szpak.
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
– wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
- omawia wygląd i zwyczaje szpaka.
• Karta pracy, cz. 3, str. 69.
Rysowanie po śladach linii – od zdjęć dorosłych ptaków do ich potomstwa.
Nazywanie ptaków. Oglądanie piór wybranych ptaków – bociana, wilgi, kukułki, czajki.
• Wizualizacja – Jestem ptakiem.
Dziecko leży z zamkniętymi oczami. Rodzic. mówi: Wyobraź sobie, że jesteś ptakiem. Masz ciało pokryte miękkimi piórami i piękne skrzydła. Dzięki nim możesz fruwać! Powoli poruszasz skrzydłami i unosisz się w powietrzu, coraz wyżej i wyżej. Ogrzewają cię promienie słońca. Dziwne uczucie widzieć świat z tej wysokości. Mijasz pola, las, łąki i jezioro. Ludzie widziani z tej wysokości są mali, maleńcy. Ta swoboda i wolność, które czujesz, są wspaniałe. Nadchodzi noc. Szukasz, jak inne ptaki, schronienia. Siedzisz na gałęzi, chowasz dziób pod skrzydła i… zasypiasz. Jest ranek. Otulają cię ciepłe promyki słońca. Budzisz się spokojny, szczęśliwy i znowu wzbijasz się w niebo i fruwasz nad swoim domem, przedszkolem, placem zabaw. Pomyśl, czy bycie ptakiem jest miłe.
• Zapoznanie z wyglądem szpaka. Duże zdjęcie/obrazek szpaka. Omawiają wygląd szpaka (pióra mieniące się kolorami tęczy, z brązowymi kreskami). Szpaki są przedsiębiorcze, ciekawskie, towarzyskie. Wszystko robią szybko i zdecydowanie. W gniazdach mają zioła, które chronią je przed pasożytami. Śpiewając, wydobywają różne dźwięki, najczęściej te zasłyszane, np. dźwięki klaksonów samochodów. Każdy z nich ma swoją charakterystyczną pieśń. Zjadają dżdżownice, mrówki i różne robaki z ziemi, spod kamieni. Lubią też dojrzałe owoce, np. czereśnie.
Książka (str. 56– 57)
Dziecko słucha opowiadania ,,Sąsiad szpak” i ogląda ilustracje.
Olek, Ada i rodzice przyjechali do dziadków w odwiedziny i zostali na cały weekend. Ada była zachwycona. Dostała nowy dzwonek do roweru w kształcie rumianego jabłuszka i musiała go wypróbować. Natychmiast! Jeździła dookoła ogrodu dziadków i dzwoniła zawzięcie. Sprawiało jej to ogromną radość. Wprawdzie rodzina zatykała uszy, ale co tam. Wreszcie Olek nie wytrzymał
– Na kogo dzwonisz? – spytał.
– Na przechodniów. Ostrzegam ich, że jadę – odpowiedziała rozpromieniona Ada.
– Ja nie mogę! Tu nie ma żadnych przechodniów – wykrzyknął ogłuszony Olek.
Ada wzruszyła ramionami, jednak wreszcie przestała dzwonić.
– Jak dobrze – westchnęli dziadkowie, rodzice i cztery ogrodowe myszy.
– Cisza, aż dzwoni w uszach – roześmiał się dziadek. – Teraz mogę przedstawić wam nowego sąsiada. – Zaprowadził Adę i Olka w odległą część ogrodu. Tu, na pniu wysokiej brzozy, powiesił kilka dni wcześniej budkę lęgową dla ptaków. – Zachowajcie ciszę. Wkrótce go zobaczycie – szepnął.
Już po chwili dzieci zauważyły nadlatującego od strony sadu ptaszka. Krótki prostokątny ogon sprawiał, że w locie wyglądał jak czteroramienna gwiazda. Usiadł na gałęzi brzozy, ale z daleka od budki. Dzieci mogły mu się przyjrzeć uważnie. Czarne skrzydła mieniły się w wiosennym słońcu zielenią i fioletem. W ostro zakończonym dziobie trzymał źdźbło zeschłej trawy. Rozglądał się na wszystkie strony.
Olek i Ada aż wstrzymali oddechy, aby go nie spłoszyć. Ptak upewnił się, że nic mu nie grozi, i przefrunął do budki.
– Rozpoznaliście tego pana? – spytał dziadek.
– Pewnie. To pan szpak – odpowiedział bez wahania Olek
– Pani szpak też osiedli się w budce? – spytała Ada.
– Oczywiście. Pan szpak wije gniazdo dla pani szpakowej i dla małych szpaczków.
– Będziesz miał bardzo dużo sąsiadów, dziadku – zauważył z uśmiechem Olek.
– Zdaje się, że będą podobnie hałaśliwi jak Ada i jej dzwonek – szepnęła mama, która dołączyła do obserwatorów pracowitego szpaczka.
– Szpet-szpet – zaśpiewał szpak i pomknął szukać materiałów na gniazdo. Wracał do budki wielokrotnie, przynosił pióra, korę, suche liście, mech, trawę.
– Stara się – zauważyła Ada.
Na to szpak zaskrzypiał jak stare deski w podłodze i jeszcze dodał: – Kuku, kuku! Olek i Ada zrobili wielkie oczy. Ze zdziwienia, naturalnie. Czyżby pan szpak stracił rozum?
– Zapomnieliście, że szpaki potrafią naśladować różne głosy – przypomniał im dziadek, ubawiony zaskoczonymi minami wnucząt.
Następnego dnia o świcie Ada zerwała się z łóżka z głośnym krzykiem:
– Kradną mój rower!
Wypadła na podwórko w rozpiętej kurtce zarzuconej na piżamę. Za nią wyskoczyli dziadkowie, rodzice i Olek. Wszystkich obudził wyjątkowo głośny dźwięk dzwonka, który zdobił rower Ady. Jakież było ich zaskoczenie, kiedy odkryli, że rower stoi bezpieczny w komórce, a jego dzwonek… milczy. Gdy przetarli zaspane oczy, zobaczyli na gałęzi topoli przy oknie pokoju, w którym spała Ada, pana szpaka. Nowy sąsiad dziadka naśladował dźwięk dzwonka niczym najzdolniejszy artysta. Zdziwił się na widok rodziny w komplecie.
– Miau – miauknął jak kot i odleciał.
– „Miau”, czy to po ptasiemu dzień dobry? – zastanawiała się babcia.
Ada pomyślała, że to coś mniej przyjemnego. – Przepraszam, panie szpaku – szepnęła w stronę budki.
Jak myślicie dlaczego Ada przeprosiła szpaczka?
Rozmowa na temat opowiadania.
− Dlaczego Ada jeździła na rowerze i dzwoniła?
− Kogo przedstawiał dziadek Olkowi i Adzie?
− Gdzie założył gniazdo szpak?
− Jakie odgłosy naśladował szpak?
− Dlaczego Ada myślała, że kradną jej rower?
− Kto głośno naśladował dźwięk dzwonka?
− Jakim dźwiękiem pożegnał szpak rodzinę?
• Ćwiczenia z tekstem. Książka (str. 56–57).
Dziecko słucha tekstu czytanego przez Rodzica , albo próbuje czytać głośno teksty znajdujące się pod ilustracjami do opowiadania.
• Karta pracy, cz. 3, str. 70–71.
Liczenie żab. Wskazywanie dwóch takich samych par żab. Kolorowanie ich. Wyklaskiwanie podanego rytmu i powtarzanie tekstu za Rodzicem.
Zadania dla zerówki na poniedziałek 20 kwietnia
Tematyka zajęć: Wiosenne powroty. Powroty ptaków.
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
– wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
– obserwuje przyrodę,
– rozwiązuje zagadki o ptakach,
– wykonuje ćwiczenia w kartach pracy.
Rozmowa o wiosennych powrotach ptaków.
• Oglądanie książek o ptakach, zachęcanie do dzielenia się spostrzeżeniami na ich temat. Książki i albumy o ptakach. Dzieci wskazują znane im ptaki. Słuchają ciekawostek na ich temat.
• Rozwiązywanie zagadek o ptakach.
Pióra biało-czarne, buciki czerwone; uciekają przed nim żabki, bardzo przestraszone. (bocian)
Wiosną do nas przyleciała ta ptaszyna czarna, mała. Murować się nie uczyła, ale gniazdko ulepiła. (jaskółka)
Już po lesie kuka, gniazdka sobie szuka. Jak znajdzie, podrzuca jaja, niech inni je wygrzewają. (kukułka)
Śpiewa wysoko piosenki do słonka, głos ma podobny do drżenia dzwonka. (skowronek)
https://www.youtube.com/watch?v=dLgZrIJQwc4- WĘDRÓWKI PTAKÓW – KRÓTKI FILMIK
• Pokazanie na globusie drogi ptaków z ciepłych krajów do Polski.
Rodzic pokazuje na globusie Egipt – miejsce, gdzie zimują nasze bociany. Potem pokazuje Polskę i drogę, jaką muszą przebyć bociany wracające do kraju. Pokazuje na globusie, co bociany musiały mijać, wracając do nas.
• Rozmowa na temat: Co robią ptaki po powrocie?
− Co robią ptaki, gdy powrócą do kraju?
− Przypomnijcie, na przykładzie wilgi, co się dalej dzieje, gdy ptaki zbudują gniazdo.
− Czy wszystkie ptaki budują gniazda?
Karta pracy, cz. 3, str. 67.
Oglądanie zdjęć. Dotykanie ich i mówienie nazw ptaków. Kończenie podanego rytmu – naklejanie odpowiednich zdjęć ptaków, odszukanych wśród naklejek. Łączenie pierwszych głosek z nazw obrazków. Podawanie nazwy ptaka, która powstała.
Karta pracy, cz. 3, str. 68. Czytanie z Rodzicem (lub samodzielnie) nazw ptaków z pierwszego rzędu. Odszukanie w drugim i w trzecim rzędzie takich samych wyrazów. Kolorowanie ich tak samo jak tych we wzorze.
• Rozmowa na temat zwierząt wykluwających się z jajek.
− Jakie zwierzęta wykluwają się z jajeczek?
(jaszczurki, ptaki, owady, żaby, ryby)
− Czy wszystkie jajeczka są takie same?
− Czy wszystkie zwierzęta wykluwają się tak jak ptaki?
Wyprawka plastyczna, karta D. • Historyjka obrazkowa Mały wróbel.
Dziecko wycina obrazki, układa je według kolejności zdarzeń. Potem przykleja na kartce. Opowiada, co dzieje się na kolejnych obrazkach. Opowiada całą historyjkę. Nadają jej tytuł.
Zadania dla zerówki na 17 kwietnia
Tematyka zajęć: Wiosenne powroty (Wołanie wiosny).
Ważne w tym temacie
Dziecko:
– wykonuje pracę plastyczną
– wymienia cechy ptasie wilgi
Link do piosenki
https://www.youtube.com/watch?v=FEO3PhEDwgs
PIOSENKA
I. Dzisiaj w drodze do przedszkola
już zielone były pola,
a bociany klekotały,
bo na łąkę przyleciały.
Ref.: Zielona wiosenka nas woła,
zielona panienka wesoła.
W oczy świeci nam złotym słońcem
i rozrzuca kwiaty pachnące. (2x)
II. Na gałązkach pierwsze pąki,
a na pąkach pierwsze bąki.
Żabki skaczą, a skowronek
śpiewa jak srebrzysty dzwonek.
Ref.: Zielona wiosenka…
III. Na spacerze zobaczymy
czy już nigdzie nie ma zimy.
Teraz wiosna rządzić będzie,
z czego bardzo się cieszymy!
• Karta pracy, cz. 3, str. 65. Wskazywanie na rysunkach: słowika, wróbla, jaskółki, bociana. Kolorowanie rysunków ptaków, które powracają do Polski wiosną. Nazywanie ptaków przedstawionych na zdjęciach. Rysowanie po śladach ramek zdjęć.
Wesoła wilga – praca plastyczna. Wyprawka plastyczna, karta 18.
• Wskazywanie wilgi wśród zdjęć kilku ptaków powracających do nas wiosną. Zdjęcia: bociana, skowronka, jaskółki, wilgi, kukułki.
• Przypomnienie cech ptasich na podstawie wilgi. Zdjęcie wilgi. Dziecko ogląda zdjęcie, wskazuje części ciała wilgi i je nazywa (skrzydła, dziób, kończyny zakończone szponami, pióra…). Podkreśla, że wilga jest ptakiem, bo ma wszystkie cechy ptasie. Przypominają (historyjka), że młode wykluwają się z jaj zniesionych w gnieździe.
Wycinanie z karty rysunku wilgi. • Kolorowanie rysunku według wzoru (fotografia). • Nacinanie obrazka w zaznaczonych miejscach i składanie go według instrukcji. • Sklejanie głowy.
Zadania dla zerówki na 16 kwietnia
Tematyka zajęć: Wiosenne powroty (zadania o ptakach).
Ważne w tym temacie
Dziecko:
• dodaje i odejmuje na konkretach w zakresie 10,
• układa działania do podanych zadań, odczytuje je
• Karta pracy, cz. 3, str. 63.
Opowiadanie historyjki o wildze. Rysowanie po śladzie drogi kukułki do gniazda wilgi. Odpowiadanie na pytanie o gniazdo kukułki.
Rozwiązywanie zadań tekstowych metodą symulacji.
Dziesięć klocków, patyczków (liczmanów) dla dziecka. Rodzic podaje zadania, a dziecko stara się je rozwiązać, dokładając klocki lub je odkładając.
• Na drzewie siedziało 7 wróbli. (Dzieci układają przed sobą 7 klocków). Potem przyleciały jeszcze 3 wróble. (Dzieci dokładają jeszcze trzy klocki). Ile wróbli siedzi teraz na drzewie?
Dziecko układa działanie:
7 + 3 = 10 i odpowiada na pytanie.
• Na drzewie było 8 gołębi. (Dziecko układa przed sobą 8 klocków). Przejeżdżający samochód wystraszył je i wszystkie odleciały. (Odsuwa 8 klocków). Ile gołębi pozostało na drzewie?
Dzieci układają działanie:
8 – 8 = 0 i odpowiada na pytanie.
Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, str. 56–57.
Zapisywanie obliczeń do sytuacji przedstawionych na obrazkach. Czytanie zadań. Wykonywanie do nich ilustracji i zapisywanie obliczeń.
Karta pracy, cz. 3, str. 64. Kolorowanie rysunku czajki według wzoru. Czytanie z Rodzicem (lub samodzielnie) nazw części ciała czajki. Rysowanie jajek w każdym polu tak, żeby wszędzie było ich po dziesięć.
Zadania dla zerówki na 15 kwietnia
Tematyka zajęć: Wiosenne powroty. Gdzie budować gniazdo?
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
• wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
• wymienia nazwy ptaków powracających do nas wczesną wiosną,
• dzieli na sylaby i na głoski słowa: jajka, Jagoda; układa schematy i modele tych słów,
• rozpoznaje i nazywa poznane litery,
Słuchanie opowiadania Hanny Zdzitowieckiej ,,Gdzie budować gniazdo?”
– Nie ma to jak głęboka dziupla! Trudno o lepsze i bezpieczniejsze mieszkanie dla dzieci – powiedział dzięcioł. – Kto to widział, żeby chować dzieci w mroku, bez odrobiny słońca – oburzył się skowronek. – O, nie! Gniazdko powinno być usłane na ziemi, w bruździe, pomiędzy zielonym, młodym zbożem. Tu dzieci znajdą od razu pożywienie, tu skryją się w gąszczu… – Gniazdo nie może być zrobione z kilku trawek. Powinno być ulepione porządnie z gliny, pod okapem, żeby deszcz dzieci nie zmoczył. O, na przykład nad wrotami stajni czy obory – świergotała jaskółka. – Sit, sit – powiedział cichutko remiz. – Nie zgadzam się z wami. Gniazdko w dziupli? Na ziemi? Z twardej gliny i przylepione na ścianie? O, nie! Spójrzcie na moje gniazdko utkane z najdelikatniejszych puchów i zawieszone na wiotkich gałązkach nad wodą! Najlżejszy wiaterek buja nim jak kołyską… – Ćwirk! Nie rozumiem waszych kłótni – zaćwierkał stary wróbel. – Ten uważa, że najbezpieczniej w dziupli, tamtemu w bruździe łatwo szukać ukrytych w ziemi owadów. Ba, są nawet ptaki budujące gniazda tylko w norkach, w ziemi albo wprost na wodzie… Ja tam nie jestem wybredny w wyborze miejsca na gniazdo. Miałem już ich wiele w swoim życiu. Jedno zbudowałem ze słomy na starej lipie, drugie – pod rynną, trzecie… hm… trzecie po prostu zająłem jaskółkom, a czwarte – szpakom. Owszem, dobrze się czułem w ich budce, tylko mnie stamtąd wyproszono dość niegrzecznie. Obraziłem się więc i teraz mieszkam kątem u bociana. W gałęziach, które poznosił na gniazdo, miejsca mam dosyć, a oboje bocianostwo nie żałują mi tego kącika
• Rozmowa na temat opowiadania.
− Które ptaki rozmawiały o gniazdach?
− Jakie gniazdo zachwalał dzięcioł, a jakie skowronek?
− Jakie gniazdo zachwalała jaskółka, a jakie remiz?
− Co powiedział wróbel na temat gniazd?
− Z czego ptaki robią gniazda?
• Karta pracy, cz. 3, str. 62. Słuchanie nazw ptaków, oglądanie ich gniazd. Określanie różnic i podobieństw między gniazdami. Kończenie rysowania bocianów według wzoru.
• Analiza i synteza słuchowa słowa jajka.
Dziecko dzieli słowo jajka na sylaby i na głoski. Liczą sylaby i głoski słowie jajka. Wymienia inne słowa, w których głoska j jest na początku (jagody, jogurt, jodła…), na końcu (kij, maj, tramwaj…) oraz w środku (bajka, fajka, lejek…).
Budowanie schematu słowa jajka. Dziecko układa tyle kartoników, ile sylab słyszy w słowie jajka. Rozsuwają kartoniki, wymawiając głośno sylaby. Następnie układa tyle kartoników, z ilu głosek składa się słowo; wymawia głośno głoski, dotykając kartoników.
Podział wyrazu jajka na sylaby.
jaj-ka
Podział wyrazu jajka na głoski.
| j | a | j | k | a |
• Budowanie schematu słowa Jagoda.
Pani Jagoda to sąsiadka dziadka i babci Olka i Ady. Na jej stodole od lat mają gniazdo bociany. Pani Jagoda dostarcza też babci kurze jajka, które tak chętnie jedzą Ada i Olek.
Podział wyrazu Jagoda na sylaby
Ja – go – da
Podział wyrazu Jagoda na głoski
| J | a | g | o | d | a |
• Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, str. 52–55.
• Nazywanie zdjęć. • Dzielenie nazw zdjęć na głoski. • Zaznaczanie na niebiesko liter j, J w wyrazach. • Czytanie sylab, wyrazów i tekstu. • Rozwiązywanie krzyżówki. • Czytanie nazw ptaków. Kolorowanie wyrazów – nazw ptaków znanych dzieciom. • Czytanie wyrazów powstałych z połączenia sylab. • Wodzenie palcem po literze j – małej i wielkiej, pisanej. Pisanie liter j, J po śladach, a potem – samodzielnie
ZAJĘCIA Z NOWĄ LITERKĄ ROZŁÓŻCIE NA KILKA DNI, BO W CZYTANCE JEST DUŻO PRACY.
Zadania dla zerówki na 8 kwietnia
Tematyka zajęć: Potrawy z jajek.
Ważne w tym temacie
Dziecko:
• wymienia, z czego zbudowane jest jajko; wie, jak można odróżnić jajko surowe od jajka ugotowanego,
• wie, jak bawiono się pisankami; do czego ich używano,
• wymienia, do czego używa się jajek,
• wykonuje proste potrawy z jajek.
Karta pracy, cz. 3, str. 76.
Oglądanie obrazka koszyczka wielkanocnego.
Zaznaczanie kolejności jego przygotowania kropkami lub liczbami.
Kończenie ozdabianie jajka według wzoru.
Zabawy badawcze – Wokół jajka.
Zabawa badawcza – Poznajemy budowę jajka.
Rodzic rozbija jajko, dziecko oglądają jego zawartość; nazywa poszczególne części składowe: skorupka, białko, żółtko. Rodzic zwraca uwagę na zarodek i wyjaśnia dzieciom, że kurczątka wykluwają się z jajek, w których są zarodki.
Rodzic pokazuje dziecku dwa jednakowe jajka. Prosi, aby się zastanowiło, po czym można poznać, że jedno z nich jest surowe, a drugie gotowane. Dziecko podaje swoje propozycje. Następnie Rodzic wprawia w ruch obrotowy oba jajka. Dziecko obserwuje ich ruchy i określa, które z nich kręci się szybciej. Rozbija jajko i sprawdza, czy miało rację. Jajko surowe obraca się tylko przez chwilę, a potem się zatrzymuje. Powodem jest jego płynny środek, który porusza się wewnątrz skorupki w różne strony, co hamuje szybkie poruszanie się jajka.
Zabawa badawcza – Jajka i woda.
Jajka surowe, jajka ugorowane, szklane naczynia, sól, łyżka.
Dziecko bada zachowanie w wodzie jajka surowego i jajka ugotowanego – wkłada je kolejno do przezroczystego naczynia z wodą. Obserwują ich zachowanie.
Do wody w przezroczystym naczyniu wkładają surowe jajko i dosypują stopniowo sól (około 10–12 łyżek soli). Obserwują, co dzieje się z jajkiem.
Poznanie ciekawostek na temat pisanek.
Uważano, że pisanki mają magiczną moc, dlatego np. dotykano nimi grzbietów bydła, aby było zdrowe i płodne, toczono je wzdłuż zagonów oziminy, żeby zapewnić sobie dobry urodzaj. Były one darem, który miał zapewnić obdarowanej osobie wszelką pomyślność (także w sprawach sercowych). Pełniły one rolę wykupu w obrzędach wielkanocnych, np.: dyngusa, chodzenia z barankiem lub kurkiem. Panna mogła dostać pisankę czekoladowo- -marcepanową z pierścionkiem zaręczynowym w środku. Ludzie bogaci obdarowywali się drogimi pisankami, ze złota, przyozdobionymi szlachetnymi kamieniami. Pisanki służyły do zabawy zwanej taczanką. Turlało się po stole malowane jaja, zderzając je ze sobą. Wygrywała ta osoba, której pisanka się nie potłukła.
Karta pracy, cz. 3, str. 77. Kolorowanie koszyczka zgodnie z kolorami kropek. Dzielenie nazw zdjęć na sylaby lub na głoski. Rysowanie pod każdym zdjęciem odpowiednią liczbę kresek, odpowiadającą liczbie sylab (lub głosek).
Karta pracy, cz. 3, str. 78. Rysowanie po śladach, bez odrywania kredki od kartki. Kolorowanie rysunku jajek.
Słuchanie wiersza Władysława Broniewskiego pt. „Śmigus”.
Śmigus! Dyngus! Na uciechę z kubła wodę lej ze śmiechem!
Jak nie kubła, to ze dzbana, śmigus-dyngus dziś od rana!
Staropolski to obyczaj, żebyś wiedział i nie krzyczał,
gdy w Wielkanoc, w drugie święto,
będziesz kurtkę miała zmokniętą.
• Wypowiadanie się dzieci na temat:
Jakie zwyczaje kojarzą się wam ze świętami?
Zwracanie uwagi, na czym polega śmigus-dyngus i w jaki sposób tradycja ta jest kultywowana w miastach i na wsiach.
Uświadomienie konsekwencji przesadnego oblewania się wodą oraz robienia tego w nieodpowiednich miejscach.
Karta pracy, cz. 3, str. 79.
Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie.
Ozdabianie rysunków jajek według wzoru (rytmu) z poprzedniej karty.
Karta pracy, cz. 3, str. 80. Rysowanie pisanki po śladzie. Rysowanie po śladach rysunków spirali.
Wyprawka plastyczna – karta K – kolorowanka ,,KOSZYCZEK WIELKANOCNY”.
Dużo pracy jest w książce z literką F, f (czytanie, pisanie po śladach), więc do świąt wystarczy zadań i ćwiczeń.
ZDROWYCH I POGODNYCH ŚWIĄT WIELKANOCNYCH,
PEŁNYCH DOBRYCH I POZYTYWNYCH MYŚLI
I BARDZO RODZINNYCH.
(Niech nadejdzie taki czas, gdy będziemy mogli się tak przytulać – to dla moich zerówkowych pociech)
Zadania dla zerówki na 7 kwietnia
Tematyka zajęć: Koszyczek dobrych życzeń.
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
– liczy, dodaje i odejmuje w zakresie 10,
– stosuje znaki matematyczne +, -, <, >, =,
– wykonuje prace plastyczne (pisanka, koszyczek wielkanocny).
• Wyprawka plastyczna – kolorowanka wodna – Pisanka
• Wyprawka plastyczna,
karta G: wycinamy zdjęcia: pisanka, palma, babka, mazurek, baranek;
karta O: napisy: pisanka, palma, babka, mazurek
Dziecko wycina zdjęcia i wyrazy – ich nazwy.
Dobiera nazwy do zdjęć i przykleja na kartce.
Układa zdania na temat zdjęcia, które pozostało.
• Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, str. 62–63.
Liczenie figur po lewej stronie i po prawej stronie. Porównywanie ich liczby, wpisywanie odpowiednich liczb i znaków.
Wykonywanie działań samodzielnie lub z pomocą Rodzica. Wpisywanie odpowiednich liczb.
• Karta pracy, cz. 3, str. 73. Rysowanie po śladach rysunków drugich połówek pisanek. Rysowanie po prawej stronie karty takich samych pisanek, jakie są po lewej stronie.
• Wyprawka plastyczna – wykonanie pracy – Koszyczek wielkanocny. (karta 3)
Wypychanie z karty pracy formy koszyczka i uchwytu.
Składanie i sklejanie koszyczka według instrukcji.
Doklejanie we właściwym miejscu uchwytu.
Doklejanie kurczakom piórek na czubkach głów. Do gotowego koszyczka można włożyć pisankę.
• Karta pracy, cz. 3, str. 74.
Przedstawienie sytuacji na obrazkach za pomocą liczmanów.
Układanie zadań.
Słuchanie zagadek. Rozwiązywanie ich.
• Karta pracy, cz. 3, str. 75.
Zaznaczanie kropkami lub liczbami kolejności zdarzeń w historyjce.
Opowiadanie historyjki.
Kończenie rysowania kurczątek według wzoru
Zadania dla zerówki na 6 kwietnia
WAŻNE! OMIJAMY TEMATY ZWIĄZANE Z PTAKAMI NA WIOSNĘ (wrócimy do tych tematów po świętach)
Tematyka zajęć: Wielkanoc
Ważne w tym temacie
Dziecko:
– poznaje zwyczaje związane z Wielkanocą
– dokonuje analizy i syntezy słów – farby, Franek (wprowadzenie literki F, f)
– wypowiada się zdaniami rozwiniętymi
• Słuchanie ciekawostek na temat zwyczajów i tradycji wielkanocnych.
Jajko to znak wszelkiego początku narodzin i zmartwychwstania. Dzielimy się nim przed rozpoczęciem śniadania, życząc sobie pomyślności, zdrowia i błogosławieństwa Bożego. W ludowych wierzeniach jajko było lekarstwem na choroby, chroniło przed pożarem, zapewniało urodzaj w polu i w ogrodzie, a nawet powodzenie w miłości. Z jajka wykluwa się kurczątko, które jest symbolem nowego życia. Pisanki dawano w podarunku, jako dowód życzliwości i sympatii.
Chleb jest podstawowym pokarmem człowieka. Dzielenie się z nim i wspólne spożywanie jest od najdawniejszych czasów znakiem przyjaźni, życzliwości i poczucia wspólnoty.
Palemka miała chronić ludzi, zwierzęta, domy przed ogniem, czarami i złem tego świata. Niezwykłą moc daje jej gałązka wierzby – drzewa najwcześniej okrywającego się zielenią.
Mazurki przywędrowały do nas z kuchni tureckiej. Kunsztownie lukrowane i dekorowane bakaliami, przypominają wyglądem maleńkie tureckie dywaniki.
Chrzan, a także przyprawy – pieprz i sól, święci się, aby pamiętać o gorzkiej Męce Chrystusa. Dawniej śniadanie wielkanocne rozpoczynało się od zjedzenia całego korzenia chrzanu, żeby ustrzec się od bólu zębów i brzucha.
Baranek z czerwoną chorągiewką ze złotym krzyżykiem symbolizuje Chrystusa Odkupiciela. Stawiano go pośrodku stołu, żeby podczas wielkanocnych biesiad i uciech wierni nie zapominali o religijnym charakterze świąt. Kiedy gospodynie wypiekały baby drożdżowe, kuchnia musiała być zamknięta na klucz. Ktoś obcy bowiem mógłby zaszkodzić rosnącemu ciastu głośną rozmową albo złym wzrokiem. Wyjętą z pieca babę kładziono na poduszki i do chwili ostygnięcia przemawiano do niej szeptem. Zajączek obwieszcza wiosenną odnowę. Kiedyś jego wizerunek kojarzono z grzesznikami, którzy odbyli oczyszczającą pokutę. Potem zaczął obdarowywać dzieci łakociami i prezentami.
• Karta pracy, cz. 3, str. 72. Czytanie podanych wyrazów z R. (lub samodzielnie). Łączenie ich z odpowiednimi obrazkami. Rysowanie po prawej stronie karty takich samych pisanek, jakie są po lewej stronie karty.
Zajęcia 1. Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej Gipsowe pisanki.
Książka (str. 58–61) Dzieci słuchają opowiadania i oglądają ilustracje.
Zbliżały się święta wielkanocne. Rodzina Ady i Olka zwykle spędzała je razem z babcią i dziadkiem. Niestety, tydzień wcześniej dziadek zagapił się na przelatującego bociana i złamał prawą rękę. – Ojej! Biedny dziadek. Nie będzie mógł malować z nami pisanek – stwierdziła smutno Ada. – Nie martwcie się, wymyślimy dziadkowi jakieś zajęcie – odpowiedziała babcia, biegnąc po ścierkę, bo dziadek rozlał herbatę. Posługiwanie się lewą ręką nie wychodziło mu najlepiej. Wszyscy zgodzili się, by spędzić Wielkanoc w domu babci i dziadka, a potem wspólnie ustalili plan przygotowań do świąt. Ada i Olek mieli zrobić pisanki. Mama miała czuwać nad całością i robić kilka rzeczy naraz, bo była wspaniałym organizatorem. Tata miał wspomóc mamę w zakupach, sprzątaniu i przygotowaniu potraw. Jego specjalnością były pieczeń, sałatka jarzynowa i sernik. Tata był też specjalistą od mycia okien i robił to szybko i sprawnie, pogwizdując przy tym jak skowronek. Zadaniem babci były dekoracje i przygotowanie świeżych kwiatów. Dziadek… Dziadek miał za zadanie leżeć i odpoczywać, bo „musi się oszczędzać”. Tak stwierdziła babcia. Wszyscy zabrali się do pracy. Dzieci z pomocą mamy ugotowały jajka na dwa sposoby: część w łupinach cebuli, część w wywarze z buraków. Cebulowe jaja miały kolor brązowy, a buraczane – różowy. – Takie pisanki nazywają się kraszanki – wyjaśniła mama. – Możemy pokolorować je we wzorki cienkim białym pisakiem lub wydrapać na nich wzorki. – Wtedy będą drapanki – dodała babcia. – A czy wiecie, jak zabarwić jajka na kolory żółty, zielony lub czarny? – zapytał dziadek. – Pomalować farbami plakatowymi – odpowiedział Olek. – A gdybyście nie mieli farb? – Hm, to nie wiemy… – Kolor zielony uzyskamy z liści pokrzywy, a czarny z owoców czarnego bzu lub łupin orzecha włoskiego. Aha! Żółty – z suszonych kwiatów jaskrów polnych. Wystarczy dorzucić je do wody i ugotować w niej jajka.
Babcia mrugnęła do wnuków i po chwili przyniosła im kwiaty narcyzów. Miała też przygotowaną, samodzielnie wyhodowaną rzeżuchę. Zrobiła z niej piękne dekoracje. Wyglądały jak małe łączki, a na nich siedziały żółte kurczaczki zrobione z papieru. Z ogrodowej szklarni babcia przyniosła pachnące hiacynty w doniczkach i pęki białych tulipanów. Przygotowała też biały obrus. W wazonach stały kosmate bazie, nazywane przez Adę „szarymi kotkami”. Kiedy okna lśniły już czystością, tata zabrał się do pieczenia sernika. – A czy wiecie, że można upiec sernik z dodatkiem ziemniaków? – zapytał dziadek. – Coś ty, dziadku! Przecież sernik robi się z sera, masła i jajek – zauważyła Ada. – A nieprawda! Moja mama piekła pyszny sernik z dodatkiem kilku ugotowanych ziemniaków. Oczywiście twarogu było dwa razy więcej, ale te ziemniaki nadawały sernikowi puszystości. Wszystkie sąsiadki przychodziły do mamy po przepis. – Oj, to muszę ci taki upiec, kochanie – powiedziała babcia. – Sam ci upiekę taki sernik, ale bez gipsu – odparł dziadek. – Sernik z gipsem byłby za twardy – roześmiał się tata. – Ale skoro zachwalasz ten przepis, to zaraz dodam do sernika jednego ziemniaka, bo akurat mam za dużo do sałatki. Tymczasem mama ugotowała smakowity żurek i zrobiła ciasto na piaskową babę wielkanocną. Ada i Olek nie mogli się doczekać, kiedy pójdą poświęcić pokarmy. Z pomocą mamy pięknie przystroili koszyczek, w którym na białej serwetce leżały chleb, jaja, biała kiełbasa, ciasto oraz sól i pieprz. Całość ozdobili zielonymi gałązkami bukszpanu. W pierwszy dzień świąt cała rodzina usiądzie przy świątecznym stole i podzieli się jajkiem, symbolem życia. – Jutro poszukamy jajek schowanych w ogrodzie – przypomniała sobie Ada. – Zajączek zawsze przynosi dla nas czekoladowe jajka. – To nie zajączek, tylko mama – odparł Olek, który nie wierzył w opowieści o zajączku przynoszącym prezenty. – To tylko zabawa. – A czy wiecie, jak bawiono się dawniej na Wielkanoc? – ożywił się dziadek. – Ulubioną zabawą było uderzanie o siebie dwoma jajkami, a zwyciężał ten, którego jajko nie zostało rozbite. – Ojej! To dopiero była jajecznica! – zachichotała Ada. – Dawniej chodzono po wsi z kogutem, który był symbolem urodzaju. Później prawdziwe ptaki zastąpiły kogutki gliniane lub drewniane. – A śmigus-dyngus też był? – zapytał Olek. – Był, ale nie mówiono dyngus, tylko wykup. Chłopcy chodzili po wsi i w zamian za śpiew domagali się zapłaty, czyli wykupu w postaci pisanek, słodyczy albo pieniędzy. – Dziadku, jak ty dużo wiesz – zachwycił się Olek. – Dziadek nam pomaga we wszystkim! – dodała Ada. – A przecież ma złamaną rękę. – Może w nagrodę namalujemy dziadkowi pisanki na gipsie? – zaproponował Olek. I tak też zrobili. Gips dziadka wyglądał naprawdę świątecznie. – Kochani – powiedział zadowolony dziadek. – Mam do was wielką prośbę. Sernik się piecze, babka piaskowa rośnie, a jajka są pokolorowane. Usiądźmy w ogrodzie, popatrzmy w niebo i pomyślmy o tym, co jest najważniejsze. – O czym, dziadku? – Jak to o czym? O życiu i o miłości – odpowiedział dziadek i podrapał się lewą ręką.
• Rozmowa na temat opowiadania.
− Gdzie rodzina Olka i Ady spędziła Wielkanoc?
− Co się stało dziadkowi? Dlaczego?
− Jakie zadania mieli do wykonania podczas przygotowań do świąt Olek i Ada, rodzice i dziadkowie? − Czym babcia ozdobiła stół?
− Jakie rady dawał dziadek?
− Czy tata i mama wywiązali się z zadań?
− Co według dziadka jest najważniejsze?
• Ćwiczenia z tekstem. Książka (s. 58–61) Jest trochę czytania , łatwiejsze słowa pozwólcie przeczytać dzieciom.
Zajęcia 2. Odkrywanie litery f: małej i wielkiej, drukowanej i pisanej.
• Wyodrębnianie wyrazu podstawowego – farby. Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, str. 58–59.
Rodzic pyta: − W jaki sposób Olek ozdobił jajka? − Czego do tego użył?
• Analiza i synteza słuchowa słowa farby. Dziecko dzieli słowo farby na sylaby i na głoski. Liczy, ile w słowie jest sylab, a ile głosek.
Głoski: f-a-r-b-y Sylaby: far – by
Następnie wymieniają inne słowa, w których głoskę f słychać na początku (futro, flaga, fasola…), w środku słowa (agrafka, alfabet, wafle…).
• Budowanie schematu słowa farby. Dzieci układają tyle kartoników, ile sylab słyszą w słowie farby – rozsuwają kartoniki i wymieniają głośno sylaby. Następnie układają tyle kartoników, ile głosek słychać w słowie farby, wymawiają głoski głośno, dotykając kolejno kartoników.
• Budowanie schematu słowa Franek.
Głoski F-r-a-n-e-k Sylaby Fra-nek
Dzieci dzielą imię Franek na sylaby i na głoski. Układają z kartoników schemat imienia.
• Budowanie modeli słów: farby, Franek. Czerwone kartoniki (samogłoski) i niebieskie (spółgłoski) kartoniki dla każdego dziecka. Dzieci głośno dzielą na głoski słowa: farby, Franek. Wypowiadają głoskę f: długo: fffyyyy… krótko: f, f, f, f.
• Odkrywanie litery f, F. Kartoniki z literami f, F znajdują się w wyprawce plastycznej. pokazuje litery f, F. Dzieci określają ich wygląd. Umieszczają litery w odpowiednich miejscach pod modelami. Dzieci przypominają, kiedy używamy wielkiej litery.
• Uzupełnianie wyrazów: farby, Franek, brakującymi, poznanymi literami.
Wycinamy, rozcinamy i czytamy sylaby. Można wkleić na kartkę lub do zeszytu
| fa | fo | fe | fi | fu | fy |
| af | of | ef | if | uf | yf |
Zadania dla zerówki na 3 kwietnia
Tematyka zajęć: Poszukiwanie oznak wiosny
Ważne w tym temacie
Dziecko:
- Wypowiada się zdaniami rozwiniętymi
- Wymienia oznaki wiosny
Słuchanie opowiadania Agaty Widzowskiej pt. „Ozimina”. Książka (s. 54–55)
Rodzic czyta opowiadanie, a dziecko ogląda ilustracje w książce.
Zbliżała się wiosna. Słońce świeciło coraz mocniej, a dni stawały się coraz dłuższe. Olek z Adą przeglądali księgozbiór babci i dziadka. Były tam książki o przyrodzie. – Dziadku, co to jest ozimina? – zapytał Olek. – To są rośliny, najczęściej zboża, które wysiewa się jesienią, bo lubią spędzać zimę pod śniegiem. Wtedy najlepiej rosną. – A ja myślałem, że to są zimne lody! Na przykład ozimina waniliowa, ozimina czekoladowa… – Cha, cha, cha! Poproszę dwie kulki oziminy rzepakowej – roześmiał się dziadek. – Świetnie to wymyśliłeś. Jednak oziminy nie sprzedaje się w cukierniach ani w lodziarniach. Jeśli chcecie, możemy się zaraz wybrać na spacer i sprawdzić, jakie są oznaki wiosny i co wykiełkowało na polach. – Ja wolę zostać z babcią – powiedziała Ada. – Poczekam, aż wiosna sama do mnie przyjdzie. – Mam pomysł – stwierdziła babcia. – Wy idźcie szukać wiosny na polach, a my z Adą sprawdzimy, czy przypadkiem nie ukryła się w naszym ogródku. Olek z dziadkiem wyruszyli na poszukiwanie wiosny. Szli skrajem lasu, a Olek co chwilę przystawał i pytał dziadka o nazwy roślin. Podziwiali białe zawilce i fioletowe przylaszczki. Olek miał trudności z wymówieniem słowa „przylaszczka” i było dużo śmiechu. Dziadek, wielbiciel i znawca ptaków, opowiadał Olkowi o przylatujących na wiosnę ptakach. – Na pewno przylecą do nas bociany i jaskółki – powiedział Olek. – A jakich ptaków nie wymieniłem? – Są takie niewielkie szare ptaki z białymi brzegami na ogonku. Na pewno usłyszymy ich przepiękny śpiew nad polami. – Już mi się przypomniało! To skowronki! – zawołał Olek. – Brawo! A znasz taki wierszyk? Dziadek przystanął, wcielił się w aktora na scenie i zaczął recytować:
Szpak się spotkał ze skowronkiem.
– Przyszła wiosna! Leć na łąkę!
Czas na twoje ptasie trele,
z tobą będzie nam weselej.
– Drogi szpaku – rzekł skowronek – gardło całe mam czerwone,
łykam syrop i pigułki, niech kukają więc kukułki.
Kuku, kuku – wiosna śpiewa!
Pąki rosną już na drzewach.
Kuku, wiosna! Wiosna, kuku!
Będzie radość do rozpuku!
Olek pochwalił dziadka za świetną pamięć i ocenił jego wystąpienie na szóstkę. Słońce grzało coraz mocniej. Za zakrętem polnej drogi Olek zobaczył zielone pole. Ciągnęło się aż po horyzont. – Dziadku, to wygląda jak zielone morze! – To jest właśnie ozimina rzepakowa. Rzepak kwitnie na żółto. A tam rosną jęczmień i żyto, widzisz? – Tak! I te wszystkie rośliny spały pod śniegiem przez całą zimę? – Tak. A kiedy słońce roztopiło śnieg, od razu napiły się wody. – Mądre te zboża – podsumował Olek. – Wiedzą, kiedy leżeć, kiedy kwitnąć i kiedy dojrzewać. – Czasami pogoda płata figle i niszczy całą uprawę, niestety. Nie może być ani zbyt zimno, ani zbyt gorąco, bo rośliny obudzą się za wcześnie. – Tak jak niedźwiedź – zauważył Olek. – Jeśli obudzi się za wcześnie, to będzie ziewał przez cały czas. Wracając, nazrywali naręcze wierzbowych bazi, bo Ada uwielbiała je głaskać. Bazie są milutkie jak kotki. W oddali usłyszeli cudny śpiew skowronka. „To już naprawdę wiosna!” – pomyślał Olek. W ogródku spotkali Adę, która zrobiła swój własny malutki klombik. – Zobacz, to są fioletowe krokusy, a te białe dzwoneczki to przebiśniegi, bo przebiły śnieg, żeby wyrosnąć – wyjaśniła bratu. – A my widzieliśmy rzepak i słyszeliśmy skowronka. A tu mam dla ciebie bukiet kotków – Olek wręczył siostrze bazie. – Kizie-mizie! – ucieszyła się dziewczynka, a potem szepnęła bratu na ucho: – Chodź, pokażę ci robale… – Robale? Jakie robale? – Kwitnące. Wyrosły na drzewie. Podeszli do drzewa, z którego zwisały żółto-zielone rośliny, wyglądające jak włochate gąsienice. Było ich tak dużo, że przypominały setki małych żółtych warkoczyków. – Robaczywe drzewo. Nie boisz się? – Nie. Na początku myślałam, że to robaki, ale babcia mi powiedziała, że to jest leszczyna. A wiesz, co z niej wyrośnie? – Leszcze, czyli ryby – zażartował Olek. – Nie wygłupiaj się. Wyrosną z niej orzechy laskowe – pochwaliła się swoją wiedzą Ada. Tego dnia wszyscy poczuli wiosnę. Powietrze pachniało parującą ziemią, kwiatami i świeżością. Nikt nie miał ochoty oglądać telewizji ani nawet słuchać radia, bo wokoło odbywał się ptasi koncert. Dziadek pogwizdywał wesoło i planował, co nowego posadzi w ogrodzie.
• Rozmowa na temat opowiadania
− Co to jest ozimina?
− Gdzie poszli Olek z dziadkiem?
− Jakie oznaki wiosny widzieli?
− Co to są bazie-kotki?
− Co robiła Ada?
− Co to są robale?
Spróbujcie samodzielnie przeczytać teksty pod ilustracjami, w razie problemów rodzic pomaga. Pamiętajcie o podziale wyrazów na sylaby.
• Zabawa Czy to już wiosna? (prawda-fałsz).
Dziecko podnosi w górę rękę, kiedy usłyszy informację zapowiadającą wiosnę.
Np. − Po trawie chodzą bociany.
− W lesie wyrosły prawdziwki i kurki.
− Mocno świeci słońce i dni są coraz dłuższe.
− W ogrodzie zakwitły przebiśniegi i krokusy
. − Dzieci zjeżdżają z górki na nartach
− Na drzewach pojawiły się zielone listki.
− Wieje mroźny wiatr i sypie śnieg.
− Nad stawem kumkają żaby
• Karta pracy, cz. 3, str. 61. Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Rysowanie w każdym kolejnym polu o jedną kroplę deszczu więcej niż w poprzednim.
• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, str. 63. Oglądanie rysunków z figur. Liczenie figur każdego rodzaju. Zaznaczanie ich liczby kropkami przy odpowiednich figurach na dole karty. Kolorowanie wybranego rysunku.
Zadania dla zerówki na czwartek 2 kwietnia 2020 r.
Tematyka zajęć: Powitanie Wiosny.
Ważne w tym temacie
Dziecko:
- wypowiada się zdaniami rozwiniętymi,
- wie, dlaczego należy chronić wybrane rośliny,
- wymienia zwyczaje związane z pożegnaniem zimy i powitaniem wiosny.
- poznaje monety i banknoty o nominałach 1zł ,2zł, 5zł, 10zł
1. Rozmowa na temat wczesnowiosennych kwiatów.
• Karta pracy, cz. 3, str. 58. Czytanie samodzielne nazw kwiatów.
Przed przeczytaniem nazw kwiatów należy podzielić wyrazy na sylaby:
pod-biał kro-ku-sy sa-san-ki za-wil-ce
Próby wyjaśniania, dlaczego niektóre z nich są pod ochroną.
Rysowanie po śladzie, bez odrywania kredki od kartki str. 58.
Ochrona gatunkowa roślin to prawny sposób zabezpieczenia rzadko występujących gatunków dziko rosnących roślin zagrożonych wyginięciem. Gatunków chronionych nie wolno niszczyć, zrywać, zbierać, sprzedawać, nabywać, przewozić przez granicę państwa, nie można niszczyć ich siedlisk itp. W niemal wszystkich państwach są gatunki roślin podlegających ochronie.
• Zabawy z zastosowaniem rymowanki o przebiśniegu.
Gdy poczuł, że zbliża się wiosna,
przebił śnieg i na świat się wydostał.
Wypowiadanie rymowanki przez dzieci ze zwiększającym się natężeniem głosu, a następnie z malejącym natężeniem głosu.
• Układanie zdań o przebiśniegu (niech dziecko spróbuje ułożyć kilka zdań o przebiśniegu, w razie potrzeby Rodzic pomaga). Ważne! Liczenie słów w poszczególnych zdaniach np.: Przebiśnieg przebija śnieg. (3 wyrazy), Przebiśniegi są kwiatami objętymi ochroną. (5 wyrazów), Przebiśnieg ma białe, delikatne płatki (5 wyrazów).
• Karta pracy, cz. 3, str. 59. Kolorowanie rysunków kwiatów. (nazwy kwiatów).
Pierwszy od lewej strony – pierwiosnek, ma żółte kwiaty, obok sasanki, pod spodem zawilec i krokus.
Rysowanie po śladzie, bez odrywania kredki od kartki.
Powitanie wiosny.
• Poznawanie ciekawostek na temat obrzędów związanych z pożegnaniem zimy i powitaniem wiosny.
Dawniej na wsiach, gdy kończyła się zima, przynoszono nad rzekę słomianą, dużą kukłę, którą topiono lub palono. Nazywaną ją Marzanną. Ludzie byli przekonani, że jej utopienie spowoduje nadejście wiosny. Marzannę wynoszono ze wsi całą gromadą. Robiono to po zabawie albo w jej trakcie. Niesiono ją, trzymając wysoko, lub wywożono na taczkach. Topiono ją po wcześniejszym rozebraniu. Wierzono, że oddanie kukły władcom wód spowoduje urodzaj na polach.
• Zabawa w układanie zdań przeczących do podanych zdań twierdzących.
Rodzic mówi zdania, a dziecko podaje przykłady zdań przeczących.
− W sklepie warzywniczym kupimy buty. − W sklepie warzywniczym nie kupimy butów.
− W piekarni kupimy mleko. − W piekarni nie kupimy mleka.
. − Mama zamówiła w cukierni tort. − Mama nie zamówiła w cukierni tortu.
− Ala ma w koszyku bułki i chleb. − Ala nie ma w koszyku bułek i chleba.
• Karta pracy Nowe przygody Olka i Ady. Przygotowanie do czytania, pisania, liczenia, str. 61.
Czytanie z Rodzicem tekstu wyrazowo-obrazkowego.
• Zapoznanie z monetami i banknotami o nominałach: 1 zł, 2 zł, 5 zł, 10 zł.
• Rozmowa na temat działalności banku. Co to jest bank? Czy jest potrzebny? Dlaczego? Kto pracuje w banku? Co powinni umieć ludzie pracujący w banku?
• Ćwiczenia w szybkim liczeniu. Kto nadaje się na bankiera? Rodzic pokazuje kartonik z liczbą (od 0 do 9), a dziecko układa tyle liczmanów, ile wskazuje liczba, sprawdza, przelicza.
• Zapoznanie z monetami i banknotami o nominałach: 1 zł, 2 zł, 5 zł, 10 zł. (najlepsza pomoc dydaktyczna jest w portfeliku mamy albo taty, po zabawie umyć ręce, uwaga koronawirus!)
• Podział liczby 10 na składniki, z wykorzystaniem sylwet monet.
Rodzic zwraca się do dziecka: − Wyobraź sobie, że już jesteś bankierem, a ja przychodzę do ciebie po pieniądze. Chcę wypłacić 10 zł, a ty dysponujesz tylko monetami o nominałach: 1 zł, 2 zł, 5 zł. Czy potrafisz wypłacić mi 10 zł? • Układanie sylwet monet w różnych wariantach, tak aby dawały 10 zł, np.
• Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, str. 50–51.
• Czytanie napisu – To monety. Oglądanie monet (z obu stron).
Odczytanie napisu – To banknot. Oglądanie banknotu (przód i tył).
• Liczenie pieniędzy w każdym szeregu. Naklejanie obok nich obrazka monety lub banknotu o tej samej wartości.
• Rozmienianie pieniędzy na drobne – naklejanie obok zdjęcia pieniędzy odpowiednich monet, których suma da taką samą wartość.
• Oglądanie zdjęć pieniędzy z innych krajów, w tym należących do Unii Europejskiej.
Zadania na 1 kwietnia
Tematyka zajęć: Pierwszy motyl
Ważne w tym temacie:
Dziecko:
– wykonuje papierowego motyla
– wymienia części ciała motyla.
– układa wyrazy z sylab
1. Zapoznanie z budową motyla. Rodzic pokazuje zdjęcie/obrazek motyla i omawia jego budowę.
Ciało motyla jest zbudowane z trzech części: głowy, tułowia, odwłoka. Na głowie motyl ma parę oczu (złożonych), parę czułków oraz ssący aparat gębowy. Tułów składa się z trzech segmentów, na których znajdują się trzy pary odnóży. Od tułowia odchodzą dwie pary skrzydeł pokrytych łuskami.
• Praca plastyczna – pierwszy motyl.
Wyprawka plastyczna, karta 19, klej, nożyczki, kredki, flamastry.
Sposób wykonania: wycinanie z karty rysunku motyla, • kończenie kolorowania rysunku motyla, • nacinanie obrazka motyla w wyznaczonych miejscach i składanie go według wzoru, • przyklejanie główki we właściwym miejscu.
• Karta pracy, część 3, str. 57.
Oglądanie obrazka sasanki. Powtarzanie jej nazwy. Dorysowywanie brakujących części sasanki na kolejnych rysunkach. Oglądanie obrazków przedstawiających, jak rozwijała się sasanka. Określanie, czego potrzebują sasanka i inne rośliny, żeby się rozwijać.
Proszę odszukać w Wyprawce plastycznej kartę oznaczoną literą P
Wyprawka plastyczna, (karta P, która wygląda tak)
-
za lec pier wios san ki kro sy
Dziecko przecina sylaby w ramce na dole i wkleja w odpowiednie miejsca w tabelce. W ten sposób otrzyma nazwy pierwszych wiosennych kwiatów
za- wi –lec / pier- wios- nek / sa- san-ki / kro-ku -sy
| wi | sa | ku | nek |
Dzieci doklejają brakujące sylaby w nazwach kwiatów i przyklejają całe nazwy na kartkach.
• Karta pracy, część 3, str. 56. Oglądanie obrazków. Omawianie etapów rozwojowych żaby. Kończenie rysowania żab według wzoru.
Zadania dla zerówki na 31 marca
Tematyka zajęć: Wiosna na łące
Ważne w tym temacie
Dziecko:
- dodaje i odejmuje w zakresie 10 (utrwalanie, dzieci poznały znaki matematyczne: =, +, – ),
- wymienia wybrane zwierzęta mieszkające na łące,
- ćwiczenia z poznaną literką Ł, ł.
Zaśpiewajcie wczorajszą piosenkę ,,Wiosenne buziaki”
• Rozmowa na temat zwierząt, które mogą powitać wiosnę na łące.
Które zwierzęta mieszkające na łące mogą powitać wiosnę? Dlaczego?
(motyl, biedronka, bocian, konik polny, skowronek, kret)
• Zabawa. Szukamy rymów do wiosennych słów.
Rodzic wymawia słowa kojarzące się z wiosną, a dziecko podaje do nich rymy.
wiosna – sosna, radosna
skowronek – dzwonek
sasanka – pisanka
krokus – hokus-pokus…
• Karta pracy, część 3, str. 54. Zaznaczanie drogi Ady i Olka do kwiatów. Nazywanie kwiatów. Rysowanie kwiatów po śladzie, bez odrywania kredki od kartki.
• Zadania matematyczne – Motyle i kwiaty.
Liczmany, np. klocki, patyczki lub kredki (dziecko przelicza na liczmanach).
Rodzic przedstawia dziecku sytuację, np.
Pewnego dnia zakwitły na łące 2 stokrotki; następnego dnia zakwitły jeszcze 3. Ile stokrotek zakwitło na łące?
Dziecko układa działanie: 2 + 3 = 5 odczytują je i odpowiadają na pytanie. (cyfry i znaki matematyczne są w wyprawce plastycznej)
Tak samo postępują przy kolejnych zadaniach.
− Na łące rosło 8 stokrotek. Dzieci zerwały 4 stokrotki. Ile stokrotek zostało?
Dziecko układa działanie: 8 – 4 = 4 odczytuje i odpowiada na pytanie.
− W słoneczny dzień nad łąką fruwały 4 motylki cytrynki. Za chwilę przyleciało jeszcze 6 motylków. Ile motylków fruwa teraz nad łąką?
− Na kwiatach siedziało 10 motylków cytrynków. 3 motylki odfrunęły. Ile motylków zostało na kwiatach?
• Karta pracy, część 3, str. 55. Przedstawianie sytuacji ukazanych na obrazkach za pomocą liczmanów. Odpowiadanie na pytania. Rysowanie po śladzie drogi pszczoły do ula.
• Opowieść ruchowa połączona z ćwiczeniami ortofonicznymi – Wiosno, gdzie jesteś?
Dziecko naśladuje czynności i odgłosy, o których opowiada Rodzic.
Olek nie mógł się doczekać nadejścia wiosny. Postanowił wyjść do ogrodu i jej poszukać (maszeruje w różnych kierunkach). Zobaczył drzewa z pąkami, delikatnie poruszające się na wietrze (naśladuje poruszające się drzewa i ich szum). W oddali usłyszał śpiew ptaków (naśladuje śpiew ptaków). Nad domem krążyły dwa bociany (biega z szeroko rozłożonymi rękami), a potem brodziły po trawie, wysoko ponosząc nogi, i rozglądały się w poszukiwaniu żabek (maszeruje z wysokim unoszeniem kolan, rozgląda się na boki). Klekotały cichutko, aby ich nie spłoszyć (cicho naśladuje klekot bocianów). Żabki zauważyły niebezpieczeństwo i skakały w różnych kierunkach, aby się ukryć (naśladuje żabie skoki). Nawoływały się cichutko (cicho kumka), aby nie zwrócić na siebie uwagi. Było ciepło i przyjemnie. Olek przeciągnął się, aby rozprostować kości (przeciąga się). Nagle nad uchem usłyszał ciche bzyczenie. To pszczoła krążyła nad jego głową (naśladuje brzęczenie pszczoły). Chłopiec przestraszył się. Zaczął uciekać. Wymachiwał rękami, aby ją odgonić (biega i wymachuje rękami). Nagle jego uwagę zwróciły kolorowe kwiaty. Olek pochylił się i je powąchał (naśladuje wąchanie kwiatów), a potem głośno kichnął (kicha: aaa… psik!). „Nie muszę już dalej szukać wiosny” – pomyślał zadowolony, a potem, uśmiechnięty, wrócił do domu (maszeruje, uśmiechając się do siebie).
• Ćwiczenia w czytaniu – układanie wyrazów z poznanych liter. (utrwalamy literkę Ł, ł)
Dziecko wypycha literki z wyprawki plastycznej i układa wyrazy: Rodzic zawsze musi dzielić dany wyraz na sylaby, najpierw mówi 1 sylabę,dziecko układa, odczytuje, potem następną .
łopata ło-pa-ta
małpa mał-pa
bułka buł-ka
dołek do-łek
igła i-gła
kukła ku-kła
pudełko pu-deł-ko
sałata sa–ła-ta
Zadania dla zerówki na 30 marca
Ważne w tym temacie
Dziecko:
– wypowiada się całymi zdaniami
– wymienia oznaki wiosny
-układa modele i schematy słów: łodyga, Łatka
-rozpoznaje i nazywa poznane litery
• Karty pracy, cz. 3, str. 52–53.
Nazywanie oznak wiosny przedstawionych na zdjęciach (zając z młodymi, krokusy, lecące bociany, przebiśniegi, motyle cytrynki, kwitnące wierzba i leszczyna, kra, skowronek, czajka, deszcz).
Słuchanie wiersza L.Łącz pt. „Już”. Można nauczyć się wierszyka na pamięć. (nauka wiersza fragmentami, metodą ze słuchu)
Rysowanie po śladach rysunków motyli. Kolorowanie ich tak, aby przypominały motyla cytrynka.
WPROWADZENIE LITERKI ł, Ł
Karty pracy Nowe przygody Olka i Ady. Litery i liczby, cz. 2, str. 46–47. (uczymy się czytać)
Odpowiedz na pytania:
– Część jakiego kwiatka pokazuje siostrze Olek?
– Jaką część krokusa wskazuje czerwona strzałka na obrazku?
• Analiza i synteza słuchowa słowa łodyga. Dzieci dzielą słowo łodyga na głoski i na sylaby. Liczą, ile w słowie jest sylab, a ile głosek. Wymieniają kolejno wszystkie głoski. Następnie podają przykłady innych słów, w których głoskę ł słychać na początku (łopata, łuk, łubin…), na końcu (dół, muł, stół…) oraz w środku (bułka, pałac, igła…).
• Budowanie schematu słowa łodyga. Białe kartoniki dla każdego dziecka. Dzieci układają tyle kartoników, ile sylab słyszą w słowie łodyga. Rozsuwają kartoniki i wymieniają głośno sylaby. Następnie układają tyle kartoników, ile głosek słychać w słowie łodyga. Wymawiają głoski głośno, dotykając kolejno kartoników.
• Budowanie schematu słowa Łatka. Białe kartoniki dla każdego dziecka. R. wyjaśnia, że do ogrodu często przychodzi kotek, który ma łaciate futerko. Dziadek nazwał go Łatka. R. wymawia imię kota z podziałem na głoski. Dzieci dokonują syntezy i wymawiają słowo głośno. Następnie samodzielnie dzielą słowo na sylaby i na głoski. Układają schemat słowa Łatka.
• Budowanie modeli słów: łodyga, Łatka. Dzieci głośno wymieniają głoski w słowach. Wypowiadają głoskę ł: długo: łłłyyyy… krótko: ł, ł, ł, ł, ł…Głoska Ł, ł jest spółgłoską, bo wypowiadając ją słyszymy ły…, więć jest koloru niebieskiego.
| ł | o | d | y | g | a |
| Ł | a | t | k | a |
TO MOŻNA POROZCINAĆ I UKŁADAĆ SYLABY NP. MAMA MÓWI DANĄ SYLABĘ, A DZIECKO UKŁADA.
| ła | ło | łe | łi | łu | ły |
| ał | oł | eł | ił | uł | ył |
PIOSENKA – UCZYLIŚMY SIĘ JEJ NA PRZEDSTAWIENIE WIOSENNE MOŻE DZIECI PAMIĘTAJĄ MELODIĘ.
I. Już rozgościła się wiosna,
słońce i kwiaty przyniosła.
Huśta się lekko na tęczy,
motyle i ptaki ślą wiośnie buziaki.
Ref.: Hop, hop, raz, dwa, trzy, tańczymy z wiosenką ja i ty.
Nawet gdy z burzy wiosenny deszcz, to tylko radośniej tak tańczyć przy wiośnie.
Hop, hop, raz, dwa, trzy, bzyczą już pszczoły i kwitną bzy.
A całe miasto całusy śle, bez wiosny było tu źle.
II. Słońce rozdaje promyki,
gonią się w lesie strumyki.
Mrówki zaczęły porządki, a grube ślimaki ślą wiośnie buziaki.
III. Kwiaty swe płatki umyły
i świeże stroje włożyły.
Budzą się wszystkie zwierzaki.
Kociaki i psiaki ślą wiośnie buziaki.
Ref.: Hop, hop… Ref.: Hop, hop…
− O czym jest ta piosenka?
− Po czym poznajemy, że przybyła wiosna?
− Co robią zwierzęta, kiedy dni stają się coraz cieplejsze?
• Zabawa: Jaka jest wiosna?
R. cicho wypowiada kolejne litery alfabetu, a wybrane dziecko w dowolnej chwili mówi: stop.
Dzieci podają określenie, jakie według nich pasuje do wiosny. Musi ono zaczynać się na głoskę, na której zatrzymał się rodzic, np. k – wiosna jest kolorowa, p – wiosna jest pachnąca, s – wiosna jest słoneczna, r – wiosna jest radosna
• Słuchanie wiersza Bożeny Głodkowskiej: ,,Wiosna i moda”
Pod koniec zimy wiosna
wyjęła żurnali stosik
– W co mam się ubrać? – dumała
– co w tym sezonie się nosi?
Założyć sukienkę w kropki?
A może golf? No i spodnie?
Co wybrać, by być na czasie
i nie wyglądać niemodnie?
Torebkę wziąć czy koszyczek?
Na szyję apaszkę cienką,
na głowę – kapelusz z piórkiem
czy lepiej beret z antenką?
(W tym czasie… – Gdzież ta wiosna?
– pytali wszyscy wokół.
– Zaspała? Zapomniała?
Nie będzie jej w tym roku?)
I przyszła w zielonych rajstopach,
w powiewnej złocistej sukience
i miała wianek z pierwiosnków,
a w ręce trzymała kaczeńce.
Pachniała jak sklep z perfumami
– wszak była calutka w kwiatach,
sypała płatkami jak deszczem
– i tak już zostało do lata.
• Rozmowa na temat wiersza.
− Jaki problem miała wiosna?
− W co postanowiła się ubrać?
− Jak wyglądała?
Wypowiadanie się dzieci na temat: Jakie kolory kojarzą się wam z wiosną? Dlaczego?
• Zabawa słowna pod hasłem: Jak wyglądałby świat, gdyby wszystko było zielone?
Zadania na 27 marca – piątek
Tematyka zajęć: Znaczenie wody wżyciu człowieka.
Ważne
– dziecko wypowiada się pełnymi zdaniami,
– wymienia działania wody: pożyteczne i szkodliwe,
Zajęcia 1. Rozmowa na temat: Znaczenie wody w życiu człowieka.
• Podanie kilku ciekawostek na temat wody.
Na Ziemi znajduje się bardzo dużo wody, a np. na Księżycu nie ma jej wcale. Jest ona bardzo potrzebna: do picia, mycia, podlewania. Po zużyciu woda jest oczyszczana w oczyszczalniach ścieków. Aby zapewnić stały dopływ wody do naszych domów, buduje się na rzekach tamy, tworząc tzw. zbiorniki wodne. Woda jest też źródłem energii, którą wykorzystano w młynach wodnych. W przeszłości takie młyny służyły do mielenia ziarna na mąkę. Energię spadającej wody wykorzystuje się też do wytwarzania elektryczności w elektrowniach wodnych.
• Rozmowa na temat wartości wody.
− Do czego jest potrzebna woda?
− Kto potrzebuje wody?
• Poznanie obszarów wodnych występujących na świecie.
Globus. R. pokazuje globus i pyta: − Jak nazywa się ten przedmiot? − Co przedstawia? − Jakie kolory na nim widzicie? − Jakiego koloru jest najwięcej? − Co on oznacza? − Jak nazywa się takie obszary wody? Dzieci wskazują oceany, morza. R. odczytuje ich nazwy. R. wyjaśnia, że Ziemia widziana z kosmosu jest cała błękitna przez wodę, która na naszej planecie występuje w dużej ilości.
Wskazywanie morza, jezior, rzek na mapie fizycznej Polski. Mapa fizyczna Polski. Dzieci wskazują i nazywają najdłuższe rzeki Polski – Wisłę i Odrę; wodzą palcem po mapie wzdłuż rzek (od źródeł do morza)
• Zwracanie uwagi na czystość wód, ich znaczenie dla życia ludzi, zwierząt i roślin.
− Czy można wrzucać śmieci do rzek i jezior?
− Co się stanie, jeśli do rzek, jezior lub innych zbiorników wodnych będziemy wrzucać śmieci lub wylewać różne niebezpieczne substancje?
• Rozmowa na temat znaczenia wody.
− Co by było, gdyby nie było wody?
− Czy można bez niej żyć?
− Czy woda może ludziom zagrażać?
• Zabawa badawcza – Co pływa? Co tonie?
• Wymawianie przez R. nazw wybranych przedmiotów z podziałem na głoski. Podawanie całych nazw przez dzieci, np.: m-o-n-e-t-a, i-g-ł-a…
• Wypowiedzi dzieci dotyczące ich przewidywań, na temat: Co się stanie, kiedy wrzucimy te przedmioty do wody?
• Sprawdzanie zachowania się w wodzie drobnych przedmiotów wybranych przez dzieci (monety, igły, korka, gumowej kaczuszki, gwoździa, agrafki, plasteliny…).
• Dzielenie się swoimi spostrzeżeniami na temat przedmiotów, które pływają w wodzie i które w niej toną. Poszukiwanie odpowiedzi na pytanie: Dlaczego tak się dzieje? Wyjaśnianie, co wpływa na taki stan rzeczy.
– Karta pracy, cz. 3, str. 51
Ada chciała sprawdzić, które przedmioty toną, a które pływają w wodzie (korek, styropian, kamień, klucz, kawałek żółtej plasteliny, moneta). Odszukanie naklejek ze zdjęciami przedmiotów i naklejanie ich w odpowiednich miejscach na obrazku akwarium.
-Zadania w kolejnej książeczce tj. ,,Litery i liczby cz.2” ćwiczenia w liczeniu str.44 i 45.
Pamiętajcie o czytankach, ćwiczcie czytanie codziennie.
26 marca 2020 r. czwartek
Ważne w tym temacie
– dziecko obserwuje i nazywa zmiany zachodzące w przyrodzie,
– wie, na czym polega parowanie i skraplanie,
– prowadzi kalendarz pogody,
– wymienia nazwy dni tygodnia.
• Układanie zdań o marcowej pogodzie.
Niech dziecko próbuje ułożyć zdania z danym wyrazem np. rodzic podaje słowo deszcz, a dziecko układa zdanie. Np. W marcu często pada deszcz. – inne wyrazy (wiatr, parasol, słońce, nasionka, ogródek).
Wprowadzenie: Rozmowa na temat aktualnej pogody.
Czy dzisiaj jest ciepło? –
Czy niebo jest zachmurzone? –
Czy pada deszcz (śnieg)? –
Czy wiatr jest silny, czy słaby?
Określając pogodę, zwracamy uwagę na takie czynniki, jak: temperatura, zachmurzenie, opady, siła wiatru.
Symboliczne oznaczenie elementów pogody (symboliczne oznaczenia pogody w kartach pracy str.48). Dzieci wspólnie z rodzicem ustalają symbole oznaczające elementy pogody, np.: słońce, chmury, chmury z deszczem, drzewa kołysane przez wiatr.
Część właściwa (badawcza): Badanie zjawisk: parowania, skraplania.
Ćwiczenie 1. R. wcześniej położył na parapecie okna, w nasłonecznionym miejscu, talerz z wodą. Dzieci obserwują, co pozostało na talerzu. R. pyta: − Co się stało z wodą? − Czy woda to ciecz, czy ciało stałe? − W co zamienia się woda? Wniosek: Woda wyparowała pod wpływem ciepła.
Ćwiczenie 2. Rozmowa na temat chmur. − Dlaczego chmury mają różne kształty? R. pokazuje zdjęcia chmur, np.: cumulusów (towarzyszą słonecznej pogodzie), cirrostratusów (zapowiadają zmianę pogody na gorszą), cumulonimbusów (przynoszą pogodę deszczową) i innych. Dzieci przypominają, jak powstają chmury.
Wniosek: Chmury powstają, gdy para wodna styka się z zimnym powietrzem. Woda paruje z rzek, jezior, mórz, roślin, zwierząt, ludzi, zamieniając się w maleńkie, niewidoczne gołym okiem, kropelki, które rozprzestrzeniają się w powietrzu. Unoszą się coraz wyżej, wyżej, a tam wysoko jest chłodniej. Kropelki łączą się ze sobą, tworząc chmury.
Rozmowa na temat deszczu.
Jak wyglądają chmury, gdy pada deszcz?
Jaki może być deszcz?
Jakie znacie rodzaje deszczu? (mżawka, kapuśniaczek, ulewa, nawałnica).
Jak oznaczylibyście graficznie rodzaje deszczu?
Wniosek: Schłodzona para wodna skropliła się. Kropelki wody zawarte w chmurach, schłodzone, skraplają się i spadają na ziemię w postaci deszczu. W czasie zimy niska temperatura sprawia, że zamiast deszczu pada śnieg.
Rozmowa na temat wiatru.
− Po czym poznajemy, że wieje wiatr?
− Czy wiatr zawsze jest zimny?
− Jak możemy określić, skąd wieje wiatr?
• można pociąć paski bibuły i wyjść na świeże powietrze, obserwować jak się zachowują.
Wiatr może wiać bardzo delikatnie, ale i gwałtownie; w zależności od tego różnie go nazywamy.
bryza – lekki wiatr od morza;
wichuręa – wiatr wiejący bardzo silnie;
huragan, który wyrywa drzewa z korzeniami, zrywa dachy domów, powoduje, że morze wdziera się w głąb lądu (sztorm).
tornado, najniebezpieczniejsze zjawisko, pojawia się w postaci trąby powietrznej poruszającej się z wielką szybkością i niszczącej wszystko na swojej drodze.
Rozmowa na temat temperatury powietrza.
− Kiedy najczęściej jest ciepło na dworze? − Za pomocą czego możemy określić, czy jest ciepło, czy jest zimno? − Do czego służy termometr? Oglądanie termometru zaokiennego. Mierzenie temperatury powietrza przez R. za pomocą termometru. Próby wyjaśnienia dzieciom sposobu odczytywania temperatury. Wypowiedzi dzieci na temat: Po co obserwujemy, badamy pogodę? Czy zjawiska pogodowe są zawsze dobre dla ludzi? Wyjaśnienie znaczenia słowa meteorologia. Zabawa w prezentera pogody.
Rozmowa podsumowująca.
− Co to jest pogoda?
− Jakie znacie elementy pogody?
− Czy w tym samym czasie wszędzie, np. w całej Polsce, jest taka sama pogoda?
− Dlaczego ludzie często narzekają na pogodę?
− Co oznacza określenie: dobra pogoda?
− Kto zajmuje się badaniem pogody?
Praktyczne zastosowanie wiedzy o pogodzie.
− Dlaczego ludzie interesują się prognozą pogody?
− Dlaczego wiedza o pogodzie jest bardzo ważna dla rolników?
− W jakich innych zawodach wiedza o pogodzie jest niezbędna?
− O czym powinny pamiętać dzieci podczas upału, burzy, silnego wiatru, mrozu?
Zapoznanie z kalendarzem pogody.
Rozmowa na temat kalendarza pogody.
Kalendarz pogody.
− Co powinno się znaleźć w takim kalendarzu? (nazwy miesięcy, nazwy dni tygodnia, obrazki elementów pogody, które można zaobserwować). Pokażcie kalendarz jaki macie w domu.
Oznaczanie pogody w kalendarzu pogody. Dzieci określają, jaka jest pogoda. Wybierają odpowiedni obrazek elementu pogody przeważającego w danym dniu i umieszczają go w odpowiednim okienku Karty pracy, część 3, str. 48–49.
24 marca 2020 r. środa
Witam! Mam nadzieję, że wszyscy otrzymali książeczki do pracy. (Dziękuję pani Kasi za pomoc.)
Zadania na dziś (środa).
Powrót do poprzedniego tematu – koła i kule. Karta pracy str. 50.
• Karta pracy, cz. 3, str. 46 i 47. Rysowanie szlaczków po śladach, a potem – samodzielnie. Ocenianie narysowanych szlaczków – zaznaczanie odpowiedniego obrazka.
• Ćwiczenia oddechowe – Delikatny wiatr i mocny wiatr. Dmuchanie na kuleczki uformowane z papieru. Lekki wiatr – delikatne wydmuchiwanie powietrza na kulki. Silny wiatr – silne wydmuchiwanie powietrza.
• Zabawa słowna – Dialog wiatru z wietrzykiem. Dwoje dzieci wciela się w role wiatru. Jedno jest delikatnym wietrzykiem, drugie – silnym wiatrem. O czym mogą rozmawiać?
Zajęcia 2. • Słuchanie wiersza Ludwika Wiszniewskiego Marzec.
Przyszedł dzisiaj marzec, w białych chmurek tłumie,
chce pogodą rządzić, lecz rządzić nie umie!
Pomaga mu zima i wiosenka młoda.
Rano deszcz ze śniegiem, w południe pogoda.
Nocą szczypie mrozik, że trudno wytrzymać.
Sama teraz nie wiem, wiosna to czy zima?
Rozmowa na temat wiersza.
− Czym charakteryzuje się marcowa pogoda?
Rozmowa na temat chmur. − Jakie kształty przyjmują chmury? − Jakiego koloru bywają? − Co to są chmury?
Chmury są skupiskiem produktów powstałych z pary wodnej, jej skroplenia. Często zawierają krople wody i kryształki lodu. Chmury przenoszone są za pomocą ruchów powietrza. Występują na różnych wysokościach i mają różne kształty. Ze względu na wysokość mamy chmury niskie, średnie i wysokie. Umiejętność rozróżniania chmur jest przydatna do określania pogody.
Układanie wyrazów z rozsypanki literowej.
Rozcinamy literki i próbujemy budować nowe wyrazy np. kra, nos, sok itp.
Jeśli ktoś ma problem z drukowaniem, takie literki znajdują się też w wyprawce plastycznej, wystarczy je powypychać.
| k | r | a | s | n | o | l | u | d | e | k |
24 marca 2020 r.
Ważne na dziś:
– dziecko wymienia cechy kuli
– podaje różnice między kulą a kołem
– liczymy koła i kule (rozejrzyjcie się w domu, gdzie są koła, a gdzie kule?)
– proszę skorzystać z wcześniejszych kart pracy, które wysłałam (do zrobienia karta str. 58, 59)
- Kule i koła.
- Słuchanie wiersza Marii Terlikowskiej Kolorowe koła.Spójrzcie uważnie dookoła, wszędzie są kule i koła.Kół co niemiara, kul co niemiara.Jest koło! Tarcza zegara. Wesoło koła turkocą pod starodawną karocą.Na drogach świecą się jasno, błysną i gasną, błysną i gasną.A tutaj koło przy kole: wagon, semafor – to kolej.A kiedy kół jest tak dużo, po prostu pachnie podróżą.Kulę każdy nadmucha – od babci do malucha.Zrobimy z mydła pianę i będą bańki mydlane.Ojej, przepraszam, omyłka. To już nie bańka – to piłka.Tu mamy kulę armatnią, niemodną wprawdzie ostatnio.Sypią się kule, kuleczki, wiśnie, a może porzeczki.Nitka, na nitce kulki. Czyje korale? – Urszulki.Balon to kula z gondolą. Lećmy! Państwo pozwolą.W balonie było przyjemnie, lecz pora wracać na Ziemię.Noc właśnie Ziemię otula. A Ziemia – to co? Też kula. (…)
- Wyjaśnianie znaczenia słów: gondola, semafor, staroświecka.
- Rozmowa na temat wiersza. Obrazki przedmiotów w kształcie kuli i w kształcie koła, wymienionych w wierszu omawianym wcześniej.Jakie przedmioty w kształcie koła zostały wymienione w wierszu? (Dzieci nazywają je i wskazują na obrazkach).Jakie przedmioty w kształcie kuli zostały wymienione w wierszu? (Dzieci nazywają je i wskazują na obrazkach).
- Poszukajcie w domu kół i kuli, sprawdzajcie, dotykajcie, uwaga! tylko bezpiecznie.
- Segregowanie przedmiotów dostępnych w domu: np. plastikowy talerz, koło samochodzika, kolorowy krążek, taca, różnej wielkości piłki, pomarańcza, koraliki. Segregowanie przedmiotów na te w kształcie koła (plastikowy talerz, koło samochodzika, kolorowy krążek, taca…) i te w kształcie kuli (różnej wielkości piłki, pomarańcza, koraliki…).
- Napisy: kula, koło, dla każdego dziecka: kartonowe koło, piłeczka. Dzieci biorą między dłonie kartonowe koło. Powinny dojść do wniosku, że koło jest płaskie, prawie go nie czują między dłońmi. Potem biorą piłeczkę. Tu odczucia są inne: piłeczka zajmuje już trochę miejsca (przestrzeni), nie jest płaska jak koło. Potem dzieci rzucają kartonowe koła na podłogę. One upadają i leżą. Następnie rzucają piłkę w kształcie kuli. Ona – jak większość kul – odbija się i turla.
- Czytanie całościowe lub samodzielne wyrazów kula, koło.
23 MARCA 2020 r.
Drodzy Rodzice! Jeśli macie siłę popracować z dzieckiem to zapraszam do współpracy. Proszę się nie przejmować ilością tekstu, można zrobić całość, można zrobić część, ważne, aby każdego dnia dziecko popracowało przynajmniej troszeczkę. Starsze rodzeństwo może pomóc przy czytaniu, to też będzie trening dla nich.
Najważniejsze w tym temacie:
– sprawdzajcie czy dziecko słucha ze zrozumieniem, zadawajcie pytania do tekstu,
– nauka literki c, C, praca w książeczkach,
– powtarzamy jakie są pory roku,
– wyjaśnienie przysłowia ,,w marcu jak w garncu”,
– zjawiska atmosferyczne występujące w marcu,
Zajęcia 1. Słuchanie opowiadania Małgorzaty Strękowskiej-Zaremby „W marcu jak w garncu”.
„W marcu jak w garncu” mawiamy, kiedy chcemy powiedzieć, że trudno przewidzieć marcową pogodę. Jest bardzo zmienna. To pada śnieg, to deszcz, to słońce grzeje radośnie, to znowu kulki gradu lecą z nieba na zadarte głowy przechodniów. Kto tę pogodę tak wymieszał? – zapytacie. W bajce znajdziecie odpowiedź.
Dawno, dawno temu żył sobie król, który miał cztery córki: Wiosnę, Lato, Jesień, Zimę. Każda posiadała dar sprowadzania innej pogody. Wiosna rozgrzewała ziemię ciepłym wiatrem, Lato promieniało słońcem, Jesień moczyła deszczem, a Zima sypała śniegiem garściami. Siostry mieszkały wraz z ojcem, królem, w Pałacu Czterech Pór Roku. Zajmowały odległe skrzydła budynku i unikały się wzajemnie, ponieważ nie przepadały za sobą. Ogromnie się różniły. Na domiar złego wszystkie miały to samo marzenie: każda pragnęła objąć tron po ojcu, królu, i władać pogodą na Ziemi. Niestety, tron był tylko jeden. Gdy król się zestarzał i śmierć zabrała go do krainy umarłych, między siostrami rozgorzał spór. To jedna, to druga zasiadała na tronie, ale żadna długo na nim nie pozostała. Wraz ze zmianą władczyni zmieniała się również pogoda. Wiało, grzmiało, zamarzało i rozmarzało – wszystko prawie równocześnie. To było nie do zniesienia. Cierpiały rośliny i cierpiały zwierzęta. Najstarszy z niedźwiedzi udał się do leśnego zamczyska braci miesięcy i poprosił ich o pomoc. – Między królewnami trwa walka o tron. Zniszczą całą planetę, jeśli ich nie powstrzymacie – rzekł z troską. Miesiące obiecały porozmawiać z kłótliwymi pannami i przerwać niszczący spór. Po wielu dniach trudnych rozmów udało się doprowadzić do podpisania rozejmu. Siostry zgodziły się na równy podział władzy. Będą zasiadać na tronie w kolejności: Wiosna, Lato, Jesień, Zima, a gdy minie rok, znowu Wiosna obejmie władzę nad pogodą, by po trzech miesiącach oddać ją Latu. Wydawało się, że siostry są zadowolone z rozejmu. Każda dostała swój czas królowania. Wiosna objęła panowanie jako pierwsza i w czerwcu ustąpiła miejsca Latu, to zaś we wrześniu oddało władzę Jesieni. W grudniu zapanowała Zima, która w marcu powinna oddać tron Wiośnie. Niestety, nie oddała. Wiosna zapukała do sali tronowej troszkę za wcześnie, co bardzo Zimę rozgniewało. Wypuściła z uwięzi najmroźniejsze wiatry, aby przepędziły siostrę spod drzwi. Przemarznięta Wiosna zadrżała z oburzenia i oblała Zimę deszczem. Kłótnia sióstr nie miała końca. – Trzeba je pogodzić – zdecydowały miesiące i wyznaczyły brata Marca na negocjatora. Nie był to najlepszy wybór, ponieważ Marzec należał do wyjątkowo niezdecydowanych miesięcy. Kiedy stanął między siostrami i zaproponował rozejm, Zima popatrzyła na niego z ukosa. – Dobrze. Pod warunkiem że w marcu królować będzie ta z nas, którą bardziej lubisz – powiedziała przebiegle, gdyż uważała, że jest najpiękniejsza, więc nie można jej nie lubić. Marzec się speszył. – Ja? Chyba… nie wiem… obie lubię? – bąknął zbity z tropu. – Namyśl się, byle szybko! – rzekła zniecierpliwiona Zima, której zrobiło się trochę za gorąco w towarzystwie Wiosny. Strapiony Marzec westchnął. – Tak, tak, już myślę. – I co? – ponaglała go także Wiosna. – Ha… hm… – Dopóki nie zdecydujesz, w marcu będzie jak w tym garncu! – Zima wskazała gar wiszący nad ogniskiem na pałacowym dziedzińcu. Coś w nim bulgotało, mruczało, syczało i kipiało. Marzec rozłożył ręce. – Nie umiem tak szybko zdecydować. Dajcie mi więcej czasu – poprosił i pogrążył się w zadumie. Czas mija, Marzec posiwiał, wyłysiał i zapuścił dłuuugie wąsy, jednak wciąż nie dokonał wyboru. •
Rozmowa na temat opowiadania.
− Jakie imiona miały córki króla? − Jaki dar miała Wiosna, jaki Lato, Jesień, Zima? − Co robiły siostry po śmierci ojca? − Czy Zima i Wiosna przestrzegały rozejmu? − Kto miał je pogodzić? Czy Marcowi się to udało?
Jeśli macie ochotę, to może marcowa piosenka? Najchętniej zaśpiewalibyśmy razem w zerówce, ale musimy być cierpliwi.
- Marcowi przyjaciele zebrali się na łące. I wiatr, i grad, i deszczyk, śnieg, burza i słońce. I tak wszyscy razem kłótnię wywołali, każdy chciał być ważny, Wiosnę więc wezwali. Wiosno, Wiosno, schowaj łóżko i przybądź leśną dróżką. Zobacz, kto z nas dziś ma do ciebie przyjść. (2x)
- Ref.: Ćwir, ćwir, ćwir, kle, kle, kle. Zobaczymy, zobaczymy, co zrobi panna Wiosna z przyjaciółmi marcowymi.
- II. Zbudziła się Wiosenka, poduszkę swą schowała i biegnie do przyjaciół w zieleni już cała. Patrzy w prawo, w lewo, śmieje się wesoło, prosi, by z nią razem zrobić wielkie koło. Moi drodzy przyjaciele, nie ma co myśleć wiele. Razem lećmy w świat na sto długich lat! (2 x) Ref.: Ćwir, ćwir…
- III. I proszę, co się stało, aż mówić o tym szkoda. Zrobiła się po prostu marcowa pogoda! Burza wiatrem wieje, pada śnieg, deszcz leje, stuka grad o chodnik, słońce potem grzeje. Ref.: Ćwir, ćwir…
Kim są marcowi przyjaciele? − Dlaczego marcowi przyjaciele się kłócili? Kogo wezwali na pomoc? − Jak myślicie, co zrobi pani Wiosna?
Wprowadzamy literkę C, c.
Opowiadamy, co dzieje się na obrazku w książeczce. Dzielimy na sylaby wyraz ce-bu-la. Liczymy głoski. Układamy z białych kartoników (przygotujcie sobie kilka białych karteczek z bloku) wyraz cebula.
Rozsuwamy karteczki i tworzymy sylaby.
Wymyślamy kolejne wyrazy rozpoczynające się głoską -c- i też z białych kartoników układamy schematy wyrazów.
| ca | co | ci | ce | cy | cu |
| ac | oc | ic | ec | yc | uc |
ROZCINAMY SYLABY, ODCZYTUJEMY, MOŻNA WKLEIĆ NA KARTKĘ ALBO DO ZESZYTU.
Dla chętnych – Narysujcie wybraną porę roku – Panią wiosnę, lato, jesień albo zimę. Przyślijcie do mnie zdjęcia, chętnie zobaczę wasze dzieła. Gorąco Was pozdrawiam